"เป่าหัวใจ ก็คือภาวนาพุทโธ"
" .. หกสิบปีก็เกษียณแล้ว ข้าราชการเรียกว่า "กเษียณ" แต่ "ภาวนาท่านไม่ให้เกษียณ" แก่เท่าไรยิ่งให้ตั้งใจภาวนา เพราะอะไร "เพราะว่าความแก่ความชราไม่ใช่ของดี" มันเอาความเจ็บไข้ได้ป่วย พยาธิโรคา มารวมในคนแก่
ฉะนั้น คนแก่ไปมาทางไหน ก็จะลุกจะนั่งอะไรก็โอย ปวดขาปวดแข้ง "ไปหาพระก็ขอยา" ยาปวดเข่า ยาปวดขา ยาปวดหัว เป็นนั่นเป็นนี่ "ขอให้หลวงพ่อเป่าศรีษะ มันปวดหัว" แกว่าอย่างนั้น โรคภัยไข้เจ็บ "เป่าทางนอกนั้นสู้เป่าหัวใจเราไม่ได้ เป่าหัวใจก็คือภาวนาพุทโธในใจ"
นึกถึงความเกิดเป็นทุกข์อย่างนี้ ๆ นึกถึงความแก่ความชราเป็นทุกข์อย่างนี้ ๆ "ความแก่ความชราเป็นทุกข์อย่างไร ดูคนแก่ทางนอกแล้วดูตัวเรามันขนาดไหน" ถ้าแก่กว่านี้มันจะเป็นอย่างไร เราต้องคิดอ่านและพิจารณาแล้วก็แก้ไขใจเรา "ให้มีมานะอดทน มีความตั้งใจมั่น อย่าหวั่นไหว" .. "
"พุทธาจารปูชา"
หลวงปู่สิม พุทธาจาโร
