พระอาจารย์สิม พุทธาจาโร
วัดถ้ำผาปล่อง
อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่


อย่างว่าระยะนี้เป็นระยะฤดูร้อน
ความร้อนอบอ้าวเข้ามาถึงร่างกาย
ก็ไม่ให้จิตใจไปข้องแวะยึดว่า "ตัวเรา" ร้อน
"รูปขันธ์ร่างกาย" เขาร้อนต่างหาก ช่างมันเถิด
เวลาร้อนมันก็ยังมีลมมาพัดให้ ดีขนาดไหนเล่า
อย่าไปบ่นว่าร้อน..ไม่ดี

ร้อนก็เป็นบทสอนใจของเราอย่างหนึ่ง
คือในโลกมนุษย์นี้เขามีร้อนอย่างนี้แหละเมื่อถึงฤดูร้อน
เมื่อถึงฤดูหนาวที่เราผ่านมาก็หนาวอย่างนี้แหละ
เราผ่านไปไม่ได้เมื่อถึงฤดูหนาวก็หนาว
ถึงฤดูร้อนก็ร้อน ถึงฤดูฝนก็ฝน..เปียก

ให้เตือนว่า "มรณํ เม ภวิสฺสติ"
ความตายนี้ไม่เลือกว่าฤดูร้อน ถามใจของเราดูว่า
คนเราฤดูร้อนตายได้ไหม ตายได้ทุกลมหายใจ
ฤดูหนาวแล้วคนเราตายได้ไหม ตายได้เหมือนกัน
ฤดูฝนเล่า ฤดูฝนก็ตายได้เหมือนกัน
ดูฤดูฝนนี่คนเราจะตายมากเสียด้วย เพราะอะไร
เพราะว่าฤดูฝนนั้นอาหารการบริโภคของคนเรา
ฤดูฝนมันชักจะมากไปหน่อย
ยอดไม้ เถาวัลย์ ปู ปลา อะไรในฤดูฝนมันก็มากไปหน่อย
ทีนี้เจ้า "โลภะ" ในจิตนี้กินไม่มีประมาณเลยตายง่าย

มรณํ เม ภวิสฺสติ อย่าได้ลืม จิตเราให้นึกอยู่อย่าได้ประมาท





รวมคำสอนและประวัติ “หลวงปู่สิม พุทธาจาโร”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=42673