หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
ต.บ้านหม้อ อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย


ถ้าไม่เห็นแจ้งด้วยใจของตน
ในเรื่องบาปเรื่องบุญเรื่องคุณเรื่องโทษก็ดี
อย่างนี้แล้วมันจะไม่ยอมปฏิบัติตาม
คนเราน่ะเป็นอย่างนั้น ถ้าเห็นแจ้งลงด้วยใจว่า
สิ่งใดที่พระองค์เจ้าทรงแสดงว่า เป็นบาป
มันก็เป็นบาปจริงๆ ให้เห็นแจ้งลงเลย
มันเป็นบาปเพราะเหตุว่า มันเป็นการไปก่อทุกข์ให้แก่ผู้อื่น
นั่นแหล่ะชื่อว่ามันเป็นบาป
เมื่อทำอะไรลงไปแล้วมันก่อทุกข์ให้แก่ตนบ้าง
แก่ผู้อื่นบ้างอย่างนี้มันเป็นบาปทั้งนั้นแหละ

เช่นอย่างการประหัตประหารชีวิตของบุคคลอื่นสัตว์อื่น
อย่างนี้น่ะ หรือว่าไม่ถึงกับประหาร ไม่ถึงกับฆ่า
แต่ว่าทุบตีให้เจ็บ ให้ปวด ให้เสียองคะ อะไรไปอย่างนี้นะ
ก็เรียกว่าไปทำบุคคลอื่นให้ทุกข์ทรมานไป
เช่นนี้แล้วมันจะไม่เป็นบาปอย่างไรเล่า

เราไปก่อทุกข์ให้แก่คนอื่น ไม่ว่าแต่มนุษย์
แม้สัตว์เดรัจฉานมันก็เป็นโทษเหมือนกันน่ะ
เพราะว่า สัตว์เดรัจฉานมันก็กลัวตายเหมือนกัน
มันก็รักชีวิตของมันเหมือนกัน
มันก็ไม่อยากให้ใครไปทุบไปตีมันน่ะ
ให้เจ็บให้ปวดให้ล้มให้ตาย
พอมันรู้ว่า ใครจะทำลายมันอย่างนี้
ถ้ามีปีกมันก็บินหนี ถ้ามีขามันก็วิ่งหนี
ถ้าเป็นสัตว์อยู่ในน้ำมันก็แหวกว่ายน้ำหนี
มันจะไม่ยอมให้คนไปทุบไปตีไปจับมันได้ง่ายๆ
เว้นเสียแต่มันจะจนมุมเท่านั้นแหละ

ลองคิดดู...สัตว์โลกทั้งหลายนี่
เกิดมาแล้วใครจะไม่รักตัวกลัวตาย...ไม่มีเลย
พระพุทธเจ้าทรงรู้แจ้งอย่างนี้แหละ
จึงตรัสว่า มันเป็นกรรมเป็นเวร
เนื่องจากว่า ใครๆ ก็ไม่ต้องการให้ใครมาเบียดเบียนตน

แม้เบียดเบียนทรัพย์สินเงินทองก็ดี
เบียดเบียนเมียผัวผู้อื่นในทางกามคุณก็ดี
แล้วเบียดเบียนผู้อื่นโดยกล่าวโกหกพกลม
หลอกลวงให้เขาเสียทรัพย์เสียสินก็ดี
หมู่นี้ล้วนแต่เป็นเรื่องเบียดเบียนทั้งนั้น

ลองคิดดูให้ดี




ที่มา : ส่วนหนึ่งจากพระธรรมเทศนา
https://www.youtube.com/watch?v=GT_RiN2o1hI

รวมคำสอน “หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=43689