หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
อันการที่เราปฏิบัติตามศีลตามธรรมไปแล้วอย่างนี้นะ จิตมันเดือดร้อนขึ้นมานี่มันก็จะได้เห็นหน้าตาของกิเลส อย่าไปถือว่าเป็นเรื่องไม่ดี มันดีแหละเพราะบางทีนะกิเลสมันนอนอยู่ภายในใจนู่น มันไม่โผล่หัวออกมาให้เห็นเลย ต่อเมื่อมันมีเหตุอะไรไม่ดีไม่งามกระทบกระทั่งเข้ามา นั่นแหละกิเลสเหล่านั้นมันจึงโผล่หน้าออกมาให้คนเห็น
คือการที่มันมาทำใจให้เดือดร้อนนั่นแหละ วุ่นวายนั่นแหละ นั่นแหละหน้าตาของกิเลส เมื่อเป็นเช่นนี้แล้วก็กำหนดรู้เลยว่ากิเลสเหล่านี้เรายังละมันไม่ได้ ดีแล้วมันแสดงบทบาทออกมาให้เรารู้ บัดนี้เราจะเพียรพยายามละมัน ก็เพียรพยายามเพ่งอยู่แต่กิเลสอันนั้นแหละกิเลสเรื่องนั้นอย่างนี้นะ “เพ่งละ” ไม่ใช่ “เพ่งดู” เฉยๆ เพ่งว่าอารมณ์อย่างนี้ ความคิดความเห็นอย่างนี้ควรละ ไม่ควรยึดถือเอามันไว้ นี่การเพ่งไม่ใช่เพ่งอยู่เปล่าๆ เพ่งเพื่อให้รู้แจ้ง เมื่อรู้แจ้งแล้วละ นี่อย่างนี้นะ
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
"ขันติธรรม”
◇◆ ประวัติ ปฏิปทาและคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ” ◆◇
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689
ชวนอ่านพระธรรมเทศนาเต็มกัณฑ์เทศน์ของ“พระสุธรรมคณาจารย์ (หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=75&t=53080