อารมณ์ชั่ววูบ กำลังทำให้ฉันแค้น และคิดอยากฆ่าสามีและเมียน้อย มาก ๆ จากนั้นฉันคิดว่าฉันจะฆ่าลูก ๆ และตัวเองให้ตายตามไปในที่สุด กลัวความคิดตัวเองเหลือเกิน แต่เวลาโมโห หรือโกรธ นึกถึงเรื่องราวต่าง ๆ ที่สามีและเมียน้อยทำ ฉันสั่น และอยากหยิบมีดหรือปืนแล้วก็ไปฆ่าพวกมันซะ

สวัสดีจ๊ะคุณpoondang ใจเย็นๆก่อนนะ หลับตาลง หายใจยาวๆลึกๆ แล้วนับหนึ่งถึงสิบกลับไปกลับมาหลายๆครั้ง คุณทักทายแนะนำไว้ดีมาก คุณอ่านแล้วก็คิดตามไปด้วย คุณยังมีเพื่อนที่ทุกข์แบบคุณหรืออาจจะมากกว่า อีกเยอะ คุณลองค่อยๆอ่านกระทู้เกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ ในเวฟนี้ดูซิ อ่านทุกคำถาม และทุกคำตอบ คุณจะได้แนวทางเยอะแยะเลย การฆ่ากันไม่ใช่ทางออกที่ถูกต้อง สู้เรามีชีวิตอยู่แล้วคอยดูเขาสองคนชดใช้กรรมดีกว่า แรกๆคุณต้องเสียใจ แค้นใจเป็นธรรมดา เราผ่านขั้นตอนนี้มาแล้ว เข้าใจความรู้สึกคุณดี ตอนนี้คุณคงเครียดมาก เขียนระบายออกมาเยอะๆเลย เดี๋ยวเพื่อนๆพี่ๆในเวฟนี้จะช่วยคุณเอง เป็นกำลังใจให้นะ ด้วยรักและห่วงใย

ดีแล้วนะครับ ที่คุณยังหาทางออกด้วยการขวนขวายหาคำปรึกษา
การฆ่าไม่ใช่ทางออกที่ดีเลยนะครับ สำหรับเรื่องใด ๆก็ตามแต่
แต่การฆ่าที่ได้ประโยชน์ต่อตัวคุณมากก็คือ "ฆ่าโทสะ" ที่มีอยู่ในใจคุณตอนนี้ครับ
อารมณ์ชั่ววูบนี่ถ้าไม่ระวังมัน ไม่เฝ้าดูมัน อันตรายมากนะครับ
คุณยังคงมีลูกที่คุณต้องดูแลนะครับ
ถ้าคุณรู้สึกโกรธเขาแล้ว ให้มองดูใจตอนที่โกรธนะครับ อย่าไปมองดูพวกเขา (เพราะพวกเขาไม่สำคัญอะไรพอที่จะเอามาใส่ใจจริงไหม?)
ดังนั้นอย่าคิดมากนะครับ หายใจให้เข้าไปลึก ๆๆๆ ให้ถึง ลิ้นปี่เลย ทะลุลงแข้งขาเลยยิ่งดี ^^
เพราะหน้าที่เรามีมากกว่านี้เยอะนะครับ (ว่าไหม?) เราไม่ได้เกิดมาเพื่อฆ่าใครนะ
อนุโมทนาครับ

อีกวิธีหนึ่ง...ถ้าคุณคิดจะฆ่าตัวตาย....จากประสบการณ์จริง.........
บางส่วนจาก http://www.kroobannok.com/blog/7967


สร้างแรงจูงใจด้วยการให้คะแนน 1 คะแนนทุกวัน
ผู้หญิง คนหนึ่งที่เคยคิดฆ่าตัวตายเพราะรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่า
แล้วมีคนแนะนำให้เธอกลับไปเขียนความดีที่ตัวเองทำทุกวันวันละหนึ่งเรื่อง รวม 100 วัน

เมื่อปีที่แล้ว ดิฉ้นได้รับคำแนะนำให้อ่านหนังสือเล่มหนึ่งชื่อ "แรงจูงใจไร้ขีดจำกัด"
หรือ 100 ways to moivate yourself เขียนโดยคุณสตีฟ แชลนเดอร์
เป็นหนังสือติดอันดับขายดีอยู่ในร้านหนังสือหลายแห่งค่ะ

หนึ่งในร้อยวิธีที่จะสร้างแรงจูงใจให้กับตัวเองคือ
การให้คะแนน(อย่างน้อย) 1 คะแนนกับตัวเองทุกวันค่ะ

หลายคนคงเคยได้ยินเรื่องของผู้หญิงคนหนึ่งที่เคยคิดฆ่าตัวตายเพราะรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่า
แล้วมีคนแนะนำให้เธอกลับไปเขียนความดีที่ตัวเองทำทุกวันวันละหนึ่งเรื่อง รวม 100 วัน
และหลังจากที่เขียนความดีที่ทำในวันนี้ ก็ให้อ่านของวันที่ผ่านมาด้วย 1 รอบ
ครบ 100 เรื่องแล้วค่อยฆ่าตัวตาย

หลังจากที่ผู้หญิงคนนี้กลับไปทำตามคำแนะนำ ครบ 100 วัน
เธอก็กลับมาบอกว่า ฉันไม่ฆ่าตัวตายแล้ว เพราะชีวิตฉันสามารถทำเรื่องดีๆ ได้ตั้งเยอะ

ดิฉันได้เริ่ม ลองทำตามคำแนะนำครั้งแรกเมื่อเดือนกันยายน 2549
(แต่ไม่ได้คิดจะฆ่าตัวตายนะคะ เพียงแต่อยากลองพิสูจน์ตามวิสัยคนจบวิทยาศาสตร์ค่ะ)
โดยหาสมุดโน๊ตเล่มเล็กๆ พร้อมปากกาวางไว้ที่หัวเตียง

ก่อนนอนก็จะนึกว่า วันนี้ เราได้ 1 คะแนนเรื่องอะไร
บางทีก็เป็นเรื่องง่ายๆ ค่ะ เช่นได้รวบรวมข้อมูลมาตรฐานที่ 3
จากทุกภาควิชาเป็นภาพรวมคณะเสร็จตามที่วางแผนไว้,
วันนี้รองฯ บริหารบอกมาว่า ผช.นวลจิราฝากชมมาว่า powerpoint
เสนอผลดำเนินงานของคณะวิทย์สวย ดูง่าย ..yeh.. 1 คะแนน.. เป็นต้น

หลายคนสงสัยว่า อ้าว..แล้ววันไหนที่ทำเรื่องไม่ดี ผิดพลาดล่ะ จะเขียนไม๊ ..
ดิฉันจะใช้วิธีคิดทบทวนว่าควรแก้ไขอย่างไร และเก็บเป็นบทเรียนไว้ในใจแทนค่ะ
แต่ไม่เขียนลงในสมุด 1 คะแนนค่ะ เพราะอยากให้สมุดเล่มนี้เป็นเล่มที่รวบรวมเรื่องดีๆ ที่ตัวเองได้ทำมากกว่าจะรวบรวมเรื่องแย่ๆ วันไหนที่รู้สึกท้อ และเบื่องาน เบื่อคน ดิฉันก็จะอ่านทบทวน 1 คะแนนที่ได้ผ่านๆ มา เราก็จะรู้สึกมีกำลังใจเพิ่มขึ้น และพร้อมจะลุกขึ้นมาสู้ต่อค่ะ


คุณเจนวดี หิรัญรัตน์
หน่วยประกันคุณภาพ คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

บางทีลองมาดูคนอื่นที่เขามีความคิดจะฆ่าตัวตาย หรือฆ่าคนอื่นดูบ้างก็ดีนะครับ
ลองอ่านเรื่องเหล่านี้ดี
http://www.suicidethai.com/news/main.asp


บางที ตอนนี้เราดูตัวเราเองไม่ออก
แต่ถ้าได้มีโอกาสไปดูคนอื่นๆที่คล้ายๆกัน
แล้วได้สติย้อนกลับมาดูเราเอง ก็อาจจะช่วยให้เข้าใจตัวเองมากขึ้น

ในทางพุทธศาสนา
จิตใจมนุษย์เรานั้นเหมือนกันหมด คือรักสุข-เกลียดทุกข์ เหมือนกันหมด
และไม่มีใครรอดพ้นจากการถูกทารุนกรรมทางจิตใจในสังคม

แม้แต่ตัวเราเอง บ่อยครั้งไปที่เราเป้นผู้ทาุรุนกรรมจิตใจผู้อื่น

กลายเป็นว่า เราเกลียดที่คนอื่นมาทำทารุนกับเรา
แต่ในที่สุด เราก็กลายเป้นพวกเดียวกับเขา คือทำกับเขา เหมือนๆกับที่เขาทำกับเรา

อย่าลืมเขียนความน่ารักของตัวเอง และความน่ารักของลูกๆ ลงในสมุดนะครับ
อย่าคิดๆ เพราะมันจะลืมง่าย ให้จดลงไป

ผมว่าอาจจะจดความฝันของเราและลูกๆลงไปด้วยก็ได้นะ
อยากพาลูกไปไหน อยากเห็นลูกเติบโตไปในแบบไหน

อาจารย์ที่ผมนับถือท่านมีญานวิเศษณ์สามารถหยั่งรู้วาระจิตของคนได้
ท่านได้มีโอกาสเห็นจิตที่ฆ่าตัวตาย ท่านว่าน่าสงสารมาก
เพราะตัวเขาคงนึกว่าฆ่าตัวตายแล้วพ้นทุกข์ กลับไปเจอทุกข์ใหม่หนักกว่าเดิม นานกว่าเดิม
ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ไม่รู้ตัวเองเลย

ถ้าไงลองฟังเทศน์หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชโช
ลองโหลด mp3 มาฟัง
http://www.wimutti.net/pramote/cd.php?cd=007
โหลดมาฟังเล่นๆไป อันไหนก็ได้ ฟังไปแล้วจิตใจจะดีขึ้นเอง

ยินดีที่ได้รู้จักคุณ Poondang ตอนนี้คุณ Poondang ได้อ่านข้อความหลายๆ ท่านที่ส่งถึงคุณแล้ว ทำให้คุณดีขึ้นไหมค่ะ

ดิฉันเข้าใจในความรู้สึกที่โกรธแค้นของคุณ แต่ทุกสิ่งทุกอย่างมันคือ กรรมค่ะ ถึงแม้ว่าเราไม่เคยทำอะไรให้สามีและผู้หญิงคนนั้นในชาตินี้ แต่เราก็ไม่สามารถล่วงรู้ว่าอดีตชาติเราเคยทำใครหรือไม่

สูดลมหายใจเข้าไปลึกๆ ค่อยๆ คิดโดยใช้สติ อย่าเอาอารมณ์โกรธโมโหเป็นที่ตั้ง ทุกอย่างที่เราทำอะไรออกไป ผลกระทบจะสะท้อนกลับมาหาเราเสมอ อยากให้คุณคิดถึงลูกๆ ของคุณให้มากๆ ไม่มีเราเค้าจะอยู่ในสังคมนี้ได้อย่างไร

เข้าใจว่า ตอนนี้ในแง่ของการปฏิบัติ จะทำยากมาก ดิฉันและเพื่อนๆ หลายๆ ท่านในที่นี้ ก็มีปัญหาไม่น้อยไปกว่าคุณ ค่อยๆ คิด ค่อยๆ ทำ คิดให้ถึงอนาคตของเราและลูกเป็นที่ตั้งนะค่ะ

ไม่ต้องไปฆ่าเค้าหรอกค่ะ รอให้กฏแห่งกรรมทำหน้าที่ในตัวของมันเองดีกว่า

มีอะไรก็ระบายความรู้สึกอัดอั้นตันใจได้นะค่ะ

เจริญในธรรมค่ะ

อย่าทำชั่ว แก้ความคิด ความเห็น ความรู้ความจำให้ดีก่อนเป็นอันดับแรก

จขกท คะ ใจเย็นก่อนนะคะ อยากให้คุณอ่านคำแนะนำของคุณทักทายหลายๆ รอบนะคะ เธอแนะนำไว้ดีมากเลย อ่านแล้วให้พึงระลึกถึงลูกๆ ของเราไว้มากๆ เช่นกันค่ะ อยากจะบอก จขกท ว่าการกระทำใดๆ เพราะความสะใจนั้นไม่ช่วยแก้ปัญหาหรอกค่ะ มันรังแต่จะทำให้เราจมอยู่กับเวรกรรมไม่สิ้นสุด เราเกิดมาภายใต้พระพุทธศาสนาแล้วถือว่าโชคดีมาก เราต้องใช้ประโยชน์จากคำสอนของพระพุทธเจ้าให้มากที่สุดนะคะ ขอให้คุณมีสติระลึกรู้ไว้ตลอดนะคะ ตอนนี้เราก็แค่มีความทุกข์เหมือนคนอื่นๆ ในบอร์ดนี้ที่ทุกข์มาแล้วทั้งนั้น สามีมีภรรยาน้อยไม่ใช่ปัญหาใหม่และไม่ใช่ปัญหาของ จขกท คนเดียวนะคะ

เอาชนะใจตนเองให้ได้สิคะ คุณต้องนึกเสมอว่าเขาไปแล้ว เขาหมดรักเราแล้ว แต่เรายังมีลูกๆ ที่รักเราและลูกๆ ก็จะเป็นกำลังใจให้คุณต่อสู้ต่อไปนะคะ นึกถึงลูกเรา พ่อแม่เรา ไว้มากๆ นะคะ อย่าสร้างเวรกรรมเพิ่มเลยนะคะ ถ้าคุณเอาชนะใจตัวเองได้ในวันนี้ พรุ่งนี้คุณก็จะไม่มีคำว่าแพ้เลยค่ะ

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้ดำเนินชีวิตอย่างมีสตินะคะแล้วคุณจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดีเหมือนที่หลายๆ ท่านในบอร์ดนี้ที่ทุกข์มาแล้วอย่างสาหัสสากันก็ผ่านมาแล้วด้วยดีทั้งนั้นค่ะ

พระพุทธองค์กล่าวว่า การพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นธรรมดา และการต้องประสบกับสิ่งที่ไม่รักไม่ชอบก็เป็นสิ่งธรรมดา เราทุกคนต้องประสบเหมือนกันนะคะ เข้มแข็งและอดทนผ่านวันเลวร้ายไปให้ได้นะคะ อย่างที่ท่านอื่นแนะนำไว้ มองดูลูกๆ เราตอนเขาหลับซิคะ พวกแกน่ารักจะตายไป อย่าทำร้ายพวกเขาให้หมดชีวิตไปเลยค่ะ ให้เขาได้มีโอกาสทำความดีต่อไปในโลกนี้ไม่ดีกว่าหรือคะ เราเป็นแม่เราต้องทำทุกอย่างเพื่อลูกนะคะ ต่อสู้กับความเลวร้ายและดำเนินชีวิตอยู่อย่างสง่างามให้ได้เพื่อลูกๆ ของเราค่ะ

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ

สาธุ อนุโมทนาคำตอบจากท่าน Taktay ด้วยครับ คำตอบนี้กลั่นจากใจที่เคยเจ็บมาจากประสบการณ์ตรงจริง..แต่บัดนี้ เธอชนะตัวเองแล้ว และกำลังก้าวไปบน เส้นทางธรรมอย่างมั่นคง พร้อมนึกขอบคุณเหตุการณ์เลวร้ายในอดีตที่ทำให้เธอได้พบทางที่ถูกต้อง.

คุณ poondangเขียน:



คุณปูนครับ ประการแรกขอให้ทราบว่า สิ่งทั้งหลายที่เกิดขึ้นในโลกนี้ ล้วนมาจาก"เหตุ"ทั้งนั้น ไม่มีสิ่งใด เกิดลอยๆด้วยความบังเอิญหรือซวยหรือพระเจ้าที่ใหนมาดลบันดาลอะไรๆให้ใครได้หรอกครับสิ่งที่คุณปูนแดงและหญิงจำนวนนับไม่ถ้วนบนโลกกำลังประสบอยู่นั้น เกิดจากเหตุเก่าคือ บาปกรรมที่เคย ล่วงศีลข้อกาเมฯคือผิดลูกเมียของชาวบ้านมาแล้วครับ จึงต้องได้รับผลคือเจอคนที่มีนิสัยมักมากในกามหรือมีชู้..นี่คือสิ่งที่เรียกว่าสัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของตน มีกรรมเป็นเผ่าพันธ์ ..พลังกรรมนั้นยิ่งใหญ่และเที่ยงตรงยิ่งนัก แม้พระพุทธเจ้าผู้ที่ประเสริฐกว่ามนุษย์และเทวดาทั้งหลายยังไม่อาจเลี่ยงผลกรรมในอดีตได้เมื่อยังทรงมีพระชนม์อยู่

อดีตเหตุที่ไม่ดี นำผลมาให้ในปัจจุบัน ผู้ไม่เคยสดับพระธรรมของพระพุทธเจ้า ไม่มีหิริโอตตัปปะ มีมิจฉาทิฏฐิคิดว่ากรรมไม่มีผล ไม่เชื่อชาตินี้ชาติหน้ามี ก็หลงใช้ผลของอกุศลกรรมนั้นมาก่อกรรมชั่วใหม่ เพราะตนได้รับทุกข์อันเผ็ดร้อนจากกรรมของตนนั่นแหละ จึงต้องวนเวียนเกิดในสังสารวัฏอันหาที่สุดไม่ได้ หาทางออกไม่เจอ ที่สำคัญคือหากได้ไปเกิดในนรกทุคติวินิบาตเดรัจฉาน ก็แทบหาทางออกจาก ภูมิเหล่านี้มาเกิดในมนุษยภูมิได้ยากเต็มที..เพราะเมื่อต้องเกิดในที่นั้น ก็แวดล้อมอยู่ด้วยสัตว์นรกหรือเดรัจฉาน ก็เสพคุ้นกับอุปนิสัยแห่งสัตว์เหล่านั้นชาติแล้วชาติเล่า จะได้โอกาสทำบุญหรือคิดถึงกุศลคงไม่มี นอกจากมีบุญเก่าที่ทำไว้ยิ่งใหญ่จริงๆนั่นแหละ ที่จะมาดึงออกจากอบายได้ พระพุทธองค์ตรัสว่า คุกใดๆในโลกจะเทียบเท่าคุกคือนรกอบายเดรัจฉานนั้นไม่มีเพราะไปแล้วหาทางออกได้ยากมาก..

คุณปูนคิดฆ่าใครๆนั้น ก็เป็นบาปแล้วคือการล่วงอกุศลกรรมบท๑๐ในข้อที่คิดพยาบาทปองร้ายผู้อื่น อานิสงค์ คือได้เกิดในทุคติวินิบาตนรก เศษกรรมที่เหลือจะได้เกิดมามีอายุสั้น และถูกคนอื่นฆ่าตาย นับชาติไม่ถ้วน..โปรดอย่าปล่อยความคิดนี้ให้ยืดเยื้อยาวนาน เปลี่ยนเป็นการเจริญกรุณาให้ใจมาอยู่ฝ่ายกุศลดีกว่าครับ

เมื่อทราบว่าเพราะเราเคยไปเบียดเบียนผู้อื่นในลักษณะเดียวกับที่เรากำลังได้รับนี้อยู่ ก็พึงตั้งโยนิโสมนัสสิการคือความฉลาดคิดว่า บัดนี้กรรมนั้นมาส่งผลแก่เราแล้ว ผลกรรมชั่วย่อมลดน้อยลง และจะหมดไปในที่สุด...เอาสิ่งเลวร้่ายนี้มาเตือนตนเองให้เร่งเจริญบุญกุศล มีทานศีลภาวนาให้มั่นคง จะได้เป็นเกราะคุ้มครองตน..เพราะขึ้นชื่อว่า"กุศล"ย่อมนำแต่ความสุขมาให้..

การแก้ปัญหาด้วยการทำลายผู้อื่นก็เท่ากับการยืดปัญหาให้ยาวนานในสังสารวัฏ เราฆ่าเขาตาย เขาไม่ได้ไปนรกเพราะถูกเราฆ่าหรอกแต่เรานั่นแหละทำทางไฮเวย์ไปนรกเองแล้ว ยังญาติสนิทมิตรสหายของคนที่เราฆ่าเล่า เขาจะไม่พยาบาทจองล้างผลาญฆ่าเราบ้างละหรือ ?เมื่อเขาคิดอาฆาตแล้ว ย่อมเป็นไปได้ที่จะได้พบเจอกันอีกในภพชาตินับไม่ถ้วน ดีไม่ดีไปเกิดเป็นพ่อแม่ลูกกัน ก็คิดฆ่ากันตั้งแต่ยังอยู่ในท้องแล้ว ชอบที่จะมีคติในลักษณะนี้หรือ?

ความจริงที่สุดคือสัตว์ทั้งหลายย่อมรักตนและชีวิตตนยิ่งกว่าใครๆ ก็ที่เราคิดฆ่าใครๆนั้น ไม่ใช่เพราะรักตนหรอกหรือ..ความรักตนนั้น หากเป็นเหตุให้เบียดเบียนคนอื่นก็ไม่ชื่อว่ารักตนอย่างถูกต้อง....การเว้นการล่วงบาปกรรมทุกชนิด อันเป็นทางแห่งสันติสุขโดยรอบนั้นจึงชื่อว่ารักตนอย่างถูกต้องแท้จริง..

ส่วนสามีและภรรยาน้อยนั้นเเม้คุณไม่ฆ่าเขา เขาก็ต้องตายอยู่ดี สัตว์ที่เกิดมาแล้วไม่ตายไม่มีครับ..
เขาทั้งสองจะได้อยู่ในสถานภาพที่คุณปูนเป็นอยู่ณ. ปัจจุบันแน่นอนในอีกหลายภพชาติ ไม่ต้องแช่งเขาหรอก เพราะกรรมเขาทำหน้าที่บันทึกข้อมูลไว้แม่นยำยิ่งกว่าเครื่องคอมพิวเตอร์อีก ทั้งไม่มีใครฟอร์แมท ข้อมูลได้ ยกเว้นพระอรหันต์ที่เข้าอนุปาทิเสสนิพพานแล้วเท่านั้น..

เก็บใจไว้สำหรับสิ่งที่เป็นประโยชน์อย่างอื่นดีกว่ามานั่งเสียเวลาแค้นคนชั่วไม่มีศีลนะครับ ความเห็นทั้งหลายจากเหล่ากัลยาณชนในนี้ล้วนมีประโยชน์ นำไปทบทวนไตร่ตรองนะครับ..

คนเรามีความสุขได้โดยตนเอง อย่าเอาความสุขหรือใจไปเป็นทาสกับสิ่งอื่นนอกตัวเลยครับ ไม่มีประโยชน์เลย..ขอให้พ้นจากทุกข์และรักษาใจให้ไปถูกทางครับ

เป็นอย่างไรบ้างค่ะ คุณPoondang จิตใจดีขึ้นบ้างหรือยังค่ะ อย่าเก็บความรู้สึกไว้คนเดียวนะค่ะ มันอึดอัด มีอะไรก็ระบายมาในลานธรรมนี้ได้ค่ะ ทุกคนพร้อมที่จะรับฟังและให้คำแนะนำค่ะ

"ขอเพียงมีความอดทนและมีกำลังใจ ทำใจให้สบายๆ เมื่อพายุร้ายผ่านพ้นไป ฝันร้ายๆ ของเราก็จบลงค่ะ..... เป็นกำลังใจให้นะค่ะ"

ขอให้คุณรู้เท่าทันว่าคุณกำลังมีโทสะครับ
และอย่าเอาชีวิตเรา(และอีกหลายคน)ไปแขวนไว้กับคนเพียงคนเดียวครับ
ขอให้สบายใจนะครับ

ให้อภัยซึ่งกันและกันให้ได้ครับ ลองให้อภัยเขาสักหนึ่งนาที หนึ่งชั่วโมง หนึ่งวัน
แล้วมาดูใจตัวเอง ว่ามันเบาสบายขึ้นหรือป่าว ปัญหามีไว้ให้แก้ไม่ได้มีไว้ให้หนีนะครับ
แต่ต้องแก้ด้วยปัญญานะครับ ไม่มีใครอยากให้คนอื่นฆ่าเราหรอกลองถามลูกคุณดูสิครับ
แม้กระทั่งตัวเรา ตายไปจะได้เกิดเป็นคนอีกหรือป่าวก็ยังไม่รู้ เมื่อเกิดมาแล้วก็ต้องทำหน้าที่
ของตนให้ดีที่สุดครับ เป็นกำลังใจให้ครับ

ฟัง ณ มรณา ของดังตฤณ นะครับ
http://www.fungdham.com/book/dungtrin-namorrana.html