หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
มันยึดมั่นอยู่ในโลกนี้ด้วยความยินดีด้วยความยินร้าย ด้วยความเสียใจด้วยความเศร้าโศก มันยึดไว้ด้วยอาการดังกล่าวมานี้ เรียกว่ามันเป็นทุกข์ ถ้าเพียงแค่ว่ายึดขันธ์ห้านี้ไว้เพื่อฝึกตน เพื่อบำเพ็ญบุญกุศล เพื่อชำระกิเลสตัณหาอันนี้ให้น้อยเบาบางหรือหมดไปสิ้นไป ถ้ามันยึดถือแบบนี้มันก็ไม่มีภัยเท่าไรนัก เหมือนอย่างบุคคลนั่งเรือรับจ้าง จากฝั่งนี้ไปสู่ฝั่งนู้น ในความรู้สึกนั้นไม่ได้ถือว่าเรือนี้เป็นของเรา เราจ้างเขาขี่ไปจากฝั่งนี้ไปสู่ฝั่งนู้นเท่านั้นเอง พอขึ้นเรือแล้วก็แล้วไป ไม่ได้ห่วงใยอะไรในเรือนั้นเลย
ข้ออุปมานี้ฉันใดก็อย่างนั้นแหละ เราอาศัยขันธ์ห้านี้ประกอบคุณงามความดีต่างๆตั้งแต่อย่างต่ำจนถึงอย่างสูงก็เพราะเราได้อาศัยขันธ์ห้านี้เองแหละ ถ้าไม่มีขันธ์ห้าอันเป็นรูปร่างของมนุษย์นี้ทำคุณงามความดีอะไรก็ไม่ได้ เหมือนอย่างสัตว์เดรัจฉานที่เราเห็นกันอยู่นี้ เกิดร่วมโลกกันอยู่นี้แหละ มันก็ทำความดีอะไรไม่ได้เลย ลองเทียบกันดู อย่างนี้แหละแล้วมันก็มีจิตวิญญาณเหมือนกันแต่จิตนั้นหากไม่มีความรู้ความฉลาดอะไร นั่นท่านเรียกสัตว์ที่เจริญทางขวาง ไม่มีสติไม่มีปัญญาอะไร สัตว์ที่เจริญทางตั้งนี่เป็นสัตว์ที่มีสติปัญญา ดังนั้นให้ภาคภูมิใจที่ตนได้ขันธ์ห้าอันเป็นมนุษย์นี้มา ด้วยอำนาจบุญกุศลแต่หนหลังนู่นมาตกแต่งให้
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
“ชีวิตจะตกต่ำถ้าเอากิเลสนำทาง”
◇◆ ประวัติ ปฏิปทาและคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ” ◆◇
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689
ชวนอ่านธรรมเทศนาเต็มกัณฑ์เทศน์ของ“พระสุธรรมคณาจารย์ (หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=75&t=53080