ทุกคนมีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย
กรรมใดได้กระทำแล้วก็เป็นเหตุให้เกิดผล คือ วิบาก แก่ผู้กระทำกรรมนั้นตามควรแก่โอกาสของกรรมนั้น ๆ ผู้กระทำกรรมจึงเป็นผู้รับผลของกรรมโดยมีกรรมเป็นกำเนิด คือ เป็นเหตุให้เกิดสุคติภูมิและทุคติภูมิ
เมื่อเกิดมาแล้วก็มีกรรมเป็นพวกพ้อง มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย เมื่อถึงโอกาสของอกุศลกรรมให้ผล
ขณะนั้นก็มีอกุศลกรรมเป็นพวกพ้อง มีความวิบัติต่าง ๆ เกิดขึ้น แม้จากญาติ มิตรสหาย บริวาร และคนอื่นๆ เมื่อถึงโอกาสของกุศลกรรมให้ผลก็ตรงข้ามกับผลของอกุศลกรรม

เรามีกรรมเป็นของตน
เราทำกรรมใด ดีก็ตาม ชั่วก็ตาม
จักต้องเป็นทายาทของกรรมนั้น

กัมมุนา วัตตะตี โลโก
สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม