วันเวลาปัจจุบัน 29 มี.ค. 2024, 04:15  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 172 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4, 5 ... 12  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 19 ธ.ค. 2009, 10:11 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 12 พ.ย. 2009, 10:42
โพสต์: 454

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ข้างล่างนี่คือคำพูดของพี่ทักทายที่เคยให้กำลังใจพิมเอาไว้ค่ะ :b12:
พิมอ่านเป็นสิบรอบแล้วค่ะ ทุกครั้งที่อ่าน.... พิมรู้สึกดีขึ้นค่ะ....
พิมอยากให้คุณอ่านสักครั้งนะคะ.... :b12:


วันเสาร์-อาทิตย์ พิมไม่สามารถตอบได้นานเพราะพิมเลี้ยงลูกเองสามคนค่ะ (ชายล้วนด้วยค่ะ) และทำงานบ้านเองด้วยค่ะ :b12:

พิมจะพยายามหาเวลาเข้ามาใหม่นะคะ

เป็นกำลังใจให้ทุกอย่างดีขึ้นในเร็ววันนะคะ
พิม :b16:



คำพูดพี่ทักทายค่ะ :b8:
"เราไม่สามารถที่จะเปลี่ยนแปลงใครได้ ไม่ว่าจะเป็นตัวสามี
หรือผู้หญิงคนนั้น วิธีที่ง่ายที่สุดคือเปลี่ยนที่ตัวเรา ใจเรา
เรารักเขา แต่เขาไปรักคนอื่นอีก ก็เอารักของเราคืนมา
วาดหวังว่าจะเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เขารัก แต่เขาให้เราไม่ได้
ก็ไม่ต้องหวัง เอาความหวังกลับคืนมา ให้ความสำคัญแก่เขา
ให้คุณค่าในตัวเขา แต่เขาไม่สามารถรักษาความสำคัญและคุณค่า
ของตัวเอง ก็เอาคืนมา เอามากองไว้หน้าบ้าน หรือข้างๆประตู
ก็ได้ แล้วก็ เลิกรัก เลิกหวัง เลิกเห็นคุณค่าความสำคัญ
วางทุกอย่างให้เป็นความรู้สึกที่ธรรมดา กลางๆ ไม่ต้องมากเกินไป

มันทำไม่ได้ง่ายๆหรอกค่ะ แต่ก็ไม่ยาก เหมือนเรากระตุกปมเชือก
ถ้ากระตุกถูกมันก็คลายปมง่าย แต่ถ้ากระตุกผิดปม ที่นี่ก็ยิ่งรัดแน่น
ถ้ารู้วิธีแล้วคลิกเดียวเท่านั้นแหละ ปมทุกอย่างจะคลายหมด อยู่ที่
ใจจริงๆค่ะ พอไม่รัก เราก็ไม่ยึด พอไม่ยึด เราก็ไม่เจ็บ
มันก็เป็นสมการอยู่ในตัว เห็นผลรับ เห็นคำตอบอยู่
แต่เราก็ถอดสมการกันไม่ได้

ตอนที่พี่มีเรื่องนั้น หนูพิมรู้ไหม เวลาเขา(ตัวแสบ)นอนหลับ
พี่นอนไม่หลับ พี่จะลุกมา แล้วนั่งดูหน้าเขา พินิจพิจารณา
ว่า "ผู้ชายคนนี้เป็นใคร? มาจากไหน? ทำไมเราถึงให้สิทธิ
เขามากมายขนาดนี้ มาทำร้ายจิตใจเรา มาทำให้เราเป็นบ้า
เป็นบอ เขาร้องขอรึก็เปล่า ทุกสิ่งทุกอย่างเราให้เขาเอง
ให้ความรักให้ความไว้เนื้อเชื่อใจ ให้ความหวัง ให้ชีวิต
จิตใจ ให้หมด ไม่เหลืออะไรไว้ให้ตัวเองเลย เขาเคยขอไหม?
เปล่าเลย?" จะว่าไปก็เหมือนเรายัดเยียดให้เขาเอง แล้วพอเขา
ไม่รับ ไม่เห็นคุณค่าในสิ่งที่เราคิดว่าดีที่สุดในชีวิตของเรา
เราก็กลับมาเป็นทุกข์ กลับมาผิดหวัง ทุกสิ่งทุกอย่างมันเริ่ม
จากตัวเราทั้งนั้น เขาก็คือเขา ไม่มีวันจะใช่เรา หรือเป็น
ของเราได้

คิดบ่อยๆ ทำใจบ่อยๆ เห็นอะไรที่ทำให้เราทุกข์ ก็จะใช้ความคิด
แบบนี้เข้ามาปลอบใจตัวเอง ทุกวัน ทุกเวลา แล้วมันก็ค่อยๆ
ถอด และถอนความรู้สึก ยึดติด ออกที่ละนิดๆ จนในที่สุด
ก็แยกออกจากกันได้ว่า ชีวิตของเขาไม่ใช่ของเรา ชีวิตของเรา
ก็ไม่ใช่ของเขาเช่นกัน เราต่างคนต่างมีชีวิตของตัวเอง ไม่มีสิทธิ
ที่จะไปห้ามไม่ให้เขารักหรือไม่รักใคร ไม่แยกจากกันวันนี้
วันหนึ่งก็ต้องแยก ต่างคนต่างไป ตามกรรม ตามทางของตัวเอง
จะต่างกันตรงไหน? ระหว่างจากเป็น กับจากตาย

ชำระล้างจิตใจต้อนรับวันปีใหม่ดีกว่าค่ะ อะไรที่มันรกนัก
ก็เก็บใส่ถุงขยะทิ้งๆไปบ้าง"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 19 ธ.ค. 2009, 10:50 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิกระดับ 19
สมาชิกระดับ 19
ลงทะเบียนเมื่อ: 17 พ.ค. 2009, 09:34
โพสต์: 1478

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


กรัชกาย เขียน:
...

ไว้กรัชกายถูกทิ้งจะมาปรึกษาบ้างนะครับ อยู่ตรงนี้ไปก่อน

ตอนนี้มีเพลงแล้วครับ...



ไม่ต้องห่วง จานป้อ... ถ้าจานป้อ ซมซาน มา ไม่ว่าด้วยเหตุอันใด
ไบกอน จะกางหูของตัวเองเอาไว้ รอรับฟัง...
รับรอง...ไม่ทอดทิ้งให้จานป้อต้องทุกข์ระทมอย่าง...เดียวดาย...อิ อิ :b4: :b4:


อยากให้เป็นแค่ฝัน เขียน:
เมื่อคืนเป็นคืนแรกในรอบ 7 วันที่นอนหลับนานสุดค่ะ ก่อนนอนได้อ่านหนังสือ สมาธิเบื้องต้นสำหรับชาวบ้าน และ ธรรมะสบายใจ ตื่นขึ้นอีกตอนตี 3 ได้มานั่งฝึกทำสมาธิ และแผ่เมตตา รู้สึกว่าใจเริ่มยอมรับได้กว่าวันที่ผ่านมา ไม่ต้องมานั่งทุกข์ทรมานเหมือนเคยที่ต้องนอนดูนาฬิกาทุกชั่วโมงเมื่อไหร่เค้าจะกลับมาแล้ว ไม่ต้องคอยกดโทรศัพท์ว่าเมื่อไหร่เค้าจะเปิดเครื่องแล้ว
แต่พอเช้ามาเปิดเวป ได้เห็นกำลังใจสมาชิก คุณ bbb, คุณพิม, คุณอ้อ, คุณ kaekai, คุณพุด, คุณ taktay, คุณ stable Me เท่านั้นแหละค่ะ ร้องไห้เป็นเผาเต่าเลย แต่ก็รีบตั้งสติรับคำแนะนำดี ๆ เหล่านี้ และคิดว่าต้องเข้มแข็งให้เร็วที่สุดก่อนลูกน้อย 2 คนจะกลับจากอินเดีย ในวันพฤหัสนี้ คิดอย่างเดียวว่ากำลังใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุด กำลังจะมาแล้วค่ะ คิดว่าจะไม่ให้เค้ารับรู้เด็ดขาดเพราะกลับมาแค่ 20 วัน
ขอบคุณทุกท่านจริง ๆ ค่ะ ที่ชี้ทางสว่างให้


:b38: :b38: :b38: :b38:

ชื่อจริงของ ไบกอน มีความหมายตรงกับคำว่า ดวงใจ...ของผู้เป็นพ่อ และแม่
เป็นเหมือนโชคดี ที่ครั้งนี้ ได้ลูกสาว...สักที... :b32: :b32:

ขอฝากพลัง ความหวัง และกำลังใจของเรานี้ไปกับสายลม...ส่งไปให้ถึงคุณ...นะคะ....
ขอให้คุณกลับคืนสู่ความเข็มแข็งได้...สมดั่งใจปราถนา...
เมื่อใจคุณถูกกระทบ ถือเป็นกุศลอย่างมากแล้ว...คุณได้ชักนำตนเองหันหน้ามายังธรรม...ทันที
:b8: :b8: ในวันที่เลวร้าย แต่ฟ้าก็ยังเปิดเส้นทางในการออกจากทุกข์ให้กับคุณ.. :b8: :b8:
ขอ...บุญกุศลที่คุณมีนี้
ได้พลิกวิกฤตครั้งนี้ ให้กลายเป็นโอกาสอันดีต่อคุณ
และครอบครัวอันเป็นที่รักยิ่งของคุณในภายภาคหน้า...ด้วยเทอญ...

:b8: :b8: :b8: :b8:

มีคำของหลวงพ่อท่านหนึ่ง ซึ่งเราจำไม่ได้
แต่เป็นคำที่มันจะดังก้องอยู่ในหัวเราตลอด

"ทุกข์ แต่อย่าทิ้งธรรม นะลูก"

:b16: :b1: :b16: :b1:


แก้ไขล่าสุดโดย เอรากอน เมื่อ 19 ธ.ค. 2009, 10:51, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 19 ธ.ค. 2009, 10:54 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 18 ธ.ค. 2009, 12:33
โพสต์: 49

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


คุณพิมคะ มีหลายเรื่องที่เราคล้ายกัน ...ขอระบายให้เพื่อน ๆ ได้ฟังบ้างนะคะ เพราะกำลังอยู่ในช่วงวิกฤต
.......ตัวพี่เองเค้าเคยพูดให้ฟังอยู่บ่อย ๆ ว่าจะหาภรรยาที่ดีกว่านี้ไม่มีแล้ว เราทำให้เค้าทุกอย่าง ตื่นเช้าเข้าออฟฟิซ ทำงานถึงเย็นกลับบ้านออกกำลังกาย ส่วนเค้าตื่นสายหน่อย ค่อยเข้าออฟฟิซ เป็นคนอัธยาศัยดี ชอบพูดคุยทักทายเพื่อน ๆ สังสรรค์บ้าง ตีกอล์ฟ ดูเค้าก็มีความสุขทุกอย่าง เวลาเราอยู่บ้านเราก็จะจัดการดูแลเรื่องอาหารให้เค้า พูดคุยกันสนุกสนาน หยอกล้อพูดตลกกันประจำ เราเคยฝันด้วยกันว่า อีกซัก 5-7 ปีเราจะไปหาบ้านเล็ก ๆ มีสวนเอาไว้ปลูกผัก เลี้ยงปลา เป็ด ไก่กัน หาคนบริหารบริษัทแทน
.......แต่ก็มีอีกเรื่องที่เค้าก็เปรยบ่อยเหมือนกันว่า ถ้าจะมีผู้หญิงซักคน คงหาแค่เล่น ๆ ไม่จริงจัง แบบอยากลองของใหม่เท่านั้น เพราะอายุ ปูนนี้แล้ว ลูกก็กำลังโตแล้ว มีภาระที่ต้องส่งลูกให้เรียนจบ(พี่อ่อนกว่าเค้าหลายปี มีลูกผู้หญิง 2 คน) เค้าเคยบอกถึงจะไม่มีลูกผู้ชาย ก็ไม่ได้ NEED
.......แต่คุณพิมรู้มั้ยคะ ที่แย่กว่าคุณพิม คือวันที่เค้าเดินเข้ามาบอกพี่ เค้าบอกว่า ต้องการมีลูกชายกับผู้หญิงคนนี้ พี่ถึงช็อค ตอนนั้นทำอะไรไม่ถูก เหมือนกำลังท่องสวรรค์อยู่ดี ๆ ก็หล่นตุ๊บลงมากระแทกพื้นอย่างแรง เพราะเค้าไม่ได้ทำหมัน พี่เป็นคนทำค่ะ นี่ถ้าลูกพี่รู้เค้าจะคิดอย่างไร เค้าเกิดมาเค้าไม่มีความหมายพอที่จะให้พ่อเค้ารับได้เลยเหรอ ไม่น่าเชื่อนะคะ คนอายุ 49 แล้ว เพิ่งอยากมีลูกชาย กว่าจะโต 10 ขวบ เค้าก็ 60 แล้ว
......แต่ตอนนี้พี่เริ่มทำใจยอมรับกับสิ่งที่เกิดขี้นได้บ้างแล้วค่ะ พยายามปล่อยวาง คิดถึงลูกเข้าไว้ คิดว่ามันเป็นกรรมที่เราเคยร่วมกันก่อมา จึงต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้
..... จะพยายามตั้งหน้า ทำบุญ นั่งสมาธิ แผ่เมตตา ส่งจิตให้พี่และเค้าผ่านช่วงนี้ไปให้ได้ เพราะพี่เองก็คิดว่า เค้าก็คงทุกข์ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าเรา คงไม่มีใครอยากให้มันเกิด แต่เมื่อเกิดขึ้นแล้วก็ต้องเตรียมใจรับมันให้ได้


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 19 ธ.ค. 2009, 13:29 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 12 พ.ย. 2009, 10:42
โพสต์: 454

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


พี่คะ....

พิมอยากให้พี่ใจเย็นๆ เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับรู้แค่พี่กับคุณสามีเท่านั้นก่อนนะคะ อย่าเพิ่งบอกใคร อย่าเพิ่งกระโตกกระตากต่อว่าต่อขานเขา เพราะมันจะทำให้เขาเกรงใจเราน้อยลง :b7:

ถ้าเขากลับมา.....พิมอยากให้พี่พูดกับเขาดีๆ ค่อยๆคุย ขอให้เขาทำตัวเหมือนเดิมก่อนที่จะคบกับเธอคนนั้น
อย่างน้อย....ก็ระหว่างที่ลูกกลับมาเมืองไทย ขอให้เขากลับบ้านทุกวัน ใช้ชีวิตตามปกติ ทำกิจกรรมร่วมกับลูกๆ เพื่อให้ลูกมีความสุขที่สุดก่อนนะคะ อย่าเพิ่งให้ลูกรู้เรื่องคุณพ่อของเขานะคะ :b12:

พิมว่า... พี่ยังโชคดีนะคะที่ลูกกำลังจะกลับมา ...
บางที...การที่มีลูกอยู่ด้วย การใช้ชีวิตครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ มีทั้ง พ่อ แม่ ลูก อาจจะทำให้เขาคิดได้บ้างก็ได้นะคะ ขอให้ช่วงเวลาที่อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาเป็นช่วงเวลาแห่งความสุขนะคะ :b12:

หากอารมณ์ดีพอ ลองขอให้ยืดเวลาการมีลูกกับเธอคนนั้นออกไปก่อน ... ลองขอเขาดีๆ นะคะ ค่อยๆ พูดนะคะ เพื่อประวิงเวลาที่เขาจะมีลูกไว้ก่อน อย่างน้อย...ก็เพื่อป้องกันการเกิดปัญหาระยะยาว :b12:

พิมไม่อยากให้พี่พูดถึงเธอคนนั้นกับสามีของพี่เลยนะคะ เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่พี่พูดถึงเธอ สามีพี่จะพูดตรงกันข้าม เข้าข้างเธอ แก้แทนเธอ ซึ่งมันจะทำให้พี่ยิ่งเจ็บปวดขึ้นไปอีก และระงับอารมณ์ได้ยากขึ้น และเมื่อพี่หงุดหงิด โมโห ทะเลาะกับเขา มันก็ยิ่งเท่ากับเป็นการผลักเขาให้ออกห่างไปอีก :b5:

พิมอยากให้พี่มองว่า.. ช่วงนี้เขากำลังหลง.. กำลังเห่อของใหม่... พอเวลาผ่านไป ... ความหลงของเขาก็จะลดลง... พี่อาจจะคุยกับเขาได้รู้เรื่องมากขึ้นก็ได้นะคะ ... :b12:

พิมหวังว่า ... วันนึง... สามีพี่คงคิดได้และสามารถกลับมาใช้ชีวิตครอบครัวได้ตามปกติ
ถ้าถึงวันนั้น ... ก็คงไม่มีอะไรดีเกินกว่า .. ให้อภัย ... แล้วไม่รื้อฟื้นขึ้นมาพูดถึงอีก :b12:


พิม :b12:


ปล. ขอโทษนะคะ พิมอาจจะเขียนไม่ค่อยดีเท่าไหร่... ลูกลิงทั้งสามซนมากเลย :b14:
แล้วพิมจะเข้ามาใหม่นะคะ


แก้ไขล่าสุดโดย พิมพลอย เมื่อ 19 ธ.ค. 2009, 14:25, แก้ไขแล้ว 2 ครั้ง.

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 20 ธ.ค. 2009, 01:02 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


[quote][/quote][quote="กรัชกาย"]หนอคนเราเมื่อประสบปัญหาหม่นหมองร้องไห้
ชีวิตดูเหมือนมืดแปดด้าน เหมือนอยู่คนเดียวในโลก ไม่รู้จะเดินไปทางใด
แต่เมื่อเข้ามาในลานแห่งนี้แล้ว มีคนปลอบใจพูดให้กำลังใจชี้แนวทางออกให้
แม้ดูว่าจะเล็กๆน้อยๆ

ไว้กรัชกายถูกทิ้งจะมาปรึกษาบ้างนะครับ อยู่ตรงนี้ไปก่อน

ใช่ค่ะ..ยามที่เราประสบปัญหา..บางครั้ง
อยากได้ยินแค่คำพูดอะไรก็ได้สักคำ เพื่อปลุกและปลอบใจ
ให้มีแรงลุกขึ้นมาสู้กับปัญหาที่ว่า...แต่บางทีก็หายากเหลือเกิน...
จึงได้เข้าใจเพื่อนๆที่มีทุกข์ว่าไม่มีสิ่งใดจะมีค่ามากมายเท่ากับ
"กำลังใจ" ในเวลานั้น... :b4:

ขอถือเป็นคำชม และเป็นการให้เกียรติเป็นอย่างมาก
ทั้งๆที่ไม่คิดว่าคุณกรัชกายจะถูกทิ้งได้อย่างไร?
นอกจากจะเคยสร้างวิบากนี้ กับใครในชาตินี้
แต่ถึงจะมีวันนั้น ก็ยังไม่แนใจอีกเหมือนกันว่า
จะมีโอกาสได้เข้าถึงเพื่อเป็นกำลังใจให้ได้หรือเปล่า? :b6:

ตั้งใจไว้ว่าที่ไหนก็ตามที่มีทุกข์และต้องการคนให้กำลังใจ
จะขออยู่เป็นกำลังใจให้ตลอดไป นี่ไม่ใช่คำมั่นสัญญา
เป็นเพียงความตั้งใจค่ะ..... :b1:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 20 ธ.ค. 2009, 01:40 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


อยากให้เป็นแค่ฝัน เขียน:
[/color][/b]แต่ตอนนี้พี่เริ่มทำใจยอมรับกับสิ่งที่เกิดขี้นได้บ้างแล้วค่ะ พยายามปล่อยวาง
คิดถึงลูกเข้าไว้ คิดว่ามันเป็นกรรมที่เราเคยร่วมกันก่อมา จึงต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้
..... จะพยายามตั้งหน้า ทำบุญ นั่งสมาธิ แผ่เมตตา ส่งจิตให้พี่และเค้าผ่านช่วงนี้ไปให้ได้
เพราะพี่เองก็คิดว่า เค้าก็คงทุกข์ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าเรา คงไม่มีใครอยากให้มันเกิด
แต่เมื่อเกิดขึ้นแล้วก็ต้องเตรียมใจรับมันให้ได้


คุณอยากให้เป็นแค่ฝันคงดีขึ้นมากแล้ว เหตุการณ์ต่างๆของคุณ
เกิดขึ้นเร็วมาก และคุณก็ทำใจได้ดีและเร็วทันเหตุการณ์เหมือนกันนะค่ะ อนุโมทนากับ
กุศลผลบุญที่คุณนั่งสมาธิและแผ่เมตตา ด้วยบุญกุศลเหล่านี้อาจจะเปลี่ยนแปลงทุกสิ่งทุกอย่าง
ไปในทางที่ดีในอนาคตอันใกล้นี้ก็ได้นะค่ะ :b8:

ไม่อยากให้คุณคิดอะไรมากเกินไป เขาก็ยังไม่ได้มีลูกด้วยกัน ซึ่งไม่แน่อาจจะไม่มีเลยก็ได้
ถ้าเป็นผู้หญิงที่รักสนุก เขาย่อมไม่อยากมีภาระอะไร การจะมีลูกอีกคนก็เป็นเพียงความต้องการ
ของสามีคุณ ซึ่งอาจจะคิดไปคนเดียว ประกอบกับอยู่ในสภาวะ "ปลาได้น้ำใหม่" ก็เลยคิดว่า
อะไรๆ มันก็ดีไปหมด อย่าเอาเหตุการณ์ที่ยังไม่เกิดขึ้นมาบั่นทอนจิตใจเราเลยค่ะ อย่างที่คุณบอก
เอาทุกอย่างไปรวมไว้ที่ลูกให้หมด อะไรจะเกิดก็ช่าง ลูกต้องสำคัญที่สุด :b36:

ถ้าเขาคิดว่าผู้หญิงคนนั้นรักเขาอย่างจริงใจ ไม่ได้ต้องการอะไรจากเขา คุณก็ลองพูดกับสามี
ดูว่า จะไปอยู่กันเธอคนนั้นสองวันต่ออาทิตย์ก็ได้ โดยที่ไม่ต้องเอารถไป ไม่ต้องเอาเงินหรือ
บัตรเครดิตใดๆไปใช้ ให้ทดลองไปอยู่แบบตัวเปล่าๆดู จะได้พิสูจน์ว่าเขารักกันจริงหรือเปล่า?
ถ้ารักกันจริงๆ โดยที่ไม่ต้องการอะไรจากสามีคุณ นอกจากความรู้สึก คุณก็ยอมทำใจ
ไม่ไปวุ่นวายด้วย แต่จะเริ่มต้นพิสูจน์ก็ต่อเมื่อลูกๆกลับไปเรียนต่อแล้ว
เพราะไม่อยากให้ลูกๆรู้เรื่อง :b14:

คุณย่อมจะรู้ดีกว่าใครๆ ว่าคุณจะใช้วิธีใดกับสามีคุณได้ บางความคิดเห็น
ถึงจะเป็นคำเสนอแนะที่ดี แต่บางเหตุการณ์ กับบางคนก็ใช้ไม่ได้
ขอให้คุณผ่านพ้นอุปสรรคเหล่านี้ไปได้ด้วยดีนะค่ะ เอาใจช่วยค่ะ :b4:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 20 ธ.ค. 2009, 01:45 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


กรัชกาย เขียน:
เออ...เห็นเค้าว่าอีกสามปีโลกจะแตก น้ำจะท่วมโลก
เมื่อเป็นอย่างนั้น พวกเรามิลอยคอมองหน้ากันเหรอ


ลอยคอ..มองหน้ากันแล้ว....
จะเข้ามาโพสต์ได้ป่าวอ่ะ?....ถ้าไม่ได้...
คงเหงาเน้อะ :b32: ....

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 20 ธ.ค. 2009, 10:21 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 18 ธ.ค. 2009, 12:33
โพสต์: 49

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบพระคุณอย่างมากสำหรับกำลังใจจากคุณ ทักทาย จะพยายามทำใจให้ได้ค่ะ แต่ช่างลำบากเหลือเกิน......


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 20 ธ.ค. 2009, 11:27 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


อยากให้เป็นแค่ฝัน เขียน:
จะพยายามทำใจให้ได้ค่ะ แต่ช่างลำบากเหลือเกิน......


ตอนที่มีปัญหาแรกๆ ทักทายก็คิดอย่างนี้แหละค่ะ
ทรมานมาก ร้อนรน ทุรนทุราย จ้องดูนาฬิกาแทบทะลุ
ยิ่งเขาปิดมือถือ อารมณ์ต่างๆมารวมกันหมด โกรธ แค้น
เสียใจ น้อยใจ และก็ เป็นห่วง คิดไปสารพัด ใจก็ยังช่วย
เสริมอีก ปรุงแต่งให้เสร็จสรรพ เขาจะต้องอยู่กับผู้หญิงคนนั้น
คงจะพเน้าพนอกัน คงมีความสุขกัน แล้วก็กลับมาแค้นอีก
หัวใจเต้นแทบจะทะลุออกมานอกอก ถ้าพลิกแผ่นดินหาได้คงพลิกแน่ :b33:

กลุ้มเอง ร้องไห้เอง ทุกข์เอง หันไปทางไหนทำไมมันหม่นหมองไปหมด
ตอนหลังก็เลยเบื่อ จะมานั่งคิดนั้งเศร้าทำไม ก็คนเขาอยากเป็นแบบนั้น
เขาอยากทำแบบนั้น มันก็เรื่องของเขา เขาแต่งงานกับเรา ก็ไม่ได้หมายความว่า
เราจะไปกำหนดชะตาชีวิตให้เขาได้ เราเองบางครั้งยังตามใจตัวเองไม่ทันเลย
พอคิดได้แบบนี้ ก็เริ่มวางอะไรๆได้บ้าง แล้วก็รู้ว่าไม่ได้ยากลำบากเลย
ถ้าเรายอมรับว่าเขาก็คือ "มนุษย์" ธรรมดาๆคนหนึ่ง ซึ่งยังคงมีความโลภ
โกรธ หลง อยู่เต็มหัวใจ จะไปยึดถือว่าเขาเป็นของเราอยู่ทำไม? :b1:

ขอเป็นกำลังใจให้ ถ้านอนไม่หลับ
ก็เข้ามาที่ลาน แล้วเปิดอ่านเรื่องของเพื่อนๆในหมวดนี้แหละค่ะ
ถือเสียว่าอ่านนิยายยามดึก อาจจะช่วยให้ดีขึ้นบ้าง
จะได้ไม่ต้องตั้งตารอ เวลาเขาไม่อยู่ :b5:

ลูกๆคงมาถึงแล้วใช่ไหมค่ะ? เขาคงไม่กล้าทำอะไร
ให้ลูกๆเห็น อย่างน้อยๆ การได้อยู่รวมกันเป็นครอบครัว
คงช่วยให้เขาคิดได้ สวดมนต์ นั่งสมาธิ แผ่เมตตา
ให้เจ้ากรรมนายเวร บ่อยๆ เรื่องร้ายอาจกลายเป็นดีนะค่ะ :b8:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 20 ธ.ค. 2009, 12:18 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 12 พ.ย. 2009, 10:42
โพสต์: 454

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


อนุโมทนาสาธุ กับคำพูดของพี่ทักทายค่ะ :b8:
พี่สาวที่แสนดีของพิม....


พิม :b16:


แก้ไขล่าสุดโดย พิมพลอย เมื่อ 20 ธ.ค. 2009, 12:20, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 20 ธ.ค. 2009, 18:46 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 18 ธ.ค. 2009, 12:33
โพสต์: 49

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


คุณทักทาย,คุณพิมคะ นานมั้ยคะ กว่าเราจะทำใจได้หนักแน่น ไม่มานั่งโศรกเศร้า ยอมรับเลยตอนนี้คิดปรุงแต่งเองเหมือนที่คุณทักทายว่า เค้าคงกำลังฮันนีมูนกันในช่วง 9 วัน 10 คืนที่หายไป คงพากันซื้อข้าวของเข้าบ้านเช่า คงทำนู้นนี่ คิดสารพัด จนร้องไห้อีก หัวใจมันร้อนเหลือเกินค่ะ พยายามอ่านหนังสือธรรมะแต่ก็ยังมีคิด และคิด
ส่วนลูกจะถึงไทยเช้าวันพฤหัสค่ะ ปกติทุกวันอาทิตย์จะต้องได้คุยกันพร้อมหน้า ทั้ง 4 คน และวันนี้เป็นอาทิตย์ที่ 2 ที่เค้ายังไม่ได้คุยกะลูก ลูกถามถึงว่าอยากคุยกะพ่อ เราก็ได้แต่บอกว่าไม่อยู่ไปต่างจังหวัด วางสายจากลูกก็โฮอีกรอบ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 20 ธ.ค. 2009, 22:16 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 12 พ.ย. 2009, 10:42
โพสต์: 454

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


พี่คะ....

ถ้าถามว่า เมื่อไหร่ถึงทำใจได้... พิมคงบอกว่าถ้านับตั้งแต่วันที่ทราบเรื่องจนถึงวันนี้ปีกว่าแล้วพิมยังทำใจไม่ได้เลยค่ะ .... :b5:

ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้... ก็อดรู้สึกเจ็บปวดไม่ได้..
ทุกครั้งที่รู้..ทุกครั้งที่เห็น.. ก็เสียใจแทบตายทุกที :b2:

สิ่งที่ดีที่สุดที่พี่ทักทายเคยบอกไว้คือ... พยายามไม่รู้ ... ไม่เห็น... และไม่ต่อยอดความคิดให้เราเจ็บเอง จะเป็นเรื่องที่ดีที่สุด :b12:
เหอะ เหอะ.. พิมรู้ว่าสิ่งที่บอกพี่เป็นเรื่องที่ทำได้ยากมาก เพราะพิมเองก็อดไม่ได้ที่จะอยากรู้ อยากเห็น ว่าเขาไปไหนกัน ทำอะไรกัน
แต่... รู้เรื่องของเขาแล้ว....คนที่เสียใจก็คือ... เรา :b7:
พอถามเขา คาดคั้นเขา ถ้าเขาโกหก .... คนที่เสียใจก็คือ....เรา :b7:
ตรงกันข้าม ถ้าถามแล้วเขายอมรับว่าไปด้วยกัน อยู่ด้วยกัน .... คนที่เสียใจก็คือ... เรา :b7:
ไม่ว่าจะเป็นกรณีไหนเราก็เสียใจอยู่ดีแหละค่ะพี่

ดีที่สุดคือ ไม่ถาม .. ไม่ตาม ... และไม่คิด..

พิมใช้วิธีว่า ... เมื่อไหร่ที่เริ่มคิด เมื่อไหร่ที่พิมเริ่มโกรธ หรือเสียใจ พิมจะพยายามทำอย่างอื่นแทน เช่น พาลูกออกกำลังกาย เล่นเกมส์กับลูกๆ ชวนลูกๆ ทำอาหาร หรืออ่านหนังสือ อ่านกระทู้ต่างๆในเว็บนี้แหละค่ะ ... อย่างน้อย.. มันก็ทำให้เราหยุดคิดฟุ้งได้ในระยะหนึ่ง :b12:

ตัวพิมเองไม่สามารถใช้วิธีทำสมาธิได้ เพราะว่าใจจะคิดแว่บถึงเรื่องนี้ตลอดเวลาค่ะ พิมต้องอาศัยการทำกิจกรรมต่างๆ แทนเพื่อให้ลืมเรื่องนี้ไป :b12:

พิมขอให้พี่ผ่านพ้นวิกฤตนี้ไปด้วยดีนะคะ ... ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ

พิม :b12:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 20 ธ.ค. 2009, 23:51 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


อยากให้เป็นแค่ฝัน เขียน:
นานมั้ยคะ กว่าเราจะทำใจได้หนักแน่น


ขึ้นอยู่กับ "ใจ" ค่ะ ค่อยๆคิด ค่อยๆพิจารณาไป
เมื่อไหร่ที่เราปล่อยวางได้ คิดได้ว่า ทุกสิ่งทุกอย่างมันเป็นเรื่องธรรมดาของโลก
ทุกคนเกิดมาต้องเจอะเจอปัญหาทั้งนั้น ปัญหาของใครก็ว่าของตัวเองหนักหนา
แต่จริงๆแล้ว ทุกปํญหาในโลกนี้จะหนักหนาสาหัสแค่ไหน? ก็อยู่ที่ใจของเราจริงๆ
ถ้าเราไม่ "กำหนาม" มันก็ไม่ตำมือ ปล่อยทุกสิ่งทุกอย่างไว้ อย่าไปเก็บมาใส่ใจ
หนังทุกเรื่อง ไม่ว่าจะสร้างต่อกี่ภาคๆ แต่ทุกภาคก็ต้องจบ :b41:

สุดท้ายแล้ว ไม่ว่าคุณหรือผู้หญิงคนนั้น ก็จะไม่มีใครได้ครอบครองสามีคุณชัวนิรันดร์
อย่างไรก็ต้องจากกันอยู่ดี คิดให้ดีสิค่ะ ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ส่วนเขาจะ
เลอะเทอะเปรอะเปิ้อนไปบ้าง ก็ถือเสียว่าเป็นการให้รางวัลที่เขาเป็นสามีและพ่อที่ดี
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา เพียงแต่คุณก็ต้องระวังตัวเองด้วย เพราะภาวะการเสี่ยง
เรื่องเชื้อโรคสูงมาก ต้องคุยเรื่องนี้ให้เป็นเรื่องเป็นราวหน่อย :b42:

อย่าเศร้าไปเลยค่ะ มีอะไรในโลกนี้ที่น่าสนใจ น่าศึกษาค้นคว้ามากกว่าจะมานั่งจมปรัก
อยู่กับเรื่องของ รัก โลภ หลง เขาไม่ใช่ของเรา ตัวเราเองก็ยังไม่ใช่ของเราเลย สักวัน
ก็ต้องคืนทุกสิ่งทุกอย่างให้ธรรมชาติหมด สร้างสมเสบียงไว้ให้ตัวเองไว้ใช้ในภายภาคหน้า
ดีกว่าค่ะ :b48:

พยายามดูนะค่ะ ที่สำคัญอย่าพยายามหาข้อมูลใหม่เข้ามา พยายามไม่ปรุงแต่งความคิด
คิดแต่วันนี้ ปัจจุบันนี้ ท่องไว้ว่า "เขาไม่ใช่ของเรา" ชีวิตของเขาถึงจะเกี่ยวพันกันกับเรา
แต่ก็ไม่ใช่ของเราอยู่ดี เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ไม่มีอะไรจะเกินความพยายามของเราได้ :b4:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 21 ธ.ค. 2009, 10:04 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 1
สมาชิก ระดับ 1
ลงทะเบียนเมื่อ: 18 ธ.ค. 2009, 12:33
โพสต์: 49

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


เช้านี้เป็นอีกวันที่ต้อง ตื่นขึ้นมาต่อสู้กับความจริง เดินเข้าออฟฟิซ ลูกน้องมองด้วยสายตาให้กำลังใจท่วมท้น ถึงบางคนอาจจะยังไม่รู้เรื่อง แต่ก็คงพอคาดเดาได้ มานั่งคิดถึงวิธีที่จะดำเนินชีวิตต่อไป จะตั้งสติและพยายามทำในสิ่งที่คุณพิมและคุณทักทายแนะนำ เพราะเป็นคำที่อ่านแล้วได้กำลังใจเหลือเกิน


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 21 ธ.ค. 2009, 10:08 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 11 ม.ค. 2009, 20:45
โพสต์: 1094

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ไม่มีอะไรยากเกินใจเราอยุ่แล้วครับ
ขอให้ยิ้มได้เรื่อยไปนะครับ
อนุโมทนาครับ
.
:b42: กัลยาณมิตรธรรมเสมอครับ :b42:


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 172 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1, 2, 3, 4, 5 ... 12  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 11 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร


cron