ถ้าเป็นเรื่องจริง เมื่อถึงเวลาที่ควรติก็ต้องติ
เมื่อถึงเวลาที่ควรชมก็ต้องชม
แต่ถ้าเป็นเรื่องไม่จริงก็ไม่ควรพูดแท้
และแม้เป็นเรื่องจริง
หากไม่ถึงเวลาที่ควรติหรือชมก็อย่าไปติหรือชม
นิ่งเสียดีกว่า
ฉะนั้นความมีกาลัญญุตาในที่นั้นๆ
จึงเป็นหลักสำคัญ
คือเวลาที่ควรนิ่งก็นิ่ง เวลาที่ควรพูดก็พูด
หรือเวลาที่ควรอุเบกขาก็วาง
อุเบกขา เวลาที่ไม่ควรอุเบกขาก็พูดออกไป
สุดแต่ว่าเวลาไหนจะควรติหรือชม
เมื่อถึงเวลาที่ควรชมก็ต้องชม
แต่ถ้าเป็นเรื่องไม่จริงก็ไม่ควรพูดแท้
และแม้เป็นเรื่องจริง
หากไม่ถึงเวลาที่ควรติหรือชมก็อย่าไปติหรือชม
นิ่งเสียดีกว่า
ฉะนั้นความมีกาลัญญุตาในที่นั้นๆ
จึงเป็นหลักสำคัญ
คือเวลาที่ควรนิ่งก็นิ่ง เวลาที่ควรพูดก็พูด
หรือเวลาที่ควรอุเบกขาก็วาง
อุเบกขา เวลาที่ไม่ควรอุเบกขาก็พูดออกไป
สุดแต่ว่าเวลาไหนจะควรติหรือชม
สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก
วัดบวรนิเวศวิหาร กรุงเทพฯ
วัดบวรนิเวศวิหาร กรุงเทพฯ
* กาลัญญฺตา แปลว่า ความเป็นผู้รู้จักกาล คือการทำ การพูด การคิด ต้องทำ ต้องพูด ต้องคิด
ให้ถูกกับกาลเวลา ว่าเวลาไหนควรทำอะไร ควรพูดในเรื่องอะไร หรือควรคิดในเรื่องอะไร
เครดิต : หนังสือ “สวดมนต์สามัญประจำบ้าน หน้าที่ ๑๖๖”
สำนักพิมพ์เลี่ยงเชียง เพียรเพื่อพุทธศาสน์
ส่งเสริมคุณธรรม พัฒนาชีวิต นึกถึงธรรมะ คิดถึง พุทธะดอทคอม
www.พุทธะ.com
สำนักพิมพ์เลี่ยงเชียง เพียรเพื่อพุทธศาสน์
ส่งเสริมคุณธรรม พัฒนาชีวิต นึกถึงธรรมะ คิดถึง พุทธะดอทคอม
www.พุทธะ.com
| ไฟล์แนป: |
|
000.jpeg [ 5.82 KiB | เปิดดู 2414 ครั้ง ] |