.
"จิตที่ฝึกดีแล้ว ย่อมเป็นที่พึ่งอย่างดี"
" .. เมื่อเราใช้จิตที่ฝึกดีแล้ว พิจารณา "รูปนาม" อยู่อย่างนี้ให้รู้แจ้งแน่ชัดว่า "ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา" ปัญญารู้เท่าทันสภาพความเป็นจริงของสังขารก็เกิดเป็นเหตุให้เราไม่ยึดถือหรือหลงใหล
เมื่อเราได้อะไรมาก็มีสติไม่ดีใจจนเกินไป เมื่อของสูญหายไปก็ไม่เสียใจ จนเกิดทุกขเวทนาเพราะรู้เท่าทัน เมื่อประสบความเจ็บไข้หรือได้รับทุกข์อื่น ๆ ก็มีการยับยั้งใจ
เพราะอาศัย "จิตที่ฝึกมาดีแล้ว เรียกว่า มีที่พึ่งทางใจเป็นอย่างดี"
หลวงปู่ชา สุภัทโท
| ไฟล์แนป: |
|
หลวงปู่ชา สุภัทโท.jpg [ 98.57 KiB | เปิดดู 1328 ครั้ง ] |