คุณมานิตาค่ะ จะว่าไปชีวิตคนเรานี่ยิ่งกว่าละครนะค่ะ จริงค่ะในชีวิตจริงเราเป็นนางเอกอย่างเดียวไม่ได้หรอกค่ะ ในวันนึงไม่รู้เขากำหนดให้เราเล่นเป็นตัวละครอะไรบ้าง แต่เชื่อว่าคุณมานิตา ใช้สติมองเหตุการณ์ที่เข้ามาแล้ว เลือกบทที่เหมาะสมมาเล่นนะค่ะ อาจหลุดบทบ้างก็ไม่เป็นไรนิค่ะ เพียงแต่ว่าชีวิตจริงมีเพียง Take เดียว แต่ก็จะเป็นไรไปหากเราเลือกบทที่ดีที่สุดแล้ว จริงไหมค่ะ

อย่างนึงที่อยากจะบอก คนเราโดยทั่วไปชอบที่จะอยู่ในที่ ที่มีความสุขมากกว่าบรรยากาศที่ตึงเครียด หากคุณทำได้ดิฉันว่าระหว่างคุณกับสามีน่าจะดีขึ้นบ้าง ถ้าอันไหนวางได้ก็วางซะนะค่ะอย่าถือเลยมันหนัก (พยายามท่องบอกตัวเองเช่นกัน) แต่คงไม่ถึงกับทุกเรื่องหรอกค่ะ ทำเท่าที่ทำได้ แล้วทำแล้วปฏิกิริยาของเขากลับมาทำให้เราเองมีความสุขก็ OK นะ

เป็นกำลังใจให้เสมอนะค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคุณมานิตา เราว่าคุณมานิตาอย่าไปต่อล้อต่อเถียงกับสามีดีกว่า เพราะตอนนี้พวกเราพูดอะไรเขาก็เห็นผิดไปหมด ยิ่งทำให้พวกเรารู้สึกเจ็บใจยิ่งขึ้น เราเฉยเขาก็ว่า เราพูดเขาก็ว่า ถ้างั้นเราก็เงียบเสียจะได้มีบาปในใจน้อยลง จิตเราก็ตกน้อยลง เราผ่านเหตุการณ์มาทุกอย่างแล้ว ต่างกันนิดตรงที่เราไม่เคยทะเลาะกันเลย เราพูดกับเขาดีๆ ดีจนเขาได้ใจจนทำอะไรหยามน้ำใจเราอยู่ตลอด จนกระทั่งความอดทนของเราขาดผึง ก็เลยดูเหมือนว่าเรื่องกำลังจะจบ รอดูอีกหน่อยนะเพื่อนๆ คิดถึงทุกๆคน

ทำใจ
แล้วปล่อยวางค่ะ
เราต้องเป็นคนปล่อยนะคะ
ปัญหามันหนัก
อย่าไปยึดถือมันไว้
ปัญหาคือความยึดมั่นถือมั่น
คิดเสียว่าไม่มีอะไรที่เป็นของๆเราอย่างแท้จริง
ปล่อยออกจากใจได้
ก็ค่อยๆวางลงนะคะ
วางแล้วมองปัญหาว่าเราจะจัดการอย่างไรดี
ไตร่ตรองแล้วใช้สติ สมาธิ ปัญญาพิจารณา
เมื่อดูให้ดี
เรื่องนี้
ไม่สมควรที่จะมามีอิทธพลต่อเราเอง
เพราะไม่ใช่สิ่งดี
หาอะไรทำดีกว่าค่ะ
ทำแล้วให้ชีวิตเราดีขึ้น
ชีวิตไม่ได้มีด้านเดียวค่ะ
มองให้ครบ 360 องศา
ลองดูค่ะ

ขอบคุณทุกคนนะคะที่เป็นห่วง
เมื่อสองวันก่อนมีปัญหากัน นอนคิดตลอดคืนไม่ได้หลับเลยยันสว่าง
ในเมื่อนอนไม่หลับมันทรมาน ก็เลยนอนนึกถึงคำแนะนำของเพื่อน ๆ ทุกคน
คิดไปคิดมาหลายเที่ยว รู้ว่าคำแนะนำเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริงทั้งหมด
ถ้าเราทำได้เราจะมีความสุขมาก
แต่ที่เราทุกข์เราเองก็รู้ว่าสาเหตุมาจากเราทำไม่ได้ทุกวัน
บางทีวันนี้ทำได้ เช่นว่า จะไม่รับเรื่องใหม่เข้ามา
จะเงียบเฉย รักตัวเองให้มาก ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเรื่องสมมุติ
เป็นเรื่องชั่วคราว ผ่านไปก็เป็นอดีต เราทำตามทุกคำแนะนำ
แต่ทำได้เป็นบางวัน มันคอยจะหลุดอยู่เรื่อย

ตอนนี้ก็เลยนึกไว้ในใจตลอดว่า
ชีวิตเราเป็นเรื่องสมมุติ เรามีพ่อแม่พี่น้อง ยังต้องแยกกันอยู่ทำไมเราไม่เสียใจ
เรามีลูกที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขอยู่ในท้องตั้ง 9 เดือน เลี้ยงลูกกอดหอมกันมา
ต่อไปเมื่อลูกไปเรียนที่อื่นเราน่าจะเสียใจโหยหาแต่ทำไมเราไม่เสียใจ
และต่อไปถ้าลูกมีครอบครัวไปอยู่ที่อื่นทำไมเราไม่เสียใจ
แต่ทำไมเราต้องมาเสียใจกับสามีที่เป็นคนอื่น เขาเข้ามาชั่วคราวเดี๋ยวเขาก็ไป
พอคิดอย่างนี้เราก็รู้สึกดีขึ้น นี่พึงคิดแบบนี้ได้ 2 วันเอง
ที่คิดแบบนี้เพื่อที่เราจะเสียใจเสียดายน้อยลงเท่านั้นเอง

คิดถึงทุกคนนะคะ

[quote="มานิตา"][color=#FF80FF รู้ว่าคำแนะนำเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริงทั้งหมด
ถ้าเราทำได้เราจะมีความสุขมาก
แต่ที่เราทุกข์เราเองก็รู้ว่าสาเหตุมาจากเราทำไม่ได้ทุกวัน
บางทีวันนี้ทำได้ เช่นว่า จะไม่รับเรื่องใหม่เข้ามา
จะเงียบเฉย รักตัวเองให้มาก ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเรื่องสมมุติ
เป็นเรื่องชั่วคราว ผ่านไปก็เป็นอดีต เราทำตามทุกคำแนะนำ
แต่ทำได้เป็นบางวัน มันคอยจะหลุดอยู่เรื่อย

ตอนเกิดเรื่องใหม่ๆ นอนไม่หลับเหมือนกัน ทราบดีว่า
ทรมานมาก บางทีหลับอยู่แท้ๆ ยังสะดุ้งตื่น เพื่อที่จะคิดว่า "มันเป็นเรื่อง
จริงเหรอ?" ทั้งกระสับกระส่าย และทุรนทุราย บางครั้งยังภาวนา
ขอให้ตัวเองหลับแล้วไม่ต้องตื่นเลยก็มี

เมื่อคิดแล้วทุกข์ ก็เลยฝึกตัวเองโดยการพอเริ่มคิดปุ๊ป ก็จะพยายามปัดมันออกไป
หรือไม่ก็ผลัดใจตัวเองว่า วันนี้เหนื่อยแล้ว พรุ่งนี้ค่อยคิดดีกว่า ไม่สามารถทำได้
ภายในวันสองวันหรอกค่ะ ฝึกไปเรื่อยๆ เป็นปีๆ แล้วมันก็ค่อยๆดีขึ้น
จะง่ายขึ้นถ้าไม่รับเรื่องใหม่เข้ามา เพราะเรื่องเก่าๆ ถึงเราไม่ทำอะไรกับมัน
มันก็จะค่อยๆเลือน และไกลออกจากใจเราได้เอง ส่วนที่จะให้ลืมนั้น ไม่มีวันลืม
เพียงแต่พยายามไม่นึกถึง อะไรก็ตามที่จะทำให้ใจเรา วนเวียนคิดแต่เรื่องพวกนี้
ก็อย่าเข้าใกล้

เรื่องมันผ่านมาได้หกปีแล้ว ทุกวันนี้ที่อยู่ได้เพราะไม่นึกถึง แต่ก็มีเหมือนกันที่บางวัน
ก็แว่บเข้าไปเรื่องเก่าๆ แล้วก็อดที่จะแปล๊บๆในใจไม่ได้ จากการฝึกมาตลอดระยะ
เวลาที่ผ่านมา กลไกของจิตใจ มันก็ตัดฉับเอง โดยอัตโนมัติค่ะ ไม่ต้องทำอะไร
เหมือนเซพทีคัทเลยค่ะ

คุณมานิตาค่อยๆฝึกไปนะค่ะ ขอย้ำว่าที่สำคัญ "อย่ารับเรื่องใหม่" เข้ามา

ถ้าวันไหนนอนไม่หลับ ทักทายก็จะนอนเอามือวางที่ท้อง แล้วก็นับตามจังหวะ
พอง ยุบ ที่ท้องนะค่ะ ใหม่ๆก็ยากหน่อย แต่ทำไปบ่อยๆ ก็จะดีขึั้นเรื่อยๆ ลองดู
นะค่ะ ส่งมาทั้งกำลังใจและความเป็นห่วง

บางทีที่ดิฉันเหนื่อยใจกับเรื่องครอบครัว นั่งรถไปเห็นคนแก่ๆ ก็นึกว่า "เฮ่อ! ชีวิตนี้จะไปคิดอะไรให้มันทุกข์มากมาย เดี๋ยวก็แก่เหมือนกับคนอื่นๆ เนื้อหนังมังสา มันก็ไม่จีรังยั่งยืน เอาเวลาที่เหลืออยู่กับมาดูแลพ่อแม่ และครอบครัวของเราดีกว่า ใครใคร่จะทำอะไร ก็ปล่อยให้เค้าทำไป แต่อย่ามายุ่งหรือรบกวนจิตใจของเราเป็นเท่านั้นพอ" บางทีมันก็ปลงดีนะค่ะ

เจริญในธรรมค่ะ

คำแนะนำจากคุณทุกข์ใจ คุณทักทาย คุณเพชร และคุณ lotusbanana ดีมากเลยค่ะ ขอให้ลองทำดูนะค่ะ ดิฉันว่าได้ผลไม่มากก็น้อย คุณมานิตา จะได้ทุกข์น้อยลง แนะนำเพิ่มอีกนิด เราเคยนั่งแล้วถามตัวเองบ้างไหมว่า อะไรที่เราทำโดยที่ไม่มีเขาแล้วเรามีความสุขบ้าง? หรือมีอะไรบ้างไหมที่เราอยากทำแต่เราทำไม่ได้เพราะต้องมัวรอเขา หรือรอการตัดสินใจจากเขา ในจังหวะนี้แหละเรามีโอกาสที่จะทำแล้วลองหยิบจับมาทำดู เพื่อเติมความสุขให้กับตัวเอง ทำในสิ่งที่เรามีความสุขเพื่อเพิ่มความสุขของเรา เรื่องของเขาเราวางลงบ้างจะเป็นการเพิ่มหลังให้กับชีวิตของคุณมานิตานะค่ะ

คุณมานิตา เป็นยังงัยบ้างค่ะ ช่วงนี้เหตุการณ์ทั่วไปสงบนิ่งดีใช่ปล่าว ถ้าทุกอย่าง OK ก็ดีใจด้วยนะค่ะ
ยังเป็นกำลังใจให้เสมอนะ

ขอบคุณมากค่ะคุณทักทาย อยากให้คุณช่วยเหลืออยู่พอดี คนอื่น ๆ เขาคงมีความสุขกันหมดแล้ว
คงเหลือแต่เราที่ยังทุกข์อยู่

สามีเราไม่ดีขึ้นเลยยังทำเหมือนเดิม เมื่อคืนเราเลยคุยกันว่าตกลงต้องการจะเลิกกับเราใช่ไหม
จะเอาอย่างไรก็บอกมาเราเบื่อเต็มทนแล้ว ลูกก็เครียด ตอนนี้ลูกชายคนเล็กเหมือนจะไม่ชอบพ่อ
เอาเสียเลย ถ้าพ่อมาบ้านเขาจะขึ้นชั้นบนทันที พ่อลูกจะไม่ค่อยคุยกันเหมือนเดิม
เราเองก็รู้ว่าลูกไม่ชอบในสิ่งที่พ่อทำ เราคุยกับสามีว่า ตอนนี้ความคิดเราจะเอาอย่างไรก็เอา
อยู่ด้วยกัน 50 % และแยกทางกัน 50 % เราเองกำลังทำใจอยู่ไม่รู้ว่าอย่างไหนจะน้ำหนัก
มากกว่ากันและได้คุยกับลูกแล้วลูกบอกว่าจะขออยู่กับแม่ เพราะถ้าคุณ(สามี)ไม่หยุดเราจะทุกข์ไปอีกไม่รู้กี่สิบปีเพราะมันเห็นกันทุกวันที่ทำงานก็ใกล้บ้าน ผู้หญิงคนนั้นก็ใกล้บ้าน
แต่ถ้าต้องการเลิกกันจะขอทำใจสัก 1 ปีก็น่าจะดีขึ้น เพราะเราจะไม่พบเจอกันไม่ต้องมาดูแลกัน
ความห่างเหินจะทำให้เราดีขึ้นได้
( ข้อความนี้เราพูดกับสามี คือ คุยกันดี ๆ ) สามีก็เฉย ไม่พูดอะไร

ต่อไปนี้เราอยากจะขอร้องคุณทักทายหรือเพื่อน ๆ ในลานนี้ ขอความกรุณาเข้ามากระทุ้ง
ว่าเราให้เจ็บ ๆ เลย รับรองไม่โกรธ ให้เราทำใจที่จะไม่สนใจว่าเขาไปไหน ทำอะไร
พูดให้เราคิดว่าไม่มีเขาอยู่ เราก็อยู่ได้ ทำนองนี้ คือให้เราเลิกยึดติดกับผู้ชายคนนี้ทีเถอะ
ขอความกรุณาเถอะ อยากพ้นสภาพนี้เสียที
เพราะนอกจากในลานนี้แล้วเราไม่เคยคุยให้ใครฟังเลย ขอบคุณล่วงหน้านะคะ