ตื่นนอนตอนเช้าให้ฝึกแผ่เมตตาล่วงหน้า สังเกตดูจิตใจ จิตใจของเรานี้สำคัญ บางครั้งรู้สึกไม่สบายใจหรือเครียดก็ต้องแก้ วิธีแก้ง่ายๆ คือ จิตของเรานี้มีกำลัง ตั้งใจอย่างไรก็ได้อย่างนั้น ถ้าเราต้องการความสุขก็ระลึกถึงสบายใจ แล้วกำหนดรู้ลมหายใจออก ลมหายใจเข้า จากนั้นให้ระลึกถึงสบายใจ ความรู้สึกของเราก็จะเปลี่ยนเป็นสบายใจ การเจริญเมตตาภาวนาก็เป็นการกำหนดรู้ลมหายใจออก ลมหายใจเข้า พร้อมกับระลึกถึงความสบายใจ มีความรู้สึกที่ดี ความรู้สึกปีติสุข จิตใจของเราก็จะเปลี่ยนไปตามนั้น

เมื่อเราอ่าน หนังสือของไอน์สไตน์ มีประโยคหนึ่งที่น่าสนใจก็คือ Imagination is more important than knowledge. แปลเป็นภาษาไทยก็คือ จินตนาการสำคัญกว่าการเรียนรู้ เมื่อเรานำมาใช้กับการปฏิบัติธรรม การจินตนาการก็คือการกำหนดนึกถึงธรรมชาติของจิตเราที่เป็นประภัสสร มีความสบายใจอยู่โดยธรรมชาติ สุขภาพใจที่ดีก็มีความสุขใจ เราก็ต้องจินตนาการ คือกำหนดไว้ ระลึกไว้ เมื่อรู้สึกไม่สบายใจ เสียใจ น้อยใจ กลัว โกรธ ก็พยายามปล่อยวาง สิ่งนี้ก็อาศัยจินตนาการผสมผสานหลักธรรมเข้ากับคำพูดของไอน์สไตน์ที่ว่า Imagination is more important than knowledge. จึงนับว่าเป็นประโยชน์ในทางปฏิบัติธรรม โดยเฉพาะการรักษาจิตใจ ทำให้ใจสบายหนักแน่น จิตใจที่มีกำลัง ใจสงบ สบายใจ มีความสุข ก็เป็นธรรมชาติของจิตใจที่มีอยู่ เป็นอยู่ เมื่อเราเข้าใจเช่นนี้แล้ว ก็ตั้งจิตไว้ จินตนาการไว้ เมื่อจิตใจอ่อนแอ วิตกกังวล กลัว โกรธเกิดขึ้นแล้ว เราก็รีบปล่อยวางโดยอาศัยจินตนาการ อาศัยสติปัญญาของเรา

ตื่นนอนตอนเช้าก็ทำจิตใจให้สบาย แล้วแผ่เมตตาล่วงหน้า หมายถึงคิดว่าวันนี้เราต้องพบกับใคร ทำอะไรที่ไหนบ้าง อันดับแรกอาจนึกถึงสมาชิกครอบครัว เราก็นึกในมโนภาพว่าทุกคนมีความสุข หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส จากนั้นนึกถึงเหตุการณ์ที่ต้องไปพบเจอในวันนั้น เช่น เวลา ๐๙.๐๐ น. เราต้องไปสถานที่ใด ก็ให้นึกถึงสถานที่สว่างเข้าไว้ นึกถึงบุคคลในเวลานั้นทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใสมีความสุข ต่อจากนั้นหากเรามีกำหนดการอะไร ก็นึกถึงเหตุการณ์ เช่น มีประชุมเวลาบ่ายโมง ก็นึกถึงสถานที่นั้น นึกถึงความสว่าง ให้ทุกคนมีความสุข ตั้งจิตไว้ จินตนาการไว้ว่าการเจรจาสำเร็จด้วยดี ทุกคนมีความพอใจ ตั้งใจไว้แบบนี้ตลอดไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ทำอะไร ก็ทำสำเร็จได้ลุล่วง แล้วต่อไปก็ลืมตา ลุกขึ้นดำเนินชีวิตจริง ออกไปทำงานด้วยกำลังใจดี ระลึกอยู่เสมอว่าจะรักษาสุขภาพใจให้ดีตลอดไป เมื่อเกิดอารมณ์ไม่ดีต้องรีบปล่อยวาง เอาลมหายใจเป็นกัลยาณมิตร เป็นเพื่อนที่ดี ถ้าเราระลึกถึงลมหายใจบ่อยๆ ก็จะเป็นการรักษาสุขภาพจิตใจให้เป็นปกติ เป็นการสร้างค่านิยมในการรักษาสุขภาพใจ ชีวิตของเราก็จะเป็นปกติสุข



คัดลอกบางตอนมาจาก
หนังสือ “วัคซีนธรรมะ” โดย พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก