ท่านพ่อลี ธัมมธโร
วัดอโศการาม
อ.เมือง จ.สมุทรปราการ
แสดงพระธรรมเทศนาช่วงค่ำ วันที่ ๒๒ กันยายน พ.ศ. ๒๔๙๘


คนไม่รู้ถึงความจริงฉันใด
"ธรรมที่ลึก..เห็นว่าตื้น ธรรมที่ตื้น..เห็นว่าลึก
ธรรมะสูง..เห็นว่าต่ำ ธรรมะต่ำ..เห็นว่าสูง"
นั่นแหละ..คือ ความเห็นผิด

เมื่อเห็นผิด ปฏิบัติผิด พ้นผิด
ก็เหมือนยกเท้าเปล่าก้าวขึ้นบันไดที่ไม่มีลูก
คนอยากเป็นคนสูงแต่ไม่มีภูมิมีสมาธิธรรมในใจ
ก้าวไป นึกไปในธรรมส่วนสูง
ย่อมตกมาที่เดิม สันดานเดิมของตนนั้น
เหมือนคนตาบอดตาใสขึ้นบันไดที่ลูกมันหัก
ย่อมย่ำเท้าของตนอยู่ในที่เดิม ฉะนั้น
ตนต่ำสำคัญว่าตนสูงนั่นแหล่ะจะจมอยู่ในพื้นดิน
ปีนขึ้นไปเท่าไร ก็ยิ่งลึกลงเท่านั้น
เหมือนช้างตกหล่มดิ้นไปก็ยิ่งจะลึกลงไป
ผู้สำคัญตนที่ไม่มีสมาธิธรรมแล้วเข้าใจว่าตนฉลาดนั้น
ก็ไปเข้าใจว่า ตนได้บรรลุถึงโลกุตตระอย่างนี้เป็นต้น

ลูกบันได คือ ศีล สมาธิ ปัญญา
เมื่อใครเดินตามคั่นบันไดได้แล้วย่อมสำเร็จจุดประสงค์
เหมือนตาใสขึ้นบันไดที่มีลูกฉะนั้น

คนรู้มากฉลาดหลาย เหมือนช้าง ตัวใหญ่แต่ตามันเล็ก
สัตว์ที่โตมันไม่กลัว มันกลัวมดแดง แมลงหวี่ แมลงวัน
คนศึกษาน้อย ฉลาดน้อย ปฏิบัติได้ตามรูปบันได
เปรียบเหมือนเสือ..ตัวมันเล็ก ตามันใหญ่
กลางคืนก็เห็น กลางวันก็เห็น
ผู้ปฏิบัติได้สมาธิธรรม..หลับตาก็รู้
ลืมตาก็เห็น ย่อมมีแสงสว่างในตน





คัดลอกเนื้อหาจาก
หนังสือแนวทางวิปัสสนา-กัมมัฏฐาน, พระอาจารย์ลี ธมฺมธโร.
โดยชมรมกัลยาณธรรม ปี พ.ศ. ๒๕๕๒. หน้า ๖๔-๖๕


:: ประวัติและคำสอน “ท่านพ่อลี ธมฺมธโร”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=38679