ไปไหนปากอย่าไว ใจอย่าเบา
เรื่องเก่าอย่ามารื้อฟื้น เรื่องอื่นอย่าไปคิด
ทำกิจที่ชอบ กำหนดปัจุบัน...ปัจจุบัน

...กัมมัฏฐานช่วยเราได้แน่นอน

ขอให้มีศรัทธาตั้งใจปฏิบัติกัมมัฏฐาน ต้องได้แน่นอน ไม่มากก็น้อย
อดทนหน่อย เพราะการอดทนเป็นคุณสมบัติของนักต่อสู้
ถ้าเราไม่อดทนต่อความลำบาก
ต่อความเจ็บใจแล้วไม่ต้องไปทำอะไรแล้ว ไม่ได้อะไร
ถ้าเราปลงอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
แล้วจะเห็นได้ชัดว่า ไม่มีอะไรแน่นอนต่อชีวิตเลย

สติสัมปชัญญะ เป็นเพื่อนตายไม่มีผันแปรเปลี่ยนแปลง
ถ้าเราทำได้โรคภัยไข้เจ็บก็จะหาย
อาตมาตอนบวชใหม่ๆ ป่วยทุกวันเป็นลมทุกวัน
ขึ้นศาลาวันพระที่วัดพรหม หน้ามืดตลอด สามวันดี สี่วันไข้
ตอนนั้นยังไม่ได้เข้ากัมมัฏฐาน ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย
ก็เลยคิดว่าคงจะอยู่ไม่ได้คงต้องสึก
เพราะสามวันดีสี่วันไข้เป็นลมทุกวัน
ข้าวก็ฉันไม่ได้ตอนนั้นผอมมาก
พอเจริญพระกัมมัฏฐานจึงได้รู้ว่า ได้เคยฆ่าเป็ดฆ่าไก่เป็นเข่งๆ
ยิงนกเป็นฝูงๆ จึงต้องมาเป็นอย่างนี้ เพราะเราฆ่าสัตว์ตัดชีวิตมากมาย
ฆ่าสัตว์นี้อายุสั้น แต่เราก็ได้กัมมัฏฐานช่วยยังชีวิตเราอยู่มาได้จนบัดนี้
ทุกคนจำไว้หลายอย่างหลายประการ...กัมมัฏฐานช่วยเราได้



ที่มา
http://www.dhammathai.org/store/talk/view.php?No=326
http://www.watkoh.com/forum/index.php?topic=1549.0