โอวาทธรรม
ของ
พระโพธิญาณเถร
(หลวงพ่อชา สุภทฺโท)
วัดหนองป่าพง อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี
คัดบางส่วนจาก...ธรรมบรรยายเรื่อง “ทำใจให้เป็นบุญ”
อ่านธรรมบรรยาย (ฉบับเต็ม) ได้ที่
http://www.ajahnchah.org/thai/Making_the_Heart_Good.php
บุญในทางพุทธศาสนา คือ “การละบาป”
เมื่อละบาปแล้วมันก็ไม่มีบาป ไม่มีบาปมันก็ไม่ร้อน ไม่ร้อนมันก็เย็น
จิตที่สงบแล้วนั้นจึงว่าเป็น “กุศลจิต” ไม่คิดโมโห มันก็ผ่องใส
ผ่องใสด้วยวิธีอะไรก็ให้โยมรู้จักว่า แหมวันนี้น่ะ ใจมันดุเหลือเกิน
ไปมองดูอะไร แม้แต่จะมองดูถ้วยในตู้ มันก็ไม่สลาย
อยากจะทุบมันทิ้งให้หมดทุกใบเลย
ไปดูอะไรก็ไม่ชอบใจไปเสียทั้งนั้น ดูใคร ดูเป็ด ดูไก่ ดูสุนัข ดูแมว ไม่ชอบใจ
แม้แต่พ่อบ้านพูดขึ้นมาก็ไม่ชอบใจ เมื่อดูในใจของเราก็ไม่ชอบใจของเรา
ทีนี้ก็ไม่รู้จะไปอยู่ตรงไหนแล้วละ ทำไมมันถึงได้เกิดความร้อนอย่างนี้
นั้นแหละที่เรียกว่า “คนหมดบุญ” ล่ะ
เดี๋ยวนี้เรียกคนตายว่าคนหมดบุญแล้ว ไม่ใช่อย่างนั้น
คนที่ไม่ตายแต่หมดบุญมีเยอะ คือคนที่ไม่รู้จักบุญ
ใจมันเป็นแต่บาปอยู่อย่างนั้น จึงสะสมแต่บาปอยู่
โยมไปทำความดี ก็เหมือนโยมอยากได้บ้านสวยๆ
จะปลูกบ้านแต่ไม่ปราบที่มันเสียก่อน เดี๋ยวบ้านมันก็จะพังเท่านั้นเองใช่ไหม
สถาปนิกไม่ดีนี่ อันนี้ก็ต้องทำเสียใหม่ พยายามใหม่ให้เราดูของเรานะ
ดูข้อบกพร่องของเรา ดูกาย ดูวาจา ดูใจของเรา
กายเรานี่ก็มีอยู่แล้ว วาจาก็มีอยู่แล้ว ใจก็มีอยู่แล้ว
จะไปหาที่ปฏิบัติที่ไหนเล่า ไม่ใช่มันหลงหรือนี่
จะไปหาที่ปฏิบัติอยู่ในป่าวัดป่าพงสงบเรอะ ไม่สงบเหมือนกัน
ที่บ้านเรานั่นแหละ มันสงบ
ถ้าเรามีปัญญา ที่ไหนที่ไหน มันก็สบาย
มันสบายทั้งนั้น โลกทั้งหลายเขาถูกต้องของเขาหมดแล้ว
ต้นไม้ทุกต้นมันก็ถูกต้องตามสภาพของมันแล้ว
ต้นยาวก็มี ต้นสั้นก็มี ต้นที่มันเป็นโพรงก็มี สารพันอย่าง
ของเขาเป็นของเขาอยู่อย่างนั้น มีแต่ตัวเรานั่นแหละไปคิด
:: รวมคำสอน-ประวัติและปฏิปทา “หลวงพ่อชา สุภัทโท”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=38519
ของ
พระโพธิญาณเถร
(หลวงพ่อชา สุภทฺโท)
วัดหนองป่าพง อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี
คัดบางส่วนจาก...ธรรมบรรยายเรื่อง “ทำใจให้เป็นบุญ”
อ่านธรรมบรรยาย (ฉบับเต็ม) ได้ที่
http://www.ajahnchah.org/thai/Making_the_Heart_Good.php
บุญในทางพุทธศาสนา คือ “การละบาป”
เมื่อละบาปแล้วมันก็ไม่มีบาป ไม่มีบาปมันก็ไม่ร้อน ไม่ร้อนมันก็เย็น
จิตที่สงบแล้วนั้นจึงว่าเป็น “กุศลจิต” ไม่คิดโมโห มันก็ผ่องใส
ผ่องใสด้วยวิธีอะไรก็ให้โยมรู้จักว่า แหมวันนี้น่ะ ใจมันดุเหลือเกิน
ไปมองดูอะไร แม้แต่จะมองดูถ้วยในตู้ มันก็ไม่สลาย
อยากจะทุบมันทิ้งให้หมดทุกใบเลย
ไปดูอะไรก็ไม่ชอบใจไปเสียทั้งนั้น ดูใคร ดูเป็ด ดูไก่ ดูสุนัข ดูแมว ไม่ชอบใจ
แม้แต่พ่อบ้านพูดขึ้นมาก็ไม่ชอบใจ เมื่อดูในใจของเราก็ไม่ชอบใจของเรา
ทีนี้ก็ไม่รู้จะไปอยู่ตรงไหนแล้วละ ทำไมมันถึงได้เกิดความร้อนอย่างนี้
นั้นแหละที่เรียกว่า “คนหมดบุญ” ล่ะ
เดี๋ยวนี้เรียกคนตายว่าคนหมดบุญแล้ว ไม่ใช่อย่างนั้น
คนที่ไม่ตายแต่หมดบุญมีเยอะ คือคนที่ไม่รู้จักบุญ
ใจมันเป็นแต่บาปอยู่อย่างนั้น จึงสะสมแต่บาปอยู่
โยมไปทำความดี ก็เหมือนโยมอยากได้บ้านสวยๆ
จะปลูกบ้านแต่ไม่ปราบที่มันเสียก่อน เดี๋ยวบ้านมันก็จะพังเท่านั้นเองใช่ไหม
สถาปนิกไม่ดีนี่ อันนี้ก็ต้องทำเสียใหม่ พยายามใหม่ให้เราดูของเรานะ
ดูข้อบกพร่องของเรา ดูกาย ดูวาจา ดูใจของเรา
กายเรานี่ก็มีอยู่แล้ว วาจาก็มีอยู่แล้ว ใจก็มีอยู่แล้ว
จะไปหาที่ปฏิบัติที่ไหนเล่า ไม่ใช่มันหลงหรือนี่
จะไปหาที่ปฏิบัติอยู่ในป่าวัดป่าพงสงบเรอะ ไม่สงบเหมือนกัน
ที่บ้านเรานั่นแหละ มันสงบ
ถ้าเรามีปัญญา ที่ไหนที่ไหน มันก็สบาย
มันสบายทั้งนั้น โลกทั้งหลายเขาถูกต้องของเขาหมดแล้ว
ต้นไม้ทุกต้นมันก็ถูกต้องตามสภาพของมันแล้ว
ต้นยาวก็มี ต้นสั้นก็มี ต้นที่มันเป็นโพรงก็มี สารพันอย่าง
ของเขาเป็นของเขาอยู่อย่างนั้น มีแต่ตัวเรานั่นแหละไปคิด
:: รวมคำสอน-ประวัติและปฏิปทา “หลวงพ่อชา สุภัทโท”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=38519
