ผู้มีใจกว้าง...มีความเอื้อเฟื้อต่อผู้อื่น

พระมหาโมคคัลลานเถระ ผู้เปี่ยมล้นด้วยคุณธรรม
และความสามารถในอิทธิปาฏิหาริย์เหนือกว่าพระพุทธสาวกรูปอื่น ๆ

แต่ท่านก็เป็นผู้มีอัธยาศัย ใจกว้าง
ไม่กีดกัน ไม่เบียดบังความดีความสามารถของคนอื่น
ไม่ฉวยโอกาสชิงความดี ความชอบจากผู้อื่น

ดังจะเห็นได้จากเรื่องต่อไปนี้:-

สมัยหนึ่ง เศรษฐีชาวเมืองราชคฤห์ อยากจะเห็นพระอรหันต์ที่แท้จริง
เพราะในเมืองราชคฤห์นั้นมีเจ้าลัทธิหลายสำนัก
ซึ่งต่างก็โอ้อวดว่าตนเป็นพระอรหันต์
ทั้ง ๆ ที่การปฏิบัติและหลักคำสอนก็แตกต่างกันเป็นอย่างมาก และหาแก่นสารมิได้

จึงให้บริวารกลึงไม้จันทน์แดงทำเป็นบาตร
แล้วผูกติดปลายไม้ไผ่ต่อกัน หลาย ๆ ลำตั้งไว้แล้วประกาศว่า

“ใครเป็นพระอรหันต์ ก็จงเหาะมาเอาบาตรใบนี้ไป”

เจ้าลัทธิทั้งหลายปรารถนาจะได้บาตร แต่ไม่สามารถเหาะมาเอาไปได้
จึงมาเกลี้ยกล่อมเศรษฐีให้ยกบาตรให้ตน โดยไม่ต้องเหาะขึ้นไป
แต่เศรษฐีก็ยงคงยืนยันว่าต้องเหาะขึ้นไปเอาเองเท่านั้นจึงจะได้

ขณะนั้น พระมหาโมคคัลลานเถระ กับพระปิณโฑลภารทวาชเถระ
กำลังยืนห่มจีวรอยู่บนก้อนหินใหญ่ เพื่อเข้าไปบิณฑบาตในเมือง
ได้ยินพวกชาวบ้านพูดกันว่า

“ในโลกนี้ คงจะไม่มีพระอรหันต์ เพราะวันนี้เป็นวันที่ ๗ แล้ว
ท่านเศรษฐีประกาศให้พระอรหันต์เหาะมาเอาบาตร
แม้แต่ครูทั้ง ๖ ที่โอ้อวดนักหนาว่าเป็นพระอรหันต์
ก็ยังไม่สามารถเหะขึ้นไปเอาบาตรได้เลย
เราเพิ่งรู้วันนี้เองว่าพระอรหันต์ไม่มีในโลก”

พระเถระทั้งสอง ต้องการประกาศให้ประชาชนทั้งหลายรู้ว่า
ในพระพุทธศาสนามีพระอรหันต์อยู่จริง

ดังนั้น พระมหาโมคคัลลานเถระ
แม้จะมีฤทธิ์มีอานุภาพมากกว่า มีอายุพรรษามากกว่า
แต่อาศัยความที่ท่านเป็นผู้มีใจกว้างมีความเอื้อเฟื้อต่อผู้อื่น
ต้องการให้คุณของพระเถระรูปอื่นปรากฏบ้าง
จึงบอกให้ พระปิณโฑลภารทวาชเถระ เหาะขึ้นไปเอาบาตรนั้นลงมา
จนเศรษฐีและชาวเมืองพากันแตกตื่นมาดูกันอย่างโกลาหล

อีกเรื่องหนึ่ง คือ เมื่อพระบรมศาสดา ทรงแสดงยมกปาฏิหาริย์แล้ว
เสด็จขึ้นไปจำพรรษา ณ ดาวดึงส์เทวโลก
มหาชนที่ประชุมกันอยู่ที่นั่นไม่ทราบว่าพระพุทธองค์หายไปไหน
จึงพากันเข้าไปถามพระมหาโมคคัลลานเถระ

แม้พระเถระจะทราบเป็นอย่างดี แต่ท่านก็ไม่ตอบโดยตรง
กลับบอกให้ไปถาม พระอนุรุทธเถระ

ทั้งนี้ ก็เพื่อยกย่องคุณความรู้ความสามารถ
ของพระพุทธสาวกรูปอื่น ๆ ให้ปรากฏบ้างนั่นเอง



http://www.bloggang.com/mainblog.php?id ... 3&gblog=19