ถ้าเป็นปัญญาจริงๆ ก็จะไม่หนีไปไม่ให้รู้นิมิต เพราะตามเป็นจริง หลังเห็น ก็จะต้อง

รู้นิมิตของสิ่งที่ปรากฏทางตา เป็นปกติ เป็นธรรมดา เพียงแต่จะต้องอาศัยความเข้าใจ

ถูก เห็นถูกที่เจริญขึ้น ที่จะสามารถรู้ได้ว่า ...เพราะมีนามธรรมที่รู้นิมิต การรู้นิมิตจึงมีได้

เป็นสิ่งที่สติสัมปชัญญะ ควรจะระลึกได้ว่าเป็นแต่เพียงสภาพธรรมประเภทหนึ่ง เป็นแต่

เพียงเครื่องอาศัยระลึกชั่วขณะที่สภาพธรรมนั้นปรากฏอยู่เท่านั้น บ่อยๆ เนืองๆ จนกว่า

จะรู้ถูกต้องเพิ่มขึ้นตามลำดับ ...ที่สำคัญคือรู้แล้วละ..เบื้องแรกคือละความไม่รู้ในสภาพ

ธรรมที่ปรากฏ ละความติดข้อง ยินดีในความเห็นผิด ...ที่ยึดถือสภาพธรรมที่ปรากฏว่า

เป็นเรา เป็นตัวตน
ลำดับของพระสาวกที่ได้เข้ามาเฝ้าฟังพระธรรมและได้บรรลุเป็นพระอรหันต์

ในอรรถกถาท่านเรียงเป็นลำดับตั้งแต่พระอัญญาโกณฑัญญะ เป็นต้นมา เช่น
ข้อความในอรรถกถาว่า
พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย เถรคาถา เล่ม ๒ ภาค ๓ ตอน ๔ - หน้าที่ 560

พระสาวกมี ๓ อย่าง คืออัครสาวก มหาสาวก ปกติสาวก.

บรรดาพระสาวก ๓ พวกนั้น พระสาวกเหล่านี้ คือท่านพระ-

อัญญาโกณฑัญญะ พระวัปปะ พระภัททิยะ พระมหานามะ พระอัสสชิ

พระนาลกะ พระยสะ...

สัตว์บุคคลที่มีชีวิต มีใจครองเมื่อต้องการสื่อความหมายด้วยกาย
จิตจะเป็นสมุฏฐานให้รูปชนิดหนึ่งเกิดเคลื่อนไหวกายให้สื่อความหมาย
เรียกว่ากายวิญญัติรูป เกิดขึ้นในการเคลื่อนไหวที่เป็นหน้าตาหรือท่าทาง
เมื่อแยกเป็นกลาปที่เล็กสุด เมื่อจิตต้องการสื่อความหมาย
รูปจะประกอบด้วยอวินิพโภครูป 8 กับกายวิญญัติรูป 1
และเมื่อร่างกายเคลื่อนไหวเป็นกิริยาท่าทาง
รูปก็จะประกอบด้วย อวินิพโภครูป 8 กายวิญญัติรูป 1 และวิการรูป 3
แต่ถ้าการเคลื่อนไหวไม่ต้องการสื่อความหมายอะไร
รูปจะมีแต่อวินิพโภครูป 8กับวิการรูป 3เกิดร่วม ไม่มีกายวิญญัติรูปเกิดในกลาปนั้นๆ
รูป เป็นสภาพที่ไม่รู้อะไร
การเคลื่อนไหวเกิดขึ้นเพราะจิตเกิดมีวาโยธาตุทำให้กายไหวแล้วก็ดับไป
แล้วก็มีจิตเกิดดับ มีรูปเกิดดับไปตามปัจจัยอย่างรวดเร็ว ไม่สามารถบังคับบัญชาได้
สัตว์ บุคคล จึงไม่มีจริง
เพราะเป็นเพียงสภาวะของนามธรรมและรูปธรรมเท่านั้น

ขณะทีเป็นกุศลต่างจากขณะที่เป็นอกุศล ปัญญาเท่านั้นที่จะรู้ได้ กุศล / อกุศล /

ธรรมทั้งหมดที่เกิดขึ้น เกิดเพราะเหตุปัจจัย เป็นอนัตตา แม้ไม่ทำอย่างอื่น นั่งฟังอย่าง

ตั้งใจ ก็มีโอกาสที่อกุศลจิตจะเกิดแทรกคั่น สลับ กับกุศลที่เข้าใจพระธรรมได้ ถ้าเป็น

ผู้ที่มีปัญญา รู้ตัวเองตามเป็นจริงว่า มีกิเลสมาก และรู้ว่าขณะที่ไม่ฟัง จิตเป็นอกุศลเป็น

ส่วนใหญ่ ก็จะเห็นประโยชน์ของการฟังพระธรรม เพราะรู้ว่าโอกาสของการฟังพระธรรม

มีน้อยกว่าโอกาสของการงานที่ทำด้วยอกุศล และรู้ว่าการอบรมเจริญปัญญาก็เป็นสิ่งที่

ประเสริฐกว่าการไปทำอย่างอื่นด้วยอำนาจของอกุศล

ความคุณสำหรับความรุ้ดีๆนะค่ะ
มีประโยชน์มากมาย

ขออนุโมทนาบุญด้วยนะค่ะ


ปฎิบัติ มีธรรมะ มาข่มจิต
ค่อยๆคิด หาทางออก จนเห็นแสง
มันมาจาก ปัญญา อันแข็งแรง
ที่เราแปลง มาได้จาก ปฎิบัติธรรม