หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย
ขั้นต่อไปก็ถึงขั้นปัญญาอย่างที่เคยพูดมาบ่อยๆนั่นแหละ อย่าพากันนิ่งนอนใจ ไม่เช่นนั้นแล้วคนเรานี้ก็ต้องได้ประสบความทุกข์ ความเดือดร้อนอยู่อย่างนี้ ชาติแล้วก็ชาติเล่าอยู่อย่างนี้ พ้นจากความทุกข์ในสงสารอันนี้ไปไม่ได้เลย หรือใครเห็นว่าไม่เป็นทุกข์การเกิดมาเป็นคนในโลกอันนี้น่ะ
ลองพิสูจน์ดู..จริงอยู่บุคคลผู้ยังหนุ่มยังแน่นก็อาจจะมองไม่เห็นทุกข์ก็ได้ แต่บางคนมีกรรมมีเวรติดตามมา ถึงแม้จะมีอายุยังอยู่ในเยาว์วัย วัยหนุ่มวัยสาว วัยกลางคนก็จริง แต่มันมีกรรมมีเวรติดตามมา ร่างกายก็ไม่สมบูรณ์พูนสุขอะไรหมู่นี้นะ เจ็บป่วยบ่อยๆเข้านี้ นี่มันแสนทุกข์ทนทรมานไม่ใช่หรอ ไอ้ผู้ที่ไม่มีกรรมเวรหนหลังตามมาสนองก็มีร่างกายสมบูรณ์ อยู่ได้ชั่วระยะหนึ่ง แต่ไม่ใช่จะสมบูรณ์เรื่อยไป เราก็รู้กันอยู่นิ ไปๆเมื่อมันหมดบุญลงเมื่อใดแล้วก็ทรุดโทรมลงไป แตกดับลงไปอัตภาพร่างกายอันนี้
นี่พิจารณาให้เห็นความจริงของมันอย่างนี้แล้วอย่างนี้ก็เบาใจได้เลย ไม่เป็นทุกข์เดือดร้อนแล้วใจนี้ ก็เมื่อมันรู้ไม่ใช่ของเรา ไม่ใช่ตัวตนของเราอะไร จะไปโศกเศร้าเสียใจกับมันทำไมร่างกายอันนี้ เมื่อใจมันไม่โศกเศร้าไม่อาลัยในร่างกายอันนี้แล้ว มันก็ไม่อาลัยกับสมบัติภายนอกเหมือนกันล่ะบาดนิ มันสละได้เลย มันเป็นอย่างนั้นเรื่องมันน่ะ ถ้ามันยังอาลัยอยู่ในอัตภาพร่างกายอันนี้แล้ว มันก็อาลัยคนอื่นด้วย และอาลัยข้าวของเงินทองที่หามาได้นั้นด้วย นี้แหละ..เครื่องผูกจิตไว้ในวัฏสงสารนะ
ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนาหัวข้อ
“จะพ้นทุกข์ได้ต้องอาศัยการฝึกจิต”
:: ประวัติ ปฏิปทาและคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689