________________________________________

พ ร ะ พุ ท ธ พ จ น์
พระราชวุฒาจารย์ (หลวงปู่ดูลย์ อตุโล)
วัดบูรพาราม อ.เมือง จ.สุรินทร์

หลวงปู่ว่า

ตราบใดที่ยังเป็นปุถุชนอยู่ ตราบนั้นย่อมมีทิฏฐิ
และเมื่อมีทิฏฐิแล้วก็ยากที่จะเห็นตรงกัน
เมื่อเห็นไม่ตรงกัน ก็เป็นเหตุให้โต้เถียงกันอยู่ร่ำไป

สำหรับพระอริยะเจ้าผู้เข้าถึงธรรมแล้ว
ก็ไม่มีอะไรสำหรับมาโต้แย้งกับใคร
ใครจะมีทิฏฐิอย่างไรก็ปล่อยเป็นเรื่องของเขาไป

ดังพุทธพจน์ตอนหนึ่งที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า

“ภิกษุทั้งหลาย สิ่งใดอันบัณฑิตทั้งหลายในโลกกล่าวว่ามีอยู่

แม้เราตถาคตก็กล่าวสิ่งนั้นว่ามีอยู่

สิ่งใดอันบัณฑิตทั้งหลายในโลกกล่าวว่าไม่มี

แม้้เราตถาคตก็กล่าวสิ่งนั้นว่าไม่มี

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย

เราย่อมไม่วิวาทโต้เถียงกับโลก

แต่โลกย่อมวิวาทโต้ถียงกับเรา”



(ที่มา : หลวงปู่ฝากไว้ บันทึกคติธรรมและเทศนา
ของพระราชวุฒาจารย์ (หลวงปู่ดูลย์ อตุโล)

ขออนุโมทนาด้วยค่ะคุณไร้สาระ
ที่เอากระทู้ดีๆแบบนี้มาโพสต์ไว้
เตือนสติได้ดีจิงๆค่ะ
เหมาะกับสถานะการณ์ในลานตอนนี้จิงๆ
อยากให้ทุกคนมาอ่านกันนะคะ

ปเร จ น วิชานนฺติ
มยเมตฺถ ยมามเส
เย จ ตตฺถ วิชานนฺติ
ตโต สมฺมนฺติ เมธคา . . . ฯ ๖ ฯ

คนทั่วไปมักนึกไม่ถึงว่า ตนกำลังพินาศ
เพราะวิวาททุ่มเถียงกัน
ส่วนผู้รู้ความจริงเช่นนั้น
ย่อมไม่ทะเลาะกันอีกต่อไป

สาธุครับ

สาธุ สาธุ สาธุค่ะ...คุณคนไร้สาระ

ขอบคุณนะคะ...สำหรับสิ่งดีดีที่นำมามอบให้กันเสมอ

เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปนะคะ

ธรรมะสวัสดีค่ะ

"ดูกรภิกษุทั้งหลาย ! กลิ่นดอกไม้กลิ่นจันทน์ไม่สามารถ
หอมหวนทวนลมได้ แต่กลิ่นแห่งเกียรติคุณความดีงามของ
สัตบุรุษนั้นแลสามารถจะหอมไปได้ทั้ง ตามลมและทวนลม
คนดีย่อมมีเกียรติคุณฟุ้งขจรไปได้ทั่วทุกทิศ กลิ่นจันทน์แดง
กลิ่นอุบล กลิ่นดอกมะลิจัดว่าเป็นดอกกลิ่นหอม แต่ยังสู้
กลิ่นศีลไม่ได้ กลิ่นศีลยอดเยี่ยมกว่ากลิ่นทั้งมวล

ภิกษุทั้งหลาย ! ถ้าภิกษุหวังจะให้เป็นที่รักที่เคารพนับ
ถือเป็นที่ยกย่องของเพื่อนสพรหมจารีแล้ว พึงเป็นผู้ทำ
ตนให้สมบูรณ์ด้วยศีลเถิด"




สาธุกัลยาณมิตรทุกท่านค่ะ

อนุโมทนา ด้วยนะครับ
สาธุ สาธุ

อนุโมทนาสาธุกับคนไร้สาระด้วยครับ
ที่หาสาระดี ๆ มาแบ่งปัน

กลิ่นศีลหอมมานานแล้วครับ
หอมมาสองพันกว่าปีแล้วครับ
และปัจจุบันกลิ่นศีลก็ยังหอมอยู่ทั่วไป

ควรปฏิบัติตนให้ดีก่อน
แล้วค่อยสอนคนอื่น
บัณฑิตเมื่อทำได้อย่างนี้
จึงจะไม่สร้างมลทินแก่ตน

สอนคนอื่นอย่างใด
ควรทำตนอย่างนั้น
ฝึกตนเองแล้วค่อยฝึกคนอื่น
เพราะตัวเราเองฝึกยากยิ่งนัก



อนุโมทนาสาธุค่ะ คุณอมิตาพุทธและคุณวรานนท์
เพราะศีล ทำให้ได้ร่างกายมนุษย์ ได้มาปฏิบัติธรรมค่ะ

"ดูกรภิกษุทั้งหลาย ! สังสารวัฏฏ์นี้หาเบื้องต้นเบื้องปลายได้โดยยาก
สัตว์ที่พอใจในการเกิดย่อมเกิดบ่อยๆและการเกิดใดนั้น ตถาคตกล่าว
ว่าเป็นความทุกข์ เพราะสิ่งที่ติดตามความเกิดมาก็คือความแก่ชรา
ความเจ็บปวดทรมานและความตาย ความต้องพลัดพรากจากสิ่งอัน
เป็นที่รักความต้องประสบกับสิ่งอันไม่เป็นที่รัก ความแห้งใจ
ความคร่ำครวญความทุกข์กายทุกข์ใจและความคับแค้นใจ

อุปมาเหมือนเห็ดซึ่งโผล่ขึ้นมาจากดินและนำดินติดขึ้นมาด้วย
หรืออุปมาเหมือนโคซึ่งเทียมเกวียนแล้ว จะเดินไปไหนก็มีเกวียน
ติดตามไปทุกหนทุกแห่งสัตว์โลกเมื่อเกิดมาก็นำทุกข์ประจำสังขาร
ติดมาด้วยตราบใดที่เขายังไม่สลัดความพอใจในสังขารออก ความทุกข์
ก็ย่อมติดตามไปเสมอเหมือนโคที่ยังมีแอกเกวียนครอบคออยู่ล้อ
เกวียนย่อมติดตามไปทุกฝีก้าว"



อนุโมทนาสาธุค่ะ คุณลูกโป่ง

โมทนาด้วยนะครับ คุณคนไร้สาระ ต้องเปลี่ยนชื่อใหม่แล้วมั้ง

อ่านแล้วได้แง่คิดดีๆ ครับ

เหตุผลไม่ใช่สัจจธรรมเสมอไป

เพราะบางทีเหตุผลก็เป็นแค่เหตุผลแค่นั้นเอง

เพราะสัจจธรรมนี้มีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น

สาธุ
ขออนุโมทนากับคุณคนไร้สาระ
ขอบคุณสำหรับบทความธรรมะดีๆ

พระพุทธเจ้าตรัสว่า
การชนะตนเป็นการชนะที่ประเสริฐที่สุด
วิธีชนะตนคือให้ระวังใจ
วิธีระวังใจในที่นี้ก็คือพิจารณาให้เห็นโทษของมาร
และระวังใจไม่ให้มารมีอิทธิพลเหนือจิตใจเรา
การต่อสู้เพื่อเอาชนะใจตน ก็คือการเอาชนะมาร

สิ่งที่เป็นตัวกำจัดหรือขัดขวางไม่ให้บรรลุความดีชื่อว่ามาร

ถึงจะท่องจำตำราได้น้อย
แต่ประพฤติชอบธรรม
ละราคะ โทสะ และโมหะได้
รู้แจ้งเห็นจริง มีจิตหลุดพ้น
ไม่ยึดมั่น ถือมั่น ทั้งปัจจุบันและอนาคต
เขาย่อมได้รับผลที่พึงได้จากการบวช
ควรละความโกรธ และมานะ
เอาชนะกิเลสเครื่องผูกมัดทุกชนิด
ผู้ที่ไม่ติดอยู่ในรูปนาม หมดกิเลสแล้ว
ย่อมคลาดแคล้วจากความทุกข์
ผู้ใดยับยั้งความโกรธที่เกิดขึ้นได้ทันที
เหมือนสารถีหยุดรถที่กำลังแล่นไว้ได้
ผู้นั้นไซร้เราเรียกว่า "สารถี"
ส่วนคนนอกนี้ได้ชื่อเพียง "ผู้ถือเชือก"



สาูธุกับกัลยาณมิตร ทุกท่านค่ะ คนไร้สาระสนใจ
พระพุทธพจน์ เพราะด้วยความรู้สึกว่า เป็นจริงดั่งนั้นถึงท่านตรัสไว้
ถึงจะท่านจะตรัสมานานกว่า 2000 ปีมาแล้ว จึงหวังใจเป็นอย่างยิ่งว่า
จะเป็นประโยชน์ เป็นแรงบันดาลใจ ให้ตัวเองและ ให้ใครสักคน

อย่าติดอยู่ในสิ่งที่เรารัก หรือไม่รัก
การพลัดพรากจากสิ่งที่เรารัก เป็นทุกข์
การพบเห็นแต่สิ่งที่ไม่รัก ก็เป็นทุกข์
ไม่ควรรักสิ่งใด

เพราะพลัดพรากจากของรัก เป็นทุกข์
ผู้ที่หมดความรักและความไม่รักแล้ว
เครื่องผูกพัน ก็พลอยหมดไปด้วย
ที่ใดมีของรัก ที่นั่นมีโศก
ที่ใดมีของรัก ที่นั่นมีภัย
เมื่อไม่มีของรักเสียแล้ว
โศกภัย ก็ไม่มี


ไม่มีไฟใดเสมอด้วยราคะ
ไมีมีโทษใดเสมอด้วยโทสะ
ไม่มีทุกข์ใดเสมอด้วยเบญจขันธ์
ไม่มีสุขใดเสมอด้วยความสงบ