หลวงปู่สุพัฒน์ สุขกาโม - วัดประสิทธิ์สามัคคี
หลวงพ่ออินทร์ถวาย สันตุสสโก - วัดป่านาคำน้อย
พระอาจารย์อินทร์ถวาย สันตุสสโก
วัดป่านาคำน้อย บ้านนาคำน้อย
ต.บ้านก้อง อ.นายูง จ.อุดรธานี
ส่วนหนึ่งจากการแสดงธรรมช่วงเช้าวันที่ ๗ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๕๘
ณ วัดประสิทธิ์สามัคคี อ.สว่างแดนดิน จ.สกลนคร
เมื่อไม่นานมานี้หลวงพ่อ (พระอาจารย์อินทร์ถวาย สันตุสสโก)
ไปสวนแสงธรรม กรุงเทพฯ ศรัทธาญาติโยมเขาก็มา เอาอาหารมาถวายมาก
พอพระได้รับ หลวงพ่อรับไปได้ไม่ถึงครึ่ง..มันเยอะจริงๆ อาหาร
ถ้าจะรับไปก็คงไม่ไหว หลวงพ่อ..โอ้ ไม่ไหว
เอ้า เอาออกไปคณะศรัทธาญาติโยม
จากนั้นมาเขาก็เลยต่อว่าให้หลวงพ่อ
หลวงพ่อก็รำลึกถึงสมัยงานของหลวงปู่สุพัฒน์นะ (หลวงปู่สุพัฒน์ สุขกาโม)
หลวงปู่สุพัฒน์แล้วก็พระสงฆ์ไปบิณฑบาต เนี่ยอย่างเมื่อเช้านี่แหละ
โยมกิมก่ายอยู่โน่น อยู่ปลาย ครึ่งๆ นู่นน่ะ
ทีนี้พระสงฆ์ก็ไม่ได้จัดกันเป็นระบบระเบียบใช่ไหม
หลวงพ่อเนี่ยในฐานะหัวหน้างานในคราวนั้นก็เพิ่งมาจัดงานใหม่
ก็ยังไม่มีครูบาอาจารย์ศรัทธาญาติโยมมากถึงขนาดนั้น
พอจัดคนก็ไปบิณฑบาต องค์ไหนได้มา หาคนรับบาตรไม่ได้
หากะละมงกะละมังไม่ได้ พอรับบาตรเต็มแล้วก็ไม่รู้จะทำไงก็กลับ
พอไปบิณฑบาตแล้วก็กลับ พอบิณฑบาตแล้วก็กลับ
โยมกิมก่ายเขายืนอยู่นู่น..ไกลๆ นะวัดนี้นะ โยมกิมก่ายตะโกนขึ้นมา
“ครูบาอาจารย์เอ้ย..โปรดเมตตามาบิณฑบาตถึงที่แล้ว
พวกขะน่อยเตรียมอาหารไว้เมิดมื่อเมิดคืน..ว่าซั่น
ทั้งลูกทั้งเมีย ทั้งลูกทั้งหลานว่าเถอะ เตรียมอาหารสิมาใส่บาตร
ครูบาอาจารย์สิย่างมาฮอดที่กะบ่ฮอด บ๊อนิมนต์แล้วซั่น”
โอ้นี่แหละ โยมกิมก่ายพูดตั้งแต่คราวนั้นนะคณะศรัทธาญาติโยมลูกหลานนะ
มันยังก้องในหัวใจของหลวงพ่อกระทั่งทุกวันนี้นะ ที่บ้านใต้นี่แหละว่างั้นเถอะ
นี่แหละหลวงพ่อนี่ สิ่งไหนก็ตามถ้าว่าพูดเป็นอรรถเป็นธรรม เป็นศีลเป็นธรรมแล้วน่ะ
หลวงพ่อนำมาคิดนำมาบอกกล่าวแนะนำสั่งสอนพระเณรลูกหลาน
ไม่ใช่ว่าเห็นแก่ตัวบิณฑบาตด้อมแด้มไปแล้วก็กลับมา
คนที่เขาจะทำบุญนั้นน่ะ เตรียมที่จะใส่บาตรนั้นน่ะ
เขาเตรียมทั้งวันทั้งคืนทั้งลูกทั้งเมีย ทั้งของหวานของคาว
แล้วจะใส่กี่องค์ๆ กะไว้หมด พอมาแล้วครูบาอาจารย์ไม่ไปโปรดถึงที่เขาน่ะ
อันนี้มันน่าคิดเน้อ ขอฝากไว้กับครูบาอาจารย์น้องนุ่งทั้งหลายเน้อ
ต่อไปภายภาคหน้าหลวงพ่อก็ไปอยู่ที่สวนแสงธรรมที่ว่า
พอไปแล้วเขาก็บอก โอ้หลวงพ่อ ไม่น่าจะถูกน่า หลวงพ่อว่าเออใช่ล่ะ
วันที่สองเลยประกาศใหม่ทีนี้ เอ้อ คณะศรัทธาญาติโยมลูกหลานเน้อ
อาหารมาเท่าไรจะมาผ่านหน้าหลวงพ่อทั้งหมด..บาดนิว่า
ถึงจะรับหรือไม่รับก็ต้องให้มาผ่านใช่ไหม เห็นด้วยไหม..สา..ธุ
พวกคณะศรัทธาญาติโยมสาธุ เสียงลั่นก้องศาลาเลย
เพราะฉะนั้นหลวงพ่อเลยมาดูสิ..คณะศรัทธาญาติโยมนะ
ครูบาอาจารย์น้องนุ่งทั้งหลาย..ขนาดปลาอยู่ในถาดนี้นะ
เขายังเรียงตัว ผักแต่ละเส้นนี่เรียงกันเป็นแถว
ผลหมากรากไม้แกะสลักอีก เรียงอีก โอ้..ก่อนที่จะได้ทำถึงขนาดนี้
มันไม่ใช่ธรรมดา..เพราะฉะนั้นเราต้องเห็นความศรัทธาและความตั้งใจ
ของพี่น้องประชาชน ผู้ที่มาทำบุญ เราต้องเห็นน้ำใจเขา ไม่ใช่เห็นแต่ความมักง่าย
ว่า เฮย ข้านี่กินไม่มากหรอก กินอย่างเดียวเท่านั้นล่ะ
ข้าเนี่ยกินแต่แกงขี้เหล็ก อย่างเดียวแล้วไม่เอาอย่างอื่น
บาดนิ ใครมาหลวงพ่อเรากินแต่แกงขี้เหล็ก ลูกน้องของเราจะกินอะไรทีนี้
พวกอื่นน่ะกินแกงขี้เหล็กไม่ได้ทีนี้ ตายเลยทีนี้ นี่สิ่งเหล่านี้..
ขอฝากไว้กับครูบาจารย์น้องนุ่งทั้งหลาย
