วันเวลาปัจจุบัน 29 มี.ค. 2024, 16:06  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง




กลับไปยังกระทู้  [ 719 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1 ... 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10 ... 48  ต่อไป  Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 09 ต.ค. 2009, 23:45 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


มานิตา เขียน:
สวัสดีค่ะ

ขอบคุณทุกคนนะคะที่แวะมาให้กำลังใจ

ตอนนี้ปัญหาเริ่มรุนแรงขึ้น เพราะพอสามีกลับเข้าบ้าน จะบ่น จะพูดเป็นชั่วโมง
ชอบด่าว่าลูกอย่างรุนแรงทั้งๆ ที่ลูกยังไม่ได้ทำอะไรเลย จะบ่นว่าไอ้โน่นก็ไม่ดี
ไอ้นี่ก็ไม่ดี ทั้ง ๆ ที่เขาเองไม่อยู่บ้าน และไม่รับผิดชอบอะไรเลย
ฉันเองก็ทนตลอดเวลาทำเป็นไม่ได้ยิน นิ่งเฉย กลับบ่นมากขึ้น
ฉันทนไม่ไหว หมดความอดทนก็ต้องโต้เถียงกันและทะเลาะกันในที่สุด
เรื่องบ่นเป็นมานานแล้วแต่ฉันทำเฉยไม่สนใจ ไม่ฟัง ที่ยังไม่เล่าให้เพื่อน ๆ ฟัง
ก็เพราะคิดว่าเขาคงดีขึ้น สุดท้ายไม่ดีขึ้นเลย

เพื่อน ๆ ช่วยบอกหน่อยว่าจะมีวิธีไหนอีกที่จะแก้ปัญหานี้ได้

คิดถึงทุกคนนะคะ


หลีเลี่ยงการเผชิญหน้าให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ทั้งคุณทั้งลูกๆด้วย
แต่ถ้ามีเหตุที่จะต้องให้ลูกเผชิญหน้าเขา เราต้องอยู่ด้วย อย่าให้เขาทำอะไรลูกๆโดยไร้เหตุผล
ถ้าจะมีการทะเลาะกัน คุณมานิตาทำเสียงที่พูดให้เยือกเย็นที่สุดเท่าที่จะทำได้ ได้ไหมค่ะ? พูดธรรมดา
(ดื่มน้ำเย็นแก้วใหญ่ๆ สักสองแก้วก่อนก็ได้) แบบไม่ได้รู้สึกโกรธ เอาความผิดของเขาที่เขาทำนั่นแหละมาชี้แจง
ถ้าเขาเถึยง เสียงดังปล่อยให้เขาพูดไปก่อน พอหยุดเมื่อไหร่? คุณก็เริ่มเลยโดยพูดแต่ะละเรื่อง
ต้องอย่าให้เขามีช่องว่างที่จะอ้างถ้าไม่รู้เรื่องจริงๆ ก็ถามเขาว่า "ที่กลับมาบ้านนี้เพราะอะไร
ต้องการอะไร?" ถ้าคิดว่าเป็นบ้านมีลูก มีเมียอยู่ที่นี่ ก็เข้ามา แต่ถ้าเข้ามาเพราะคิดว่า
"ต้องเข้ามาตามหน้าที" ก็ไม่เป็นไร ไม่ต้องทำตามหน้าที่ก็ได้ พวกเราแม่ลูกพอจะอยู่กันได้
ที่นี่ยินดีต้อนรับพ่อบ้านที่ดีเสมอ แต่ถ้าเข้ามาแล้วเอาไฟเข้ามาด้วย กรุณาดับไฟก่อนค่อยเข้ามาได้ไหม?
รู้ค่ะว่าทำใจเย็นๆให้พูดแบบเรียบๆนะมันยาก ถ้าอยู่ในอารมณ์แบบที่คุณมานิตา
เป็นอยู่นี่ แต่มันก็ดีกว่าจะเอะอะโวยวายด่าทอกัน ไม่มีประโยชน์อะไรเลย คุณมานิตาลองดูนะค่ะ
เล่นเกมส์เหมือนที่คุณแม่ฯ กำลังเล่นอยู่นะค่ะ ยังคงเป็นห่วงอย่างสม่ำเสมอ ขอให้ชนะ"มาร"ทั้งปวงนะค่ะ

เจริญในธรรม

:b41: :b41: :b41: :b43: :b41: :b41: :b41:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 ต.ค. 2009, 07:01 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 4
สมาชิก ระดับ 4
ลงทะเบียนเมื่อ: 13 ก.ค. 2009, 22:19
โพสต์: 271

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ลองหาทางขยับขยายดูสิมีทางที่จะออกจากตรงนั้นไหม ถ้ามีทางน่าจะดีขึ้นนะครับ ถ้าเปลี่ยนคนอื่นไม่ได้ลองเปลี่ยนตัวเราดีกว่านะครับเป็นกำลังใจให้มากๆครับ ทุกอย่างผ่านไปได้ครับ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 ต.ค. 2009, 11:28 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 5
สมาชิก ระดับ 5
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 เม.ย. 2009, 09:21
โพสต์: 376

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


เราเห็นด้วยกับคุณทักทาย เราก็จะลองไปทำดูบ้าง(ถ้าเขากลับมา) แต่เราอยากขอคำแนะนำจากคุณทักทายและเพื่อนๆในลานธรรม เราอยากจะเอาคำพูดของสามีเราที่พูดว่า"ทำไปแล้วต้องรับผิดชอบ" เอามาย้อนกลับเขาไปบ้าง จะพูดว่าอย่างไรดี เพราะอย่างที่เคยเล่าให้ฟังแล้วว่า เขาไม่ยอมรับผิดชอบอะไรที่บ้านเราเลย หายเฮดไปเลย ลูกขอให้โอนเงินให้แม่ด้วยเขาก็มีข้อแก้ตัวไปต่างๆนาๆ ว่าง่ายๆ เราว่าเขาเห็นแก่ตัวนั่นแหละ ลูกคนโตก็รู้สึกว่าเดียวนี้พ่อเขาเห็นแก่ตัว เขาไม่เหมือนเดิมแล้ว บอกตามตรงเราเห็นพฤติกรรมของสามีเราแล้วเรารู้สึกอายลูกเหลือเกิน


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 ต.ค. 2009, 02:48 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


ทุกข์ใจ เขียน:
เราเห็นด้วยกับคุณทักทาย เราก็จะลองไปทำดูบ้าง(ถ้าเขากลับมา) แต่เราอยากขอคำแนะนำจากคุณทักทายและเพื่อนๆในลานธรรม เราอยากจะเอาคำพูดของสามีเราที่พูดว่า"ทำไปแล้วต้องรับผิดชอบ" เอามาย้อนกลับเขาไปบ้าง จะพูดว่าอย่างไรดี เพราะอย่างที่เคยเล่าให้ฟังแล้วว่า เขาไม่ยอมรับผิดชอบอะไรที่บ้านเราเลย หายเฮดไปเลย ลูกขอให้โอนเงินให้แม่ด้วยเขาก็มีข้อแก้ตัวไปต่างๆนาๆ ว่าง่ายๆ เราว่าเขาเห็นแก่ตัวนั่นแหละ ลูกคนโตก็รู้สึกว่าเดียวนี้พ่อเขาเห็นแก่ตัว เขาไม่เหมือนเดิมแล้ว บอกตามตรงเราเห็นพฤติกรรมของสามีเราแล้วเรารู้สึกอายลูกเหลือเกิน


จริงๆแล้วในสภาวะแบบนี้ ไม่อยากแนะนำให้ย้อนรอยอะไรเขาทั้งนั้นค่ะ
อยากให้พูดกับเขาดีๆเหมือนข้อความข้างต้น และดูปฏิกิริยาของเขาก่อน ถ้าเขาพอที่จะคิดอะไร
ได้บ้างแล้วค่อยเอาเรื่องความรับผิดชอบในบ้านมาพูด เพราะถ้าพูดไปตอนนี้ก็จะเหมือนเป็นการ
ตอกย้ำและรู้เท่าทันความไม่ดีของเขา ซึ่งบางคนก็รับไม่ได้ สถานะการณ์อาจะเลวร้ายลงไปอีก

แต่ถ้าเขาเย็นลงบ้าง พอที่จะรับฟังอะไรได้บ้างแล้ว คุณทุกข์ใจลองนั่งลงข้างๆเขา และก็พูดกับเขา
เหมือนเราปรึกษาเรื่องงานกับผู้ร่วมงาน ว่า คุณดีใจและภูมิใจที่มีสามีที่รับผิดชอบในสิ่งที่กระทำไปกับ
"คนอื่น" คุณเป็นลูกผู้ชายจริงๆ นั้นคือความรับผิดชอบนอกบ้านที่คนเราอาจพลั้งเผลอไปได้
แต่อยากให้คุณหันกลับมามองหน้าที่อันยิ่งใหญ่และความรับผิดชอบต่อครอบครัว ซึ่งครอบครัวนี้
คุณไม่ได้ได้มาเพราะความประมาทพลาดพลั้งไม่ใช่เหรอ? เป็นความตั้งใจที่คุณอยากจะสร้างขึ้น
แล้วที่สำคัญที่สุด หน้าที่ของความเป็นพ่อ เป็นหัวหน้าครอบครัวทำไมคุณถึงได้ลืมหน้าที่อันยิ่งใหญ่
เหล่านี้ไปเสีย กลับลดตำแหน่งตัวเองลงไป ไปสร้างบ้านให้คนอื่น ทิ้งบ้านตัวเอง ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง
ที่เป็นของตัวเอง แล้วไปยินดีชื่นชมของของคนอื่น ลองคิดดูให้ดีๆนะ
หากคิดว่าบ้าน"คนอื่น" และ ลูกเมียของ "คนอื่น" ดีกว่า น่ารับผิดชอบมากกว่า ก็ไม่เป็นไร
ช่วยจัดการอะไรให้เป็นเรื่องเป็นราวหน่อย จะได้ชี้แจงบอกให้ลูกๆเข้าใจว่าพ่อมีหน้าที่และความรับผิด
ชอบที่ยิ่งใหญ่กว่าที่นี่ ต้องไปดูแล บ้านและลูกเมียของ "คนอื่น" พวกเราเมียและลูกของคุณ พอจะ
เข้าใจให้ความรับผิดชอบอันน่าภาคภูมิใจและใหญ่หลวงอันนี้ของคุณ คุณจะได้ไม่ต้องเหนื่อย
ไปๆมาๆ ซึ่งไม่เป็นผลดีต่อสุขภาพกาย สุขภาพใจของคุณ เมีย และลูกๆของคุณที่บ้านของคุณหลังนี้เลย

ต้องพูดแบบไม่ให้มีอารมณ์โกรธนะค่ะ ทำน้ำเสียงให้ราบเรียบที่สุด เป็นจริงเป็นจังที่สุด อย่าใส่น้ำเสียง
เยาะเย้ยถากถาง คือเหมือนเราพูดเรื่องทั่วๆไป ให้เขารู้ว่าเราซีเรียส แต่ไม่ได้โกรธ เพียงแต่ต้องการ
ให้ทุกอย่างมันลงตัว ไม่ใช่คาราคาซังอะไรแบบนี้ คำแนะนำเหล่านี้คุณทุกข์ใจไม่จำเป็นต้องเชื่อและ
นำไปใช้ทุกคำพูด เป็นเพียงไกด์ไลน์เท่านั้นเอง ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องอยู่ที่วิจารณญานของคุณด้วยว่าใน
โอกาสนี้ควรหรือไม่ควร จำไว้อย่างหนึ่งว่า ไม่ได้ต้องการแตกหัก ไม่ได้ต้องการทะเลาะ แต่ต้องการ
ปรึกษากิจการงานในบ้าน คุณจะทำได้ไหมค่ะ? นี่เป็นความเห็นส่วนตัวของทักทายค่ะ
ขอให้คุณโชคดีนะค่ะ เอาใจช่วยให้ทุกอย่างคลี่คลายไปในทางที่ดี

เจริญในธรรม :b41: :b41: :b42: :b41: :b41:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 ต.ค. 2009, 09:59 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 ส.ค. 2009, 12:54
โพสต์: 70

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


:b16:คุณมานิตาค่ะคุณใจเย็นๆนะค่ะเหตุการณ์แบบนี้ดิฉันโดนมาแล้วสามีดิฉันเรียกว่ามีนิสัยเหมือนสามีคุณเลย..ตอนนี้เขากำลังหลงทางนู้นอยู่ถึงแม้เราจะทำดีอย่างไรบอกให้เขารักและคิดถึงลูกอย่างไรเขาก็ไม่สนใจหรอกบางทีปากเขาก็พูดอย่างนั้นแหละว่ารักลูกแต่การกระทำมันไม่ใช่คุณอย่าเอาอารมณ์หรือตัวเองไปแลกกับความรู้สึกเจ็บใจของเราเองเลยดิฉันลองมาหลายวิธีแล้ว ตอนแรกดีกับเมียน้อยเลยนะซื้อของใช้ไปให้กินไปหาซื้อของกินไปให้ไปนั่งคุยกันเลยตอนหลังเมียน้อยได้ใจเลยแผงฤทธิ์ส่ง smsมาด่าดิฉันตอนหลังเลยไม่ยุ่งด้วยเลยกลายเป็นเกลียดไปเลยต่างคนต่างอยู่เราไม่คิดว่าเขามีชีวิตอยู่ในโลกใบนี้ และเฉยก็ลองมาแล้วไม่ได้ผลเหมือนได้ใจกลับทำเข้าไปใหญ๋เหมือนว่าเราไม่ว่าเขายิ่งดีไม่เกรงใจเราไม่นึกถึงจิตใจของเรา..ชนเป็นชนทะเลาะกันบ้านแตกก็เคยไม่ได้ผลเขากลับยิ่งเห็นเราไม่มีค่าเลยกลับไปสงสารทางนู้นมากกว่า...เพราะฉนั้นคุณจงหยุดทำตัวคุณให้มีค่าเด่นกว่าพวกผู้หญิงพวกนั้นถึงแม้ว่าจะไม่ได้ผลเท่าที่ควรแต่ก็มีผลทางจิตใจเราเรื่องลูกตอนที่ดิฉันเกิดเหตุการณ์เหมือนคุณ ดิฉันเอาลูกๆออกห่างจากพ่อเขาพาเขาไปที่อื่นๆพาไปเที่ยวข้างนอกหรือถ้าต้องเผชิญหน้ากันดิฉันจะกางแขนปกป้องลูกๆดิฉันทันทีอยู่กับเขาตลอดเวลาและค่อยบอกลูกดีๆด้วยนำเสียงนุ่มว่าอย่ากวนพ่อลูกพ่อทำงานเหนื่อยออกไปเล่นกับแม่ดีกว่าหรือไม่ก็เราหาอะไรทำเล่นๆใกล้ลูกที่เวลาพวกเขาอยู่กับพ่อเขา..ดิฉันเข้าใจความรู้สึกคุณมานิตาดีค่ะเหมือนเราจะทนไม่ได้แล้วมองหาหนทางที่จะไปอยู่ตลอดเวลา...ไหนๆก็ไหนแล้วคุณมาเล่นเกมเหมือนดิฉันซิค่ะอย่างที่คุณทักทายบอกสนุกท้าทายตื่นเต้นดีทายว่าเขาจะมาไม้ไหนจะด่าเรากี่เรื่องวันนี้จดไว้ค่ะขำดีนะค่ะ..และเราต้องทำตัวใหม่ไม่สนใจเขาทำเหมือนเขาไม่มีค่าในสายตาเราเราต้องดูดีลุกขึ้นมาแต่งตัวใหม่ทำให้ดูดีที่สุดก็คุณบอกว่าอยากให้เขาไปแล้วนี่ค่ะคุณต้องทำได้ซิไม่ต้องไปสนใจดิฉันเห็นว่าเขาก็ไปแล้วนะแต่ไปไม่เต็มตัวเท่านั้นเอง....ลองทำดูนะค่ะไม่มีอะไรต้องเสียอีกแล้วเวลานี้..อยู่ที่ความคิดของคุณเองค่ะวันนี้ไม่ปลอบใจนะค่ะแต่จะให้คุณทำเลยได้ผลจริงๆค่ะดิฉันทำอยู่ค่ะ...... :b48: :b39:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 ต.ค. 2009, 10:05 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 2
สมาชิก ระดับ 2
ลงทะเบียนเมื่อ: 09 ส.ค. 2009, 12:54
โพสต์: 70

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


:b16: ถึงคุณทุกข์ใจค่ะดิฉันเห็นด้วยกับคุณทักทายนะค่ะคุณต้องพูดแบบอย่าเอาอารมณ์เข้ามาแต่ดิฉันว่าอย่าไปถามเขาเลยดีกว่าค่ะ "ความรับผิดชอบ"คำคำนี้มันเป็นคำแก้ตัวแบบเห็นแก่ตัวมากกว่าค่ะกับครอบครัวมันไม่มีจริงหรอกค่ะถ้าคุณถามคำตอบคุณก็น่าจะรู้หรือเดาออกเลยค่ะว่าคำตอบจะเป็นเช่นไรคุณใจเย็นๆนะค่ะ .....เอาใจช่วยค่ะ... :b48:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 11 ต.ค. 2009, 22:16 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-1
Moderators-1
ลงทะเบียนเมื่อ: 31 พ.ค. 2009, 02:41
โพสต์: 5636

แนวปฏิบัติ: พอง ยุบ
ชื่อเล่น: เจ
อายุ: 0
ที่อยู่: USA

 ข้อมูลส่วนตัว www


แม่ลูกสาม เขียน:
:b16: ถึงคุณทุกข์ใจค่ะดิฉันเห็นด้วยกับคุณทักทายนะค่ะคุณต้องพูดแบบอย่าเอาอารมณ์เข้ามาแต่ดิฉันว่าอย่าไปถามเขาเลยดีกว่าค่ะ "ความรับผิดชอบ"คำคำนี้มันเป็นคำแก้ตัวแบบเห็นแก่ตัวมากกว่าค่ะกับครอบครัวมันไม่มีจริงหรอกค่ะถ้าคุณถามคำตอบคุณก็น่าจะรู้หรือเดาออกเลยค่ะว่าคำตอบจะเป็นเช่นไรคุณใจเย็นๆนะค่ะ .....เอาใจช่วยค่ะ... :b48:


คุณแม่ฯ ได้ปริญญาอีกหนึ่งใบแล้ว ทุกข์น้อยลงบ้างแล้วยังค่ะ?
งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกลา วันนี้ส่งกำลังใจมาให้อีกสองเข่งค่ะ :b35: :b35: :b35:

:b41: :b41: :b41: :b42: :b41: :b41: :b41:

.....................................................
"มิควรหวังร่มเงาจากก้อนเมฆ"


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 ต.ค. 2009, 02:07 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 5
สมาชิก ระดับ 5
ลงทะเบียนเมื่อ: 08 ก.ย. 2009, 04:04
โพสต์: 356

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


สวัสดีค่ะ คุณมานิตา ใจเย็น ๆ นะค่ะ ช่วงนี้คุณคงจิตใจว้าวุ่นเข้าใจสภาวะจิตใจของคุณค่ะ ทนอีกหน่อยเวลาจะช่วยให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ตอนนี้คิดเสียว่ากรรมแต่ชาติปางก่อนกำลังเข้มข้นเต็มที่ กระหน่ำใส่คุณสุด ๆ คุณต้องอดทนน่ะค่ะ เมื่อเราทำดีมาตลอด กรรมมันจะจางลงไปเองเชื่อเถอะ...เวลาที่ดิฉันเครียด ๆ ดิฉันจะเอาสมุดระบายภาพสีของลูกมาระบายเล่นค่ะ แข่งกันกับลูก ระบายแรก ๆ สีอาจจะดูหนักก็กด ๆ ขีด ๆ เรื่อยไป เดี๋ยวสักพักใจของเราเย็นเราก็จะหยิบดินสอสีหวาน ๆขึ้นมาระบาย แล้วคุณจะรู้สึกดีขึ้นกว่าเก่าค่ะ.


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 12 ต.ค. 2009, 14:47 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 5
สมาชิก ระดับ 5
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 เม.ย. 2009, 09:21
โพสต์: 376

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


เราต้องขอยืมบ้านคุณมานิตาตอบกระทู้หน่อยนะ เราอ่านคำแนะนำของคุณทักทายที่แนะนำเราแล้ว พออ่านไปได้ครึ่งหนึ่งน้ำตาไหลพรากเลย มันตรงใจที่สุด คุณทักทายตอบได้เหมือนมานั่งอยู่ในหัวใจเราเลย เรากลัวจะลืมคำพูด เลยต้องพิมพ์ออกมาท่องเตรียมไว้ ขอบคุณทุกๆท่านที่เป็นกำลังใจให้กัน และเราก็เป็นกำลังใจให้คุณมานิตาด้วยนะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 13 ต.ค. 2009, 09:04 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 10
สมาชิก ระดับ 10
ลงทะเบียนเมื่อ: 16 ก.ย. 2009, 14:32
โพสต์: 874

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


คุณดีใจและภูมิใจที่มีสามีที่รับผิดชอบในสิ่งที่กระทำไปกับ
"คนอื่น" คุณเป็นลูกผู้ชายจริงๆ นั้นคือความรับผิดชอบนอกบ้านที่คนเราอาจพลั้งเผลอไปได้
แต่อยากให้คุณหันกลับมามองหน้าที่อันยิ่งใหญ่และความรับผิดชอบต่อครอบครัว ซึ่งครอบครัวนี้
คุณไม่ได้ได้มาเพราะความประมาทพลาดพลั้งไม่ใช่เหรอ? เป็นความตั้งใจที่คุณอยากจะสร้างขึ้น
แล้วที่สำคัญที่สุด หน้าที่ของความเป็นพ่อ เป็นหัวหน้าครอบครัวทำไมคุณถึงได้ลืมหน้าที่อันยิ่งใหญ่
เหล่านี้ไปเสีย กลับลดตำแหน่งตัวเองลงไป ไปสร้างบ้านให้คนอื่น ทิ้งบ้านตัวเอง ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง
ที่เป็นของตัวเอง แล้วไปยินดีชื่นชมของของคนอื่น ลองคิดดูให้ดีๆนะ
หากคิดว่าบ้าน"คนอื่น" และ ลูกเมียของ "คนอื่น" ดีกว่า น่ารับผิดชอบมากกว่า ก็ไม่เป็นไร
ช่วยจัดการอะไรให้เป็นเรื่องเป็นราวหน่อย จะได้ชี้แจงบอกให้ลูกๆเข้าใจว่าพ่อมีหน้าที่และความรับผิด
ชอบที่ยิ่งใหญ่กว่าที่นี่ ต้องไปดูแล บ้านและลูกเมียของ "คนอื่น" พวกเราเมียและลูกของคุณ พอจะ
เข้าใจให้ความรับผิดชอบอันน่าภาคภูมิใจและใหญ่หลวงอันนี้ของคุณ คุณจะได้ไม่ต้องเหนื่อย
ไปๆมาๆ ซึ่งไม่เป็นผลดีต่อสุขภาพกาย สุขภาพใจของคุณ เมีย และลูกๆของคุณที่บ้านของคุณหลังนี้เลย


ชอบประโยคของคุณ taktay มากเลยคะ คิดว่าสามีของเราถ้าได้ฟังน่าจะคิดอะไรได้บ้าง (ถ้ายังไม่หลงเมามัวจนไม่รู้อะไรเป็นอะไร)
ขอเสริมว่าให้พูดถึงสิ่งที่ดี ดี ในตัวเขาที่เราเห็นเคยรู้จัก ยกยอไว้ คนทุกคนชอบคำยอค่ะ แต่อาจตบท้ายด้วยการให้ข้อคิด ไม่ต้องต่อว่าเขาตรง ๆ เพราะเขาจะไม่ชอบ


แก้ไขล่าสุดโดย นนนน เมื่อ 13 ต.ค. 2009, 09:05, แก้ไขแล้ว 1 ครั้ง

โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 13 ต.ค. 2009, 11:18 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 6
สมาชิก ระดับ 6
ลงทะเบียนเมื่อ: 19 ส.ค. 2009, 15:01
โพสต์: 408

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ีึความอดทน อดกลั้น กับสิ่งที่ไม่พึ่งปรารถนา และมีความเพียรเป็นที่ตั้ง คือหัวใจหลักของการสร้างกรรมดี

อดทนเป็นสมบัติของนักต่อสู้
ความรู้เป็นสมบัติของนักปราชญ์
ความสามารถเป็นสมบัติของนักประกอบกิจ
ความมีระเบียบทุกชนิด เป็นสมบัติของผู้ดี


"พระธรรมสิงหบุราจารย์"

เจริญในธรรมค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 16 ต.ค. 2009, 20:14 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 ส.ค. 2009, 11:51
โพสต์: 505

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณทุก ๆ คนมากนะคะที่มาให้กำลังใจ พึ่งกลับมาจากต่างจังหวัดไปพักผ่อน
ทำใจเพื่อที่อะไรจะได้ดีขึ้น ไปกับลูก ๆ แต่สุดท้ายก็เหมือนเดิม
วันนี้มีความสุขมากคิดถึงทุก ๆ คนทุกวันเลย พอกลับถึงบ้านก็เข้ามาในลานนี้เลย
ได้อ่านคำแนะนำของทุกคนแล้วทำให้มีพลังมากขึ้นคิดว่าเราคงขาดลานธรรมนี้ไม่ได้แล้ว
เพราะปัญหาอย่างนี้เราไม่สามารถจะพูดคุยกับใครได้ ทุกครั้งที่เข้ามาพูดคุยกับทุกคน
จะมีความสุขมากจริง ๆ เราทำตามคำแนะนำของทุกคนตลอดเวลา
ตามสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในแต่ละช่วงเวลา ทุกคำแนะนำมีประโยชน์ทั้งนั้น
ได้ผลมาก อย่างที่คุณทักทายเคยแนะนำว่าอย่ารับสิ่งใหม่เข้ามา
เราก็พยายามได้บ้างไม่ได้บ้างก็ทำอยู่เรื่อย ๆ เรียกว่าทำตามทุกคำแนะนำเลยจริง ๆ
เราก็อดทน ไม่สนใจ ก็ลองทำดูแล้ว ทำได้บ้างไม่ได้บ้างก็พยายามทำอยู่
อย่าพึ่งเบื่อที่จะมาให้คำแนะนำก็แล้วกัน ปัญหามันวกวนกลัวเพื่อน ๆ ในลานนี้จะเบื่อเสียก่อน
ขอบคุณทุก ๆ คน นะคะ เออ ลืมบอกไป ตอนนี้เราก็อายุ 40 ปี
คงรุ่นเดียวกับคุณทุกข์ใจ(ตัวจริงไม่แก่เท่าอายุหรอกนะ คนเขาบอกน่ะ)
แต่ขอเป็นเพื่อนกับทุกคนดีกว่า คิดถึงทุกคนทุกวันเลย :b1: :b1:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 20 ต.ค. 2009, 10:21 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 10
สมาชิก ระดับ 10
ลงทะเบียนเมื่อ: 16 ก.ย. 2009, 14:32
โพสต์: 874

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


คุณมานิตา ไปเพิ่มพลังมาแล้วก็ขอให้มีกำลังใจ กำลังกายที่จะต่อสู้ต่อไปนะค่ะ อายุ 40 ปี ไม่แก่เท่าอายุก็ดี ดูแลตัวเองให้สวย พริ้ง ทั้งกายและใจตลอดเลยนะค่ะ สักวันเขาจะเสียใจที่ทำไม เขาถึงได้ทำอะไรที่โง่ ๆ ทำให้เราเสียใจได้
สำหรับปัญหาแต่ละวันไม่เหมือนกันหรอกค่ะ แต่ดูเหมือนว่าบทสรุปสุดท้ายจะคล้าย ๆ เดิม ดิฉันเองก็เหมือนกัน ทุกวันเราต้องพร้อมที่จะรับมือกับทุก ๆ สิ่งที่จะเข้ามา ถึงแม้ว่าจะรับมือได้ดี หรือไม่ก็ตาม แต่นั้นคือสิ่งที่เราพยายามทำดีที่สุดแล้วในขณะนั้น
มีอะไรเคลื่อนไหวก็เขียนเข้ามานะค่ะ เป็นกำลังใจ และจะคอยแนะนำตามความสามารถของตัวเองที่มีค่ะ


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 20 ต.ค. 2009, 14:39 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 5
สมาชิก ระดับ 5
ลงทะเบียนเมื่อ: 01 เม.ย. 2009, 09:21
โพสต์: 376

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


คิดถึงคุณมานิตาจังเลย ที่แท้ก็แอบไปเที่ยวมานี่เอง สบายใจขึ้นมานิดนึงแล้วใช่ไม๊ล่ะ แหละแล้วพวกเราก็ต้องกลับมาสู้กับความเป็นจริงต่อไป ไม่เป็นไรหญิงเหล็กอย่างคุณมานิตาสู้ตายอยู่แล้ว ศุกร์-อาทิตย์นี้เราก็จะไปเที่ยวต่างจังหวัดเหมือนกัน พอเสาร์-อาทิตย์ปลายเดือนก็ไปทอดผ้าป่าที่หนองคาย ปีนี้ทำบุญทอดกฐิน ทอดผ้าป่าเยอะมาก ทำบุญทำทาน สวดมนต์เยอะๆ พร้อมทั้งอุทิศส่วนบุญให้กับเจ้ากรรมนายเวร รวมทั้งขออโหสิกรรมและไม่จองเวรกับสามีเรา ขอให้เราหมดเวรหมดกรรมกันแต่เพียงเท่านี้ สาธุ :b8:


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 21 ต.ค. 2009, 20:32 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
สมาชิก ระดับ 7
สมาชิก ระดับ 7
ลงทะเบียนเมื่อ: 27 ส.ค. 2009, 11:51
โพสต์: 505

อายุ: 0

 ข้อมูลส่วนตัว


ขอบคุณ คุณ นนนน และคุณทุกข์ใจ นะคะที่วันนี้แวะมาให้กำลังใจกัน
เรายอมรับว่าเรากับสามีจะระหองระแหงกันตลอด เพราะเวลาที่เราทำเฉย ๆ ไม่สนใจแต่กับข้าว
เสื้อผ้าทุกอย่างทำปกติหมดแต่จะไม่ค่อยพูด พูดน้อยลง
สามีจะไม่พอใจอีกหาว่าเราแสดงท่าไม่พอใจ ไม่พูดไม่จา
แต่พอเราพูด พอพูดคุยกันมากๆ มันก็จะเกิดอารมณ์อีก เลยไม่รู้ว่าจะพูดหรือไม่พูดดี
เป็นนางเอกก็แล้ว นางร้ายก็แล้ว คนใช้ เป็นทุกบทแล้วก็ยังเหมือนเดิม
แล้วจะเป็นอะไรดีล่ะคะ ช่วยบอกหน่อยค่ะ


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 719 โพสต์ ]  ไปที่หน้า ย้อนกลับ  1 ... 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10 ... 48  ต่อไป

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 15 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร