"จิตนี้ เหมือนใบไม้"
" .. "ปกติของจิตเรานี้ก็เหมือนกัน เป็นจิตที่ใสสะอาด" เป็นจิตที่มีปกติไม่วุ่นวาย "ที่จะวุ่นวายนั้นเพราะมันเป็นไปกับอารมณ์ มันหลงอารมณ์" พูดให้เห็นชัด อย่างขณะนี้เรานั่งอยู่ในป่ามีความสงบ เหมือนกันกับใบไม้ "ใบไม้นั้น ถ้าไม่มีลมพัดมันก็นิ่ง สงบระงับอยู่ ถ้ามีลมมาพัด ใบมันก็กวัดแกว่งไปตามลม จิตใจนี้ก็เหมือนกัน ถ้าอารมณ์มาถูก มันก็กวัดแกว่งไปตามอารมณ์"
"ยิ่งมันไม่รู้เรื่องธรรมะแล้ว ก็ยิ่งปล่อยไปตามอารมณ์ของเจ้าของเรื่อยไป" อารมณ์สุขก็ปล่อยตามไป อารมณ์ทุกข์ก็ปล่อยตามไป วุ่นวายไปเรื่อย ๆ "จนชาวมนุษย์ทั้งหลายเกิดเป็นโรคประสาท เพราะไม่รู้เรื่อง ปล่อยไปตามอารมณ์ ไม่รู้จักตามรักษาจิตของเจ้าของ"
จิตของเรานี้เมื่อไม่มีใครตามรักษา "มันก็เหมือนคนคนหนึ่งที่ปราศจากพ่อแม่ที่จะดูแล เป็นคนอนาถา" คนอนาถานั้นเป็นคนที่ขาดที่พึ่ง คนที่ขาดที่พึ่งก็เป็นทุกข์ "จิตนี้ก็เหมือนกัน ถ้าหากขาดการอบรมบ่มนิสัย ทำความเห็นให้ถูกต้องแล้วจิตนี้ก็ลำบากมาก" .. "
หลวงปู่ชา สุภัทโท
วัดป่านานาชาติ ๑๐ ตุลาคม ๒๕๒๐
