ธรรมโอวาท
ของ
พระสุทธิธรรมรังสีคัมภีรเมธาจารย์
พระอาจารย์ลี ธมฺมธโร
วัดอโศการาม อ.เมือง จ.สมุทรปราการ
แสดงธรรมเทศนาอบรมเนกขัมม์ฯ
เมื่อวันที่ ๓๐ กันยายน พ.ศ. ๒๔๙๗
(ท่านเกริ่นเรื่องความเจ็บไข้ของท่าน)
ลูกศิษย์ทุกคน...
เรารักสงสารเขาเหมือนกับลูกกับเต้าของตัวเราเอง
เราจะอาศัยอยู่ในโลกนี้กันไม่นานเท่าไรแล้วก็จะต้องจากกันไป
ให้รีบๆ ทำความดีกันไว้เสีย อย่าเอาแต่กินแต่นอน
คนที่บวชแล้วไม่เคยออกป่าเลย
ก็เท่ากับได้รู้จักแต่รสข้าวสุกอย่างเดียว ไม่มีกับ
คนที่บวชแล้วเดินธุดงค์แสวงหาที่วิเวก ย่อมได้รับรสของธรรม
เปรียบเหมือนบุคคลที่กินข้าวสุกมีกับ ย่อมได้รับรสต่างกันมาก
ตัวอย่างง่ายๆ นึกถึงหลักธรรมชาติ
เช่น "ไก่ป่า" มีลักษณะต่างกันกับ "ไก่บ้าน"
คือ ตาไว หางกระดก ขันสั้น ปีกแข็ง
ลักษณะการเหล่านี้เกิดขึ้นจากความระวังจึงเป็นเช่นนั้น
ส่วน "ไก่บ้าน" มี หางตก ตาตก ปีกอ่อน ขันยาว
ลักษณะเหล่านี้ย่อมเป็นเหยื่อของเสือดาว
ฉะนั้น...รสของการอยู่ป่าและอยู่บ้านย่อมต่างกัน
บางคราวในเรื่องเหล่านี้ได้เคยผ่านความตำหนิโทษ
ก็มีแต่นึกขยิ่มอยู่ในใจ เขาว่า
"พระตาขาว, ขี้ขลาด, ขี้กลัว, ไม่ใช่นักรบ, หลบหลีกปลีกตัว, เก่งไม่จริง"
ก็นึกนิ่งหัวเราะไม่ตอบ...
ในที่สุดก็ต้องตอบให้เขารู้ความจริงว่า
"การอยู่บ้านเมืองนั้นดีจริงแต่ไม่เก่ง...เพราะเหตุใด ?
เพราะในป่านั้นผมไม่เคยเห็นคนบ้านเข้าไปอยู่ได้
ส่วนในบ้านในเมือง อย่าว่าแต่นักบวชของเราเลย
ผมเห็นว่า คนบ้านก็มีแยะ จนแม้ไก่, สุนัข ฯลฯ มันก็อยู่กันเต็มดื่นดาษ
จะว่าอะไรแต่พวกเราซึ่งเป็นนักบวช
ส่วนป่านั้น...ลองให้ท่านไปอยู่ในป่าช้าผีดิบคนเดียวสักคืนจะได้ไหม ?"
ก็ได้รับตอบว่า "ไม่ไหว" พร้อมทั้งสาธุการ
เหตุการณ์เหล่านี้จะให้มีรสลึกซึ้งในใจ
ต้องทดลองให้รู้ ความจริงก็จะทราบในตน
ไม่ควรถือตามคำของคนและความคิดของตนเพียงเดียว
ควรถือการกระทำเป็นเกณฑ์ จึงจะถูกหลักของ "พระพุทธศาสนา"
ที่เรียกว่า "กรรมเป็นของๆ ตน"
คัดลอกเนื้อหาจาก
หนังสือแนวทางวิปัสสนา-กัมมัฏฐาน
พระอาจารย์ลี ธมฺมธโร. จัดพิมพ์เผยแพร่โดยชมรมกัลยาณธรรม
ปี พ.ศ. ๒๕๕๒.
ลี ธมฺมธโร. แนวทางวิปัสสนา-กัมมัฏฐาน. พิมพ์ครั้งที่ ๑.
กรุงเทพฯ : ขุมทองอุตสาหกรรมและการพิมพ์, ๒๕๕๒. หน้า ๒๘๖-๒๘๗
รวมคำสอน “ท่านพ่อลี ธมฺมธโร” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=38679
ประวัติและปฏิปทา “ท่านพ่อลี ธมฺมธโร” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=21381
