พระอาจารย์วิริยังค์ สิรินฺธโร
วัดธรรมมงคล เถาบุญญนนท์วิหาร
แขวงบางจาก เขตพระโขนง กรุงเทพฯ
ตัวอวิชชาที่มันอยู่ในตัวของเรานี่ ที่มันทำให้จิตใจของเราต้องมัวหมองก็คือตัว “อวิชชา” อวิชชาซึ่งเราจะแปลว่ายังไง อวิชชา วิชชาก็คือ ความรู้ อะ...เอา “อะ” ไว้ข้างหน้ามันก็คือ ปฏิเสธ ไม่มีความรู้ คือไม่มีความรู้ว่าเรานี้มันเกิดมาจากไหน แล้วเวลาตายแล้วเราจะไปไหน แล้วเวลาเราอยู่นี่เราอยู่ทำอะไร อย่างนี้เป็นคำถามที่เราพากันตอบกันไม่ได้
เพราะฉะนั้นในข้อปฏิบัติต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นพระไม่ว่าจะเป็นโยมต่างคนก็ต่างเป็นชาวพุทธ ต่างคนก็ต่างก็มาลงเรือลำเดียวกัน คือหมายว่า เรือลำนี้เป็นเรือเรียกว่า “เรือชาวพุทธ” เราก็เป็นผู้โดยสาร เขาก็ต้องมีกัปตันสำหรับเป็นผู้ขับเรือไป เมื่อเราเป็นผู้โดยสารนั่นเราก็ไม่ต้องทำอะไรนอกจากนั่งไป แล้วก็นอนไป แล้วก็เดินไป แล้วก็ไม่ต้องทำอะไรหรอก นอนไปบ้าง นั่งไปบ้าง คุยกันบ้าง ในที่สุดเราผู้โดยสารมันก็ไปถึงฝั่งอยู่ ไปถึงฝั่งพร้อมกัน ไม่ว่ากัปตันไม่ว่าจะเป็นผู้โดยสารก็ไปถึงฝั่งเดียวกัน
ฉันใดก็ฉันนั้น ท่านเปรียบเหมือนกันกับว่า พุทธศาสนานี่เป็นเรือลำใหญ่ที่ผู้โดยสารจะโดยสารเรือลำนี้ไป อย่างไรก็ตามถ้าหากว่าไม่กระโดดหนีจากเรือไปซะก่อนแล้ว เราก็จะต้องไปถึงจุดที่หมายปลายทาง แต่โดยมากคิดว่าเรือมันจะไปที่ไหนก็ไม่รู้ เราเองก็ไม่รู้ ไม่รู้ก็เลยโดดน้ำ โดดน้ำก็ตายเปล่า ปลาฉลามเอาไปกินเงียบ ก็เหมือนกับว่า เมื่อเราเป็นชาวพุทธแล้ว ชาวพุทธเขาจะต้องทำยังไงเขาถึงจะเป็นชาวพุทธ
“ชาวพุทธ” ก็คือเป็นผู้ที่ “ละบาป บำเพ็ญบุญ” ที่ถือว่าเป็นชาวพุทธ แล้วก็ยังมีที่ว่า “ละอายต่อบาป เกรงกลัวต่อบาป” อันนี้คือชาวพุทธ ที่ไม่ใช่ชาวพุทธคือชาวพุทธแต่ปากแต่ว่าไม่ใช่ชาวพุทธนั้นก็หมายความว่า เป็นพุทธแต่ปาก เราพูดว่าข้าพเจ้าเป็นพุทธแต่ว่าจิตใจอำมหิต สร้างแต่บาปกรรมให้แต่ตัวของตนก็เลยกลายเป็นเพียงแต่พูดแต่ว่าเราเป็นชาวพุทธแต่ว่าที่ไหนได้...โดดออกจากเรือลำนี้ไปแล้ว เมื่อโดดออกจากเรือลำนี้ไปแล้วมันก็ไม่มีที่พึ่ง หมายความว่าตกกลางทะเลแล้วมันหาอะไรเป็นที่พึ่งไม่ได้ มันก็จมน้ำตายฟรี
ถอดความจาก ธรรมะรุ่งอรุณ :
“ทำอย่างไรจิตดวงนี้ ไม่ต้องลำบากอีกต่อไป”
๐๘/๐๑/๕๗
:: รวมคำสอน “หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43841
:: ประวัติและปฏิปทา “หลวงพ่อวิริยังค์ สิรินฺธโร”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=20338