คัดลอกจาก... http://www.buddhadasa.org/html/word/poe ... ng_44.html

ขออนุโมทนาบุญนะค่ะ

เป็นมนุษย์ เป็นได้ เพราะใจสูง
เหมือนหนึ่งยูง มีดี ที่แววขน
ถ้าใจต่ำ เป็นได้ แค่เพียงคน
ยอมเสียที ที่ตน ได้เกิดมา

อันความสุข อยู่ที่ใจ มิใช่หรือ
เพราะใจถือ จึงเป็นทุกข์ ไม่สุขใส
ใจไม่ถือ จึงเป็นสุข ไม่ทุกข์ใจ
เราอยากได้ ความสุข หรือทุกข์กัน

อนุโมทนา ครับ คุณ ลูกโป่ง

แม้เราเกิดมาได้รับความสุข
ก็ยังต้องเวียน เกิด แก่ เจ็บ ตาย
บริหารกาย บริหารทุกข์ คือ ขันธ์
ซึ่งในระยะนั้นก็ประสบกันกับความโศก ปริเทวะ รำไร รำพัน
อยากแล้วไม่ได้เหมือนอยากแม้ในสิ่งเป็นกุศล
หรือเป็นไปตามทำนองคลองธรรม อย่างยุติธรรม
จิตก็ยังมีความรู้สึกว่าตนเป็นอัตตาอยู่เพียงใด
ก็ยังไม่อาจหยุดการเวียนว่ายไปในวัฏฏสงสาร
หรือสัมพันธ์กับความตายอยู่เพียงนั้น
สุขอย่างอัตตาจึงไม่ใช่ยอดสุข
ต่อเมื่อใดก้าวล่วงขึ้นถึงขีดอนัตตา
จึงจะเป็นยอดสุข เพราะเป็นที่สุดแห่งความทุกข์
หรือความวิ่งไปวิ่งมาในวัฏฏสงสารของชีวิต

ขอกราบอนุโมทนาบุญ สาธุ.........

อนุโมทนาครับ