"ธรรมารมณ์ จิตหลงอารมณ์"
" .. พยายามสังเกตดูจิต "จิตคิดอะไร เรื่องราวทั้งหลายที่เป็นอารมณ์อยู่ในจิต จิตเป็นผู้ผลิตขึ้นมาปรุงขึ้นมาใหพากันเข้าใจ" นีไม่อวด เข้าใจจริง ๆ เพราะได้เคยฟัด กันมาแล้ว แทบไปแทบอยู่ แทบจะไม่ได้มาเห็นหน้าเพื่อนฝูง เวลาเข้าสู่แนวรบบนเวที
"อารมณ์นั้นไม่ใช่อะไรนะ เรื่องอารมณ์ของตัวเองนั่นแหละ จิตหลงอยู่กับอารมณ์ของตัวเอง" คือจิตมันออกไปวาดภาพเรื่องนั้นภาพเรื่องนี้อยู่ตลอดเวลา ให้คิดเรื่องนั้นคิดเรื่องนี้เพราะจิตอยู่กับเรื่อง
"ถ้าไม่มีสติปัญญาคอยสกัดลัดกั้นแล้ว มันจะคิดติดต่อเกี่ยวเนื่องกันไป เป็นลูกโซ่โดยลำดับ ๆ ท่านเรียกว่า ธรรมารมณ์" ทำเราให้หลงเพลินและเศร้าโศกไปกับเรื่องกับราวของตัวที่วาดขึ้นมานั่นแล .. "
"หลวงตาเล่าให้ฟัง"
หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
