หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
ดังนั้นน่ะอย่าไปนึกว่า เราภาวนาใจสงบลงเท่านี้พอแล้ว อย่าไปนึกอย่างนั้น ไม่พอ ต้องเพ่งจิตนี่เข้าไปให้มากๆต้องพินิจพิจารณาให้ละเอียดเข้าไป เพ่งจิตให้จิตมันรวมลงละเอียดไปกว่านั้น ให้สัมผัสอะไรที่มาถูกต้องจิตให้มันละเอียดเข้าไป เรื่อยๆไป อย่าให้สัมผัสหยาบมันปรากฏ อันนี้ล่ะการที่เรามาพิจารณา มาอบรมฝึกฝนจิตนะ
เมื่อเราฝึกฝนไปเรื่อยๆอย่างนี่จิตนี่ก็ค่อยรู้ยิ่งค่อยเห็นจริงขึ้นไป ธรรมของเก่าแหละเราเอามาสอนจิตตัวเอง ของเก่าทั้งนั้นเลย ของที่มีอยู่ในปัจจุบันนี้นะ จะเป็นของใหม่อะไรเล่าธาตุสี่ขันธ์ห้าเหล่านี้มันก็มีอยู่อย่างนี้ แล้วเราก็สอนจิตนี่ให้มันปลงมันวางให้มันเบื่อมันหน่ายต่อนามต่อรูปอันนี้นะ สอนแล้วก็สอนอีกอยู่อย่างนั้น บางคนก็คิดว่า พิจารณาแต่ของเก่าอยู่มันก็น่าเบื่อ มันจะไม่มีของใหม่บ้างหรือ ไอ่อย่างนี้ก็มี จะไปเอาของใหม่ที่ไหน มันก็มีอยู่เท่านี้แหละ ไม่มีนอกเหนือไปจากนี้นะ
นั่นแหละ บุญกรรมตกแต่งธาตุสี่ขันธ์ห้านี้ให้มาอย่างไรมันก็เป็นอยู่อย่างนั้น มันก็มีเท่านี้เองนะ ต่างแต่ว่าจิตของเรายังไม่รู้แจ้งชัดตามเป็นจริงได้ รู้ก็รู้เป็นบางอย่าง ยังไม่แจ่มแจ้ง นี่ให้สำคัญอย่างนี้ จึงว่าต้องเพ่งต้องพินิจพิจารณาให้มากๆเข้าไป ความรู้อันนี้มันก็จะยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆเป็นอย่างนี้นะ ให้เข้าใจ ผู้ใดย่อหย่อนในความเพียรผู้นั้นความรู้มันก็ไม่ยิ่งนะ มันก็เท่าเดิม ไม่ก้าวหน้า มันเป็นอย่างนั้น
ดังนั้นน่ะคำว่า ความเพียรนี่ มันหมายความว่าเราเดินไปข้างหน้าเรื่อย ไม่มีถอยหลัง แต่ว่าการเดินไปนั่นน่ะ อันผู้มีกำลังมากก็เดินได้เร็ว ผู้มีกำลังน้อยก็เดินได้ช้า แต่เดินไม่ถอยก็ถึงจุดหมายปลายทางได้เหมือนกันก็ให้เปรียบอุปไมยอุปมาอย่างนี้แล้วกัน
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
"กำหนดรู้อยู่กับปัจจุบันตัดอดีต"
◇◆ ประวัติ ปฏิปทาและคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ” ◆◇
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689
ชวนอ่านพระธรรมเทศนาเต็มกัณฑ์เทศน์ของ "หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ" http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=75&t=53080