อันความทุกข์ที่แท้ จริงคือ
เกิดแก่คับใจลือ ล่วงรู้
ทุกข์โศกร่ำไรหรือ โทมนัส
อีกความตายอันผู้ เกิดต้อง พบพาน

การประสบไม่ต้อง จิตรัก
เป็นสิ่งยังทุกข์นัก หนึ่งด้วย
ความพรากสิ่งสมัคร ใจผูก พันแฮ
เป็นสิ่งทุกข์แทบม้วย มอดไหม้ ใจกาย

ปรารถนาไม่ได้ อันใด
อันนั้นก็คือไฟ ทุกข์แท้
ทุกข์สรุปย่อลงไป ก็ดั่ง นี้แล
ยึดมั่นขันธ์ห้าแม้ ไม่เปลื้อง ทุกข์มี

เหตุเกิดมีทุกข์แท้ คือความ อยากเอย
ความทะยานอยากความ ใคร่นั้น
อยากมีอยากเป็นตาม กำหนัดเพลิด เพลินแฮ
อยากไม่มีเป็นชั้น ช่องให้ ภพมี




(จากหนังสือสวดมนต์ ฉบับร้อยกรอง วัดญาณสังวรารามวรมหาวิหาร ในพระบรมราชูปถัมภ์)

เจริญในธรรมครับ

อนุโมทนาครับ
สาธุ

สวัสดีครับ กัลยาณมิตรธรรมทุกท่าน

ร้อยกรอง (โคลงสี่สุภาพ) ที่ยกมานี้มาจาก
คาถาในบทสวด...ธัมมะจักกัปปะวัตตะนะสุตตัง บทที่ว่า

...อิทัง โข ปะนะ ภิกขะเว ทุกขัง อะริยะสัจจังฯ ชาติปิ ทุกขา ชะราปิ ทุกขา มะระณัมปิ ทุกขัง โสกะปะริเทวะ ทุกขะ โทมะนัสสุปายาสาปิ ทุกขา อัปปิเยหิ สัมปะโยโค ทุกโข
ปิเยหิ วิปปะโยโค ทุกโข ยัมปิจฉัง นะ ละ ภะติ ตัมปิ ทุกขัง สังขิตเตนะ ปัญจุปาทานักขันธา ทุกขาฯ...
...อิทัง โข ปะนะ ภิขะเว ทุกขะสะมุทะโย อะริสัจจังฯ ยายัง ตัณหา โปโนพภะวิกา นันทิราคะสะหะคะตา ตัตระ ตัตตราภินันทินีฯ เสยยะถีทังฯ กามะตัณหา ภะวะตัณหา วิภาวะตัณหาฯ... ... ...



“ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ทุกขอริยสัจนี้แล คือ ความเกิดก็เป็นทุกข์ ความแก่ก็เป็นทุกข์ ความเจ็บก็เป็นทุกข์ ความตายก็เป็นทุกข์ ความประจวบด้วยสิ่งอันไม่เป็นที่รักก็เป็นทุกข์ ความพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักก็เป็นทุกข์ ปรารถนาสิ่งใดไม่ได้ แม้ข้อนั้นก็เป็นทุกข์ โดยย่อ อุปาทานขันธ์ ๕ เป็นทุกข์ ... ก็ทุกขสมุทยอริยสัจนี้แล คือ ตัณหาอันทำให้มีภพใหม่ ประกอบด้วยความกำหนัด ด้วยอำนาจความพอใจ ความเพลิดเพลินยิ่งนักในอารมณ์นั้น ๆ ได้แก่ กามตัณหา ภวตัณหา วิภวตัณหา... ...”



เจริญในธรรมทุกท่านครับ

อนุโมทนาสาธุด้วยครับ

อนุโมทนาสาธุด้วยครับ