ท่านสาธุชนทุกท่าน ความสุข...เป็นยอดปรารถนาของชีวิต ทุกคนจึงดิ้นรนไขว่คว้า บางคนต้องการเงิน บางรายต้องการเกียรติ บางท่านต้องการคำชม บางคนนิยมให้คนเอาอกเอาใจ หรือไม่ก็ต้องการไปจากเสียสิ่งที่ตนไม่ต้องการ

ที่ยกตัวอย่างมานี้ ล้วนแต่ปรารภเหตุขึ้นมากล่าวทั้งสิ้น แท้จริงความสุขนั้น เป็นผล... หาใช่ตัวเหตุไม่
แต่เมื่อกล่าวถึงผลที่ต้องการแล้วก็ตรงกันคือ “ความสุข” เช่น ต้องการเงิน ต้องการไปทำไม ถ้าไม่ใช่เพื่อจะใช้ซื้อความสุขให้แก่ตน เงินจึงเป็นเหตุของความสุข

ดังคำขวัญสมัยหนึ่งซึ่งซู่ซ่ามาก คือ “งานคือเงิน เงินคืองาน บันดาลสุข” ซึ่งมีความหมายอยู่ในตัวมันเองแล้ว คนอยากได้เงิน ชอบเงิน ก็ต้องทำงาน ถ้าไม่ทำงานแล้วไหนเลยจะมีเงิน

ในทำนองกลับกัน ถ้าไม่มีหวังได้เงินแล้ว ก็คงไม่มีใครยอมทำงานเช่นกัน ฉะนั้น จึงมีคำพูดว่า


นี้ล้วนแต่เน้นเรื่องเงิน เน้นจนคนงกเงินกันไปหมด ใจจดใจจ่ออยู่กับเงิน มีคนไม่น้อยหลงเงิน จนลืมความหมายของเงิน เอาแต่มุ่งหา มุ่งเก็บ เก็บเท่าไรมีเท่าไร ก็หาได้รับประโยชน์อันแท้จริงจากเงินไม่ ประโยชน์อันแท้จริงของเงิน ก็คือซื้อหาสิ่งที่จะให้เกิดความสะดวก สบาย เรียกง่ายๆ ว่า ความสุข...


คำขวัญอีกคำหนึ่งที่เคยฟังกันทั่วไป ซึ่งเป็นคำขวัญที่แสดงถึงการมุ่งเอาความสุขเป็นที่หมาย คือคำว่า


การศึกษาก็ดี การหาเงินก็ดี การทำตัวให้สมบูรณ์ด้วยพลานามัยก็ดี
ล้วนแต่เป็นเหตุที่จะช่วยให้ชีวิตมีความสุขทั้งนั้น


อีกคำหนึ่งแสดงถึงความต้องการของคนทั่วๆ ไปตามวิสัยโลกียชนแต่คงไม่ได้ยินกันหนาหูนัก นั่นคือคำว่า “มีบ้านอยู่ มีคู่เคล้า มีข้าว กิน มีสินใช้” นี่ก็เป็นเหตุของความสุขเฉพาะอย่าง

มีบ้านอยู่ เป็นความสุข ก็เพราะไม่ต้องระเหเร่ร่อน นั่งไม่เป็นบ่อน นอนไม่เป็นที่
เพื่อความสุขในแง่นี้ จึงจำต้องมีบ้านอยู่

มีคู้เคล้า เป็นความสุขทางเพศ ทางมิ่งขวัญเพื่อนร่วมทุกข์

มีข้าวกิน ก็เป็นสุขในด้านความอิ่ม

มีสินใช้ ก็เพื่อความสุขเกี่ยวกับสิ่งต่างๆ มาสนองความปรารถนาของตน

สรุปแล้ว บ้านก็ดี คู่ครองก็ดี ข้าวปลาอาหารก็ดี เงินทองทรัพย์สินก็ดี
เป็นปัจจัยหรือเป็นสะพานเพื่อให้ชีวิตผ่านไปสู่ความสุขทั้งสิ้น