ธ ร ร ม ช า ติ ข อ ง จิ ต ฝึ ก ไ ด้ เ ส ม อ
พระโพธิญาณเถร (หลวงพ่อชา สุภัทโท)
วัดหนองป่าพง อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี

ธรรมชาติของใจนี้มันฝึกกันได้ เอามาใช้ประโยชน์ได้

เปรียบได้กับต้นไม้ในป่า
ถ้าปล่อยทิ้งไว้ตามธรรมชาติของมัน
เราก็จะเอามันมาสร้างบ้านไม่ได้
จะเอามาทำแผ่นกระดานก็ไม่ได้
หรือทำอะไรอย่างอื่นที่จะใช้สร้างบ้านก็ไม่ได้

แต่ถ้าช่างไม้ผ่านมาต้องการไม้ไปสร้างบ้าน
เขาก็จะมองหาต้นไม้ในป่านี้
และตัดต้นในป่านี้เอาไปใช้ประโยชน์
ไม่ช้าเขาก็สร้างบ้านเสร็จเรียบร้อย

การปฏิบัติภาวนาและการพัฒนาจิตก็คล้ายกันอย่างนี้
ก็ต้องเอาใจที่ยังไม่ได้ฝึกเหมือนไม้ในป่านี่แหละ
มาฝึกมัน จนมันละเอียดประณีตขึ้น รู้ขึ้น และว่องไวขึ้น

ทุกอย่างมันเป็นไปตามภาวะธรรมชาติของมัน
เมื่อเรารู้จักธรรมชาติ เข้าใจธรรมชาติ
เราก็เปลี่ยนมันได้ ทิ้งมันก็ได้ ปล่อยมันไปก็ได้
แล้วเราก็จะไม่ทุกข์อีกต่อไป



(คัดลอกบางตอนมาจาก : บทธรรมบรรยาย เรื่อง “การฝึกใจ”
โดย พระโพธิญาณเถร (หลวงพ่อชา สุภัทโท))

ข้าพเจ้าก็เฝ้าหมั่นฝึก เพื่อพัฒนาจิต ฝึกด้วยความเมตตาปราณีต่อมัน
ฝึกบ่อยๆ มันจะราบคาบ เชื่อง ว่าง่าย
สงบ สบาย ดีค่ะ

อนุโมทนาสาธุค่ะคุณกุหลาบสีชา

อนุโมทนาครับ

อนุโมทนาสาธุค่ะ คุณกุหลาบสีชา
ด้วยความเคารพ

สาธุ สาํธุ สาธุค่ะ

ธรรมะสวัสดีค่ะ