ทุกๆ คนปรารถนาสุข ไม่ต้องการทุกข์ แต่ทำไมคนเราจึงยังต้องเป็นทุกข์และไม่สามารถจะแก้ทุกข์ของตนเองได้ บางทียิ่งแก้ก็ยิ่งเป็นทุกข์มาก ทั้งนี้ก็เพราะไม่รู้เหตุผลตามเป็นจริงว่า อะไรเป็นเหตุของทุกข์ อะไรเป็นเหตุของสุข ถ้าได้รู้แล้วก็จะแก้ได้ คือ ละเหตุที่ให้เกิดทุกข์ ทำเหตุที่ให้เกิดสุข
อุปสรรคที่สำคัญอันหนึ่งก็คือ ใจของตนเอง เพราะคนเราตามใจตนเองมากไปจึงต้องเกิดเดือดร้อน ที่พูดว่าตามใจตนเองนั้น โดยที่แท้ก็คือ “ตามใจตัณหา” คือ ความอยากของใจ ในขั้นโลกๆนี้ยังไม่ต้องดับความอยากให้หมดเพราะยังต้องอาศัยความอยากเพื่อสร้างโลกหรือสร้างตนเองให้เจริญต่อไป แต่ก็ต้องมีการควบคุมความอยากให้อยู่ในขอบเขตที่สมควรและจะต้องรู้จักอิ่มรู้จักพอในสิ่งที่ควรอิ่มควรพอ ดับตัณหาได้เพียงเท่านี้ก็พอครองชีวิตอยู่เป็นสุขในโลก
คัดลอกเนื้อหาจาก
“หนังสือพระพุทธเจ้าทรงสั่งสอนอะไร”
หน้า ๒๐-๒๑
:: รวมพระนิพนธ์ “สมเด็จพระสังฆราช (เจริญ สุวฑฺฒโน)”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=22&t=43452