สวัสดีครับ ขอแลกเปลี่ยนความรู้ดังนี้นะครับ

คำว่าภาวนาในศาสนาของพระสมณะโคดม หมายถึงความเจริญงอกงามในธรรมครับ

1.จิตเป็นอกุศล การภาวนาคือทำจิตให้เป็นกามาวจรกุศลด้วยการให้ทานและรักษาศีล

2.จิตเป็นกามาวจรกุศล การภาวนาคือทำจิตให้เป็นรูปาวจรกุศลด้วยการเจริญรูปสัญญาแล้วบรรลุรูปฌาน 4 จิตเป็นจิตที่สงัดจากกามสงัดจากอกุศลธรรมทั้งหลาย

3.จิตเป็นรูปาวจรกุศล การภาวนาคือทำจิตให้เป็น อรูปาวจรกุศลด้วยการเจริญ อรูปสัญญาแล้วบรรลุจตุตถฌาน อันประกอบด้วย อรูปสัญญา จิตเป็นจิตที่สงัดจากกามสงัดจากอกุศลธรรมทั้งหลาย

4.จิตเป็นโลกียะ การภาวนาคือทำจิตให้เป็น โลกุตตระกุศลด้วยการเจริญ อนิจจสัญญา หรือทุกขสัญญา หรืออนัตตาสัญญาแล้วบรรลุปฐมฌาน ทุติยฌาน ตติยฌาน และจตุตถฌาน ชนิดอนิมิตตะ หรือชนิดอัปปณิหิตตะ หรือชนิดสุญญตะ อันประกอบด้วย ปัญญาเครื่องทำลายกิเลสสังโยชน์ 3 หรือ 5 หรือ 10 จิตเป็นจิตที่สงัดจากกามสงัดจากอกุศลธรรมทั้งหลาย ด้วยวิปัสสนา หรือมัคค และผล




เจริญในธรรมครับ

ขอกราบอนุโมทนากับคุณมหาราชันย์ค่ะ..สาธุ

สาธุกับทุกคำตอบครับ

=ขอเสริมวิธีปฏิบัติในแบบฝึกหัดภาวนากับจขกท.ด้วยอีกคนครับ อาจจะเหมือนหรือแตกต่างกันบ้างเล็กน้อย
http://www.luangta.com/thamma_forum/forum_detail.php?cgiForumID=1185
ปฏิบัติทางไหนดีที่สุด

ลูกศิษย์: กราบนมัสการหลวงพ่อ
ผมมีเรื่องรบกวนถามในแนวทางการปฏิบัติสมาธิดังนี้
เมื่อตอนเด็กๆสมัยประถมผมฝึกการภาวนาด้วยการท่อง พุทธ-โธ ตามลมหายใจเข้าออก แต่พอโตขึ้นมาก็ลองเปลี่ยนไปเป็นอย่างอื่นบ้า
งแต่ก็ไม่ได้ผลอะไรเลย ไม่เคยเกิดนิมิตร สิ่งใดเลย ปัจจุบันผมสับสนกับวิธีการปฏิบัติมาก ไม่ทราบว่าอย่างไหนถูกต้องกันแน่

วิธีที่1 ผมนั่งท่อง พุทธ-โธ พร้อมกับมองร่างกายภายนอกตั้งแต่ช่วงคอลงไปถึงขา (หลับตาอยู่) นั่งไปเรื่อยๆไม่เห็นรู้สึกอะไรเลยรู้แต่ร่างกายเท่านั้น ถ้าเป็นวิธีนี้ผมจะรู้สึกว่าจับแต่ร่างกาย แล้วก็ไม่เคยพิจารณาให้เป็นซากศพอะไรเลย เพราะผมไม่ชอบความไม่สวยงามของร่างกายที่เป็นซากศพ ในบางวันก็จะจับอวัยวะบางส่วนไปเลยเช่นมือที่ซ้อนอยู่บนตัก หรือปลายจมูก(แต่ไม่เคยมองเห็นร่างกายเหมือนตาเนื้อเป็นแต่เพียงความรู้สึกเท่านั้น)

วิธีที่2 ผมจับความรู้สึกตามลมหายใจพร้อมท่อง พุทธ-โธ เหมือนว่าผมบังคบลมให้มันละเอียดยังไงไม่ทราบบอกไม่ถูก คือมันละเอียดลงจริง แต่เหมือนผมบังคับมัน แล้วพอนานๆมันจะ หดสั้นมากเหมือนเข้าไปแค่ช่วงยอดอกหรือไหปลาร้า ลมหายใจก็สั้น ผมก็เลยทำอะไรไม่ถูก

ส่วนวิธีที่3ผมจะใช้คล้ายจินตนาการว่าตัวเองอีกคนหนึ่งนั่งซ้อนอยู่ในกายนี้แล้วมองร่างกายทะลุออกมา เหมือนร่างกายเป็นถ้ำหรือถุงที่ครอบอยู่

ผมกราบนมัสการเรียนถามว่าผมควรฝึกทางใดดีที่สุดหรือว่าทั้งสามวิธีนั้นผิดหมด ถ้าผิดมีวิธีใดที่เหมาะสมครับ และผมอยากทราบว่า การที่ว่ามองภายในคือ ที่ส่วนไหนครับ ผมไม่เข้าใจคำว่า ฐานของพุทธ-โธ นั้นจะว่าอยู่ข้างในก็ไม่ใช่ จะว่าอยู่ข้างนอกก็ไม่ใช่
ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้วผมควรจะมองที่ไหนดี ที่ร่างกายภายนอก หรือภายใน


หลวงตา : เขาบอกเฉยๆ ว่าวิธีที่หนึ่ง ที่สอง ที่สาม ความจริงก็เป็นอาการของจิตที่เที่ยวเดินอยู่ตามสรรพางค์ร่างกาย หรือตามวิธีการต่างๆ ที่เขาเล่ามานี้ มันเป็นอาการของจิตเท่านั้น แต่เรียกเป็นวิธีที่หนึ่ง ที่สอง ที่สามไปเฉยๆ เราอย่าเอามากำหนด เอามาเป็นอารมณ์ วิธีที่หนึ่ง ที่สอง ที่สาม เหล่านี้เป็นอาการของจิตอันเดียวกันที่พิจารณาไป แล้วแต่มันจะถนัดทางไหนเวลาใด มันก็ออกของมันไปอย่างนั้น ไม่ผิด แต่วิธีที่หนึ่ง ที่สอง ที่สาม ไม่จำเป็นจะต้องมาพูดแหละ มันวิ่งมันเกี่ยวโยงกันอยู่ __________

กราบอนุโมทนาสาธุค่ะคุณอินทรีย์5 ที่ได้แนะนำเว็บของพระเดชพระคุณหลวงตา
ดิฉันได้เข้าไปอ่านข้อธรรมะที่องค์หลวงตาได้เมตตาแสดงไว้แล้ว
ด้วยความเคารพเป็นอย่างสูงค่ะ
สา...ธุ