หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
เมื่อบวชเข้ามาแล้วต้องเรียนธรรมเรียนวินัย
จำให้ได้ แล้วก็ลงมือปฏิบัติตามธรรมตามวินัยนั้น
ไม่ให้ขาดตกบกพร่อง
แล้วกิเลสตัณหาอันหยาบคายจะเบาบางไป
ในเมื่อบุคคลมารู้วินัย สำรวมในวินัยด้วยดีแล้ว
เช่นนี้พรหมจรรย์ของผู้นั้นย่อมเจริญรุ่งเรืองไปได้
นี่ให้เข้าใจอย่างนี้
ไม่ใช่ว่า พอแต่บวชเข้ามาแล้ว นึกว่าได้บุญแล้วตนน่ะ
บวชทดแทนบุญคุณพ่อแม่ที่มีอุปการะเลี้ยงดูตนมา
เมื่อคิดอย่างนี้แล้วเข้ามาบวช
พอบวชเข้ามาแล้วไม่ศึกษาเล่าเรียนธรรมวินัย
อยู่เฉยๆเรื่อยๆ ไป ความสำรวมก็ไม่เพียงพอ
อย่างนี้นี่...ภิกษุนั้นจะตอบบุญแทนคุณมารดาบิดาไม่ได้เลย
เพราะไม่มีคุณสมบัติ
ไม่มีกุศลธรรมอะไรเกิดขึ้นในใจที่จะแผ่กุศลธรรมนั้น
ไปให้แก่มารดาบิดา ลุงป้าน้าอา หรือผู้มีอุปการคุณอื่นได้
...เพราะไม่มีนี่ พอไม่มีจะเอาไปแบ่งให้เพื่อนได้ยังไง
นั่นแหละให้คิดดูให้ดี
เราต้องสร้างบุญกุศลให้เกิดขึ้นในดวงจิตนี่เสียก่อน
เมื่อบุญกุศลเพียงพอ รวบรวมบุญกุศลไว้ในใจได้แล้ว
เราก็นึกถึงท่านผู้มีพระคุณทั้งหลาย มีมารดา บิดา เป็นต้น
ดังกล่าวมานั้นแหละ
นึกถึงก่อนว่าท่านดังกล่าวนั้นมีคุณมีอุปการะแก่เรา
ท่านได้ให้กำเนิดเกิดเรามา ท่านได้สอนวิชาความรู้ให้แก่เรา
แม้ความรู้ในทางโลกมันก็ได้ชื่อว่าเป็นสิ่งสำคัญไม่น้อย
ครูอาจารย์เขาควบคุมดูแลบังคับให้ท่องให้จำให้ขีดเขียน
เราก็จึงเขียนอ่านภาษาไทยได้ หมู่นี้นะ
นึกถึงท่านผู้มีพระคุณทั้งหลายเหล่านั้นแล้ว...
"ข้าพเจ้าขออุทิศบุญกุศลที่ข้าพเจ้ากระทำบำเพ็ญ
อันเกิดจากสมาธินี้ ภาวนานี้
ให้แก่ท่านผู้มีพระคุณทั้งหลาย มีมารดา บิดา เป็นต้น
ดังกล่าวมานั้น
ขอให้บุญกุศลอันนี้ จงไปดลบันดาลให้ท่านเหล่านั้นได้รับรู้
ได้อนุโมทนาส่วนกุศลที่ข้าพเจ้าอุทิศไปนี้
เมื่อท่านวายชนม์ไปสู่โลกหน้าแล้ว
ก็ขอให้บุญกุศลอันนี้ไปกระตุ้นใจ
ให้จิตวิญญาณของท่านผู้มีพระคุณเหล่านั้นได้รับรู้
แล้วก็ได้อนุโมทนาด้วย แล้วก็เป็นสุข...เป็นสุขเถิด"
เราภาวนาในใจ ทำใจสงบระงับลงไปแล้ว
ก่อนจะออกจากภาวนานะ
เราก็นึกถึงคุณอุปการะ
ของท่านผู้พระคุณทั้งหลายดังกล่าวมาแล้วนั้นแหละ
แล้วก็อุทิศส่วนกุศลอันเกิดจากสมาธิภาวนานั้นให้ไป
ทุกครั้งนะที่ภาวนา
อย่างนี้แหละจึงเรียกว่า
เราบวชมาเพื่อตอบบุญแทนคุณ
ค่าข้าวฆ้อนและน้ำนม
แก่มารดาบิดาผู้มีอุปการคุณอย่างยิ่ง
และลุงป้าน้าอา ครูบาอาจารย์ เจ้านายผู้มีพระคุณทั้งหลาย
ขออุทิศส่วนกุศลนี้ให้แก่ท่านผู้มีพระคุณเหล่านั้นทั้งหมดเลย
หรือบุญกุศลที่เกิดจากทำข้อวัตรปฏิบัติภายนอกต่างๆก็ดี
ไหว้พระสวดมนต์ปัดกวาดทำความสะอาดในลานวัด
ทำความสะอาดในศาลาการเปรียญ ทำความสะอาดในห้องน้ำ
ทำความสะอาดในที่อยู่ที่อาศัยของตัวเองและอุปัชฌาย์อาจารย์
หมู่นี้ก็ล้วนแต่เป็นบุญกุศลทั้งนั้นแหละ
เราต้องประมวลหรือรวบรวมเข้าไว้ในจิตดวงเดียวนั้น
นั่นแหละการรวบรวมจิตลงเป็นสมาธิ
ชื่อว่ารวบรวมเอาบุญเอาคุณทั้งหลาย
มาไว้ในจิตนั้นหมดเลย
ดังนั้นแหล่ะเราจึงอุทิศจิตที่เป็นบุญกุศลนั้น
ไปให้แก่ท่านผู้มีพระคุณทั้งหลายดังกล่าวมา
ที่มา : ส่วนหนึ่งของพระธรรมเทศนา
http://www.youtube.com/watch?v=azInoixq0MI
:: ประวัติ ปฏิปทาและคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689
