.
"สัตว์น้อยใหญ่พลอยได้รับพระเมตตา"
" .. การเดินสำรวจตรวจตรารอบพระอาราม เป็นวัตรปฏิบัติที่เจ้าพระคุณสมเด็จฯ ทรงยึดถือมาโดยตลอด ด้วยทรงเห็นว่าเป็นทั้งการออกกำลังกาย และเป็นการทรงงานไปพร้อมกัน คือเป็นโอกาสที่จะได้ตรวจดูเสนาสนะสงฆ์ อาคารสถานที่ เพื่อทราบความเป็นอยู่และสภาพทั่วไปของวัด
สิ่งที่ทรงพบเห็นเป็นประจำระหว่างการตรวจตรา ก็คือ สุนัข จนเป็นที่โจษจันกันทั่วไปว่า วัดบวรนิเวศวิหารเป็นวัดที่มีสุนัขมาก บ้างเป็นสุนัขที่มีเจ้าของ บ้างจรจัด บางตัวน่ารัก ขี้เล่น บางตัวเกรอะกรัง ขี้เรื้อน
ครั้งใดที่พบสุนัขขี้เรื้อน ก็มักจะตรัสถามหาเจ้าของว่าอยู่คณะใด กุฏิไหน เมื่อทรงทราบแล้ว ก็จะโปรดให้บอกแก่ภิกษุสามเณรในที่นั้นให้ช่วยดูแลให้ดี ทั้งยังทรงกระเซ้าว่า "คนตั้งเยอะแยะยังดูแลได้ สุนัขตัวเดียวทำไมดูแลไม่ได้"
ในคราวเย็นวันหนึ่ง เป็นที่ผิดสังเกตว่า ไม่มีสุนัขอยู่เพ่นพ่านเหมือนเคย จึงตรัสถามบรรดาศิษย์ที่ตามเสด็จ "สุนัขหายไปทางไหนกันหมด" ต่างคนต่างเลิ่กลั่กละล่ำละลักกราบทูล "ทางวัดให้เทศบาลมาเก็บ... เอาไปเลี้ยง"
เจ้าพระคุณสมเด็จฯ จึงมีรับสั่งว่า "เออ! ก็เห็นบ้านเขาอยู่ที่นี่ จะให้เขาไปอยู่ที่ไหน ไปเอาคืนมา" เท่านั้นเอง วันรุ่งขึ้นเทศบาลจึงต้องนำสุนัขของวัดมาคืน
ไม่คืนเปล่าด้วยนะ ยังแถมมาให้อีกตั้งหลายตัว .. "
บวรธรรมบพิตร
ฉบับประมวลพระรูป สมเด็จพระญาณสังวรฯ
= สุนัขในสายพระเนตร “เจ้าพระคุณสมเด็จพระญาณสังวรฯ”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=22&t=51061
= รวมพระนิพนธ์ “สมเด็จพระสังฆราช (เจริญ สุวฑฺฒโน)”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=22&t=43452
ขออนุโมทนา สาธุๆๆ ค่ะ