ข้อความนี้ ถูกครับ
เจริญธรรม

[quote="ชาติสยาม"]
- "ผู้ที่รับรู้ความหลับของกาย" ไม่มีรูปร่าง เป็นเพียงความรับรู้อยู่เฉย
- รู้ชัดว่ากายส่วนหนึ่ง ผู้รู้กายก็ส่วนหนึ่ง แยกกันแต่อยู่ด้วยกัน[quote]

ความรู้ความเห็นอย่างนี้ ก็เป็นสักกายทิฐิ ครับ ยังเป็นความหลับครับ เป็นวิจิกิจฉานิวรณ์ครับ และยังมีอุทธัจจะนิวรณ์ กลุ้มรุมอยู่เช่นกันครับ

เจริญธรรม

ขอตอบว่าตามนี้เลย เมื่อ 2 วันที่แล้วก็ำทำใหม่ ถ้าใจวอกแวก ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มันจะหลับไปเลย

แล้วเมื่อวานลองทำอีกที ถ้าใจเรามีจิตที่มุ่งมั่นแล้ว ทำได้อีกล่ะครับ กำหนดลมหายใจเอา

ขอให้เข้าใจว่า ที่กายกระสับกระส่าย เพราะว่ามันนอนอะครับ กายมันหลับ แต่จิตตื่น

เข้าใจเปล่าครับ กายมันหลับ กายมันหลับคือ เมื่อมันมีความเมื่อยมันก็ยืดเส้นยืดสายเป็นไปตามธรรมชาติของมัน ผมแค่เอาจิตไปดูว่ากายมันทำอะไร แต่ผมไม่มีความรู้เรื่องธรรมมะเลย ผมเลยดูเฉยๆ ไม่ได้ทำอะไรต่อ ตอนนี้ก็ทดลองทำอีก ตื่นเต้นดี ถ้าก่อนนอนใจวอกแวก ไม่คิดกำหนดลมหายใจ มันจะทำไม่ได้อะครับ มันจะหลับไปเลย ถ้ากำหนดลมหายใจ ผ่อนกายคลายไปแล้ว แล้วจิตไม่วอกแวก จะทำได้อะครับ

ตอนนี้ก็ฟัง บ้านอารีย์อยู่ พอจะรู้แล้ว ว่าต้องทำยังไงต่อไป

คือ คุณนอนทำสมาธิ จนหลับ
หรือ นั่งทำแล้ว มาหลับทีหลังคะ...

อันนี้เข้าใจแล้วครับ ขอบคุณครับ

นอนสมาธิจนหลับครับ

ไม่ขอตอบในกระทู้นี้อีกแล้วนะครับ

คิดว่าตอนนี้ ได้จิตตั้งมั่น มาอยู่ แต่ยังไม่ใช่สมาธิ

ขอบคุณครับ

ไม่บ้าค่ะ แค่สภาวะหลับไม่ลึกค่ะ จุฬาภินันท์เคยเป็นเมื่อก่อนหน้าจะรู้จักสมาธิค่ะ การมีสมาธิจะหลับลึกค่ะ ลึกแม้จะแค่ชั่วเวลาแป๊บเดียวค่ะ



ไม่ต้องทำอะไรค่ะถ้าพอใจกับสภาวะแบบนี้

แต่ถ้าให้แนะนำ ก็นอนแบบนี้ค่ะ แต่เอาเพลงชินบัญชรฟัง (มีให้โหลดเยอะค่ะ) แล้วจดจ่ออยู่แต่กับเฉพาะเนื้อเพลงและทำนอง แบบนั้นเป็นการทำสมาธิที่เรียกว่าสมถะสมาธิ หัวใจหลักของสติปัฏฐานสี่เลยค่ะ สำคัญคือ อย่าคิดอะไร ให้สมองไปตามเนื้อเพลง

ชะ ก็ ชะ
ยา ก็ ยา
สะ ก็ สะ
นา ก็ นา
คะ ก็ คะ
ตา ก็ ตา
พุท ก็ พุท
ธา ก็ ธา
ฯลฯ

อะไรแบบนี้ค่ะ แล้วจิตจะเข้าสู่ภวังค์สมาธิ หลับลึกเองโดยไม่รู้ตัวค่ะ หลับแบบนี้หลับลึกค่ะ แต่ตื่นเร็วได้แบบไม่งัวเงีย เพราะจิตตื่นค่ะ

จิตตื่น คือ จิตที่เป็นสมาธิอยู่ตลอดเวลาค่ะ จิตนะคะ ไม่ใช่ใจ ไม่ใช่ความคิด

เป็นคำสอนที่ถูกต้องที่สุด!!

ปฎิบัติ อย่าไปสนใจปริยัติ ไม่งั้นจะปฏิบัติไม่ผ่าน เพราะตอนที่ใกล้จะผ่านจิตมันจะเอาแต่คิดว่า อันนี้เรียกว่าอะไรหนอ อันนั้นเรียกว่าอะไรหนอ เราอยุ่ระดับไหนแล้วหนอ เพราะจิตที่เอาแต่คิดสภาวะจิตเทียบกับปริยัติ ในขณะที่กำลังทำกรรมฐานอยู่ จะทำให้ปฎิบัติไม่ผ่านสักที

จิต ที่คิดแต่ว่า เรากำลังจะได้อันนั้น เรากำลังจะเป็นแบบนี้

จะทำให้ปฎิบัติไม่ผ่าน เพราะการปฏิบัติเพื่อการผ่านนั้น จะต้องปล่อยวางโดยที่สภาพจิตในช่วงขณะนั้นไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นอะไรเลย

ตอนปฎิบัติก็ให้วางปริยัติ ลืมๆมันไปเถอะ =-="
เราเองก็ไม่ได้รุ้เรื่องปริยัติอะไรเลย ปฎิบัติอย่างเดียว

ก็เลยรู้ว่าคำสอนนี้เป็นความจริงทุกประการ

ถ้าผมจำไม่ผิด บริบทที่หลวงปู่สอน คือสอนคนที่ประพฟติะรรมไม่สมควรแก่ธรรมน่ะ

เช่น การตั้งใจว่าจะเรียนปริยัติธรรมจนจบกระบวนก่อน
แล้วจึงมาปฏิบัติ นี่คือไม่รู้จักความพอดี พอสมควรแก่ธรรม
ท่านจึงว่าควรจะทิ้งปริยัติเสีย


อีกอย่างที่พึงทราบว่า ครุบาอาจารย์ที่มีคุณวิเศษณ์อย่างท่าน หายากมาก
เวลาท่านสอนใคร ท่านทราบตื้นลึกหนาบางของจิตใจผู้เรียนอย่างมาก
ท่านก้จะใช้อุบายสอนเป็นคนๆไป
ดังนั้นคำสอนของท่านที่เอามาเล่าต่อๆกัน บางส่วนเป้นคำสอนที่สอนบุคคลบางพวก


เช่นการไม่ให้ชี้นำว่าถ้าท่องพุทโธไปเรื่อยๆจะเกิดอะไรขึ้น จะมีอะไรๆเป็นไปยังไง
ก็เพราะว่าถ้าสอนไป ผู้เรียนก้จะ simulate เข้ากับสิ่งที่เคยได้ยินได้ฟังมาก่อนหน้า
พูดง่ายๆว่าไปหลงจำลองสิ่งต่างๆขึ้นเอง สร้างสภาวะอะไรต่างๆนาๆขึ้นมาเอง
หรือบางทีไปหลงยึดว่าอย่างนี้คืออันนั้น ทั้งที่จริงไม่ใช่
ทำให้การปฏิบัติเนิ่นช้า

อย่างหลวงปู่ดูลย์เรียนกับท่าน
ท่านสอนนิดเดียวแล้วให้ไปทำเอา ท่านทำเป้นปีนะ
พอกลับมาส่งการบ้าน หลวงปู้ดุลย์ท่านตอบกลับสภาวะให้หลวงปู่มั่นด้วยภาษาของคนไม่ได้เรียน
ท่าว่าท่านเห็นกิเลสเป้นส่วนๆ ผมจำไม่ได้ว่าท่านพูดว่า 3 หรือ 4 ส่วน
ท่านบอกว่าส่วนแรกท่านละไปแล้ว ส่วนที่สองละได้บางส่วน ส่วนที่สามยังละไม่ได้ อะไรประมาณนี้

ผู้มีความรู้อยู่บ้าง คงจะอึ้งไปเลยว่านี่สมรรถนะของพระสกิทาคามีชัดๆ

นี่คือบุญเป้นบุญของหลวงปู่ดูลย์ที่มีอาจารย์ที่ทรงคุณธรรมอันวิเศษณ์
และก็เป้นบุญที่ตัวท่านเองเป้นคนมีศรัทธาในตัวหลวงปู่ ไม่งั้นไม่ว่านอนสอนง่าย
ถ้าเป้นคนอื่นนะ ลองได้กรรมฐานมาสิ ไม่ทำหรอก ทิ้งๆขว้างๆ

อย่างผมนี่ ถ้าสมมุติไปพบหลวงปู่มั่น ผมคงไม่ได้อะไรอยู่ดี เจอครูดีแต่ก็คงไม่ได้อะไร
เพราะความรู้มาก คิดมาก หรือความที่เรียกว่าฉลาดนี่แหละ
ความฉลาดที่จริงคือโคตรของความโง่ ฉลาดเท่าไหร่ยิ่งโง่เท่านั้น
เพราะมันคือฉลาดในการปรงุทิฐิ แล้วยึดทิฐิ ไม่ใช่ฉลาดเรื่องจิต
ครูบาอาจารย์มาโปรดก้คงจะได้อะไรยาก


ประมาณนี้แหละโยม จุ๊บๆ

ปริยัติ คืออะไร

เป็นการเรียนธรรม เรียนบาลี เรียนพระไตรปิฎก และศึกษาให้เ็ป็นความรู้
ผมเข้าใจอย่างนี้นะ