ข้าราชการหรือนักทำงานที่หยุดอยู่กับที่ เพราะทำงานแบบไม่มีหลัก หรือมีก็เป็นหลักที่เสีย คือราชการก็เสีย ตนเองก็เสีย เวลาก็เสีย หลักที่ถือว่าเสียหาย ไม่พึงนำมาใช้ ๕ หลักดังนี้

๑) ทำงานแบบสวะ – ปัดหรือเขี่ยให้พ้นๆ จากความรับผิดชอบ

๒) ทำงานแบบเจ้าท่า – ชอบโยก, ดึง , ดอง, ถ่วง, ยักท่า, เต๊ะท่า ทำงานให้ล่าช้า ไม่ทันกินทันการณ์

๓) ทำงานแบบไปรษณีย์ – แกส่งมาข้าก็ส่งไป ขาดวินิจฉัยใคร่ครวญผิดพลาดไม่รู้

๔) ทำงานแบบผักชีโรยหน้า – ทำแต่งานจ๊อบเล็กๆ น้อยๆ โฉบเฉี่ยวหาคะแนนกับผู้บังคับบัญชา เข้าตำราว่า “เสียงดัง หน้าแดง แต่แรงไม่ออก”

๕) ทำงานแบบหัวโบราณ – เป็นพวก “เถรตรง” ปฏิเสธการเปลี่ยนแปลง ไม่นิยมการแก้ไขปรับปรุงเป็นมาอย่างไรก็เป็นไปอย่างนั้น

ทั้ง ๕ วิธีนี้เป็นการสกัดความเจริญก้าวหน้า

อนึ่ง ผู้ที่หวังความผ่องใสในอนาคต ทั้งลาภ ยศ ไมตรี พึงหลีกเลี่ยงการปฏิบัติดังนี้ คือ เกียจคร้าน หลบงาน เห็นแก่ตัว มั่วสุม ขาดระเบียบวินัย ไร้สมรรถภาพ ทั้ง ๖ วิธีนี้คือหุบเหวที่ฉุดดึง มิให้ชีวิตประสบความสำเร็จ มีบางท่านแสวงหาอุบาย หาก้าวหน้าให้แก่ตนโดยยอมถูกสับโขก ใช้ความอดทนและการเสนอหน้า จนมีบางท่านเขียนเป็นสโลแกนเสียดสีไว้ว่า ผู้คิดจะก้าวหน้า “ต้องอดทนเหมือนอูฐ ไม่พูดเหมือนปลา ประจบนายเหมือนหมา”

ความก้าวหน้าหรือล้าหลัง ในกิจการทุกอย่างมีเกรดให้พิจารณาดังนี้

เกรด A นายเรียกใช้ เพื่อนชม ลูกน้องชอบ - ดี
เกรด B นายชอบ เพื่อนชม ลูกน้องเฉย - เกือบดี
เกรด C นายชอบ เพื่อนเฉย ลูกน้องชัง - เกือบไม่ดี
เกรด D นายเฉย เพื่อชัง ลูกน้องชั่ว ตัวชุ่ย - หมดดี


เครดิต : หนังสือ "เทศนาวาไรตี้ หน้า ๑๔๖-๑๔๗"
ส่งเสริมคุณธรรม พัฒนาชีวิต นึกถึงธรรมะ คิดถึงหนังสือธรรมะ