34852.ธรรมเตือนใจ

ศรีสมบัติ

......"ดูกรภิกษุทั้งหลาย พวกเธอจงไม่ประมาท มีสติ มีศีลด้วยดีเถิด จงเป็นผู้มีความดำริตั้งมั่นด้วยดี จงตามรักษาจิตของตนเถิด ผู้ใดจักเป็นผู้ไม่ประมาทอยู่ในธรรมวินัยนี้ ผู้นั้นจะละชาติสังสาระแล้วกระทำที่สุดแห่งทุกข์ได้"
จาก...... พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค มหาปรินิพพานสูตร :b43:

......"บรรดาความอิ่มทั้งหลาย ความอิ่มด้วยปัญญาประเสริฐ เพราะผู้อิ่มด้วยปัญญานั้น ย่อมไม่เดือดร้อนด้วยกามทั้งหลาย คนผู้อิ่มด้วยปัญญาตัณหาย่อมกระทำให้อยู่ในอำนาจไม่ได้ ไม่พึงสั่งสมกามทั้งหลาย พึงเป็นผู้มีความปรารถนาน้อย ไม่มีความละโมบ บุรุษผู้มีปัญญาเปรียบด้วยมหาสมุทร ย่อมไม่เดือดร้อนด้วยกามทั้งหลาย"
............จาก...พระ สุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย กามชาดก
:b43:

ศรีสมบัติ

...........พระผู้มีพระภาคตรัสว่า "อภิชฌาเป็นของเน่า พยาบาทเป็นกลิ่นเหม็นคาว ความตรึกทั้งหลายที่เป็นบาปอกุศลเป็นแมลงวัน ดูก่อนภิกษุ ตัวที่ถูกทำให้เป็นของเน่าแล้วส่งกลิ่นเหม็นคาวคุ้ง แมลงวันจักไม่ไต่ไม่ตอม นั่นเป็นไปไม่ได้"จาก....พระสุตตันตปิฎก คุตตรนิกาย ติกนิบาต กฏุวิยสูตร
:b43:

"บัดนี้ ท่านเป็นผู้มีวัยอันชรานำเข้าไปแล้ว เป็นผู้เตรียมพร้อมเพื่อจะไปสู่สำนักพญามัจจุราช, อนึ่ง แม้ที่พักในระหว่างทางของท่านก็ยังไม่มี, อนึ่ง ถึงเสบียงทางของท่าน ก็หาไม่มี, ท่านนั้นจงทำที่พึ่งแก่ตน, จงรีบพยายาม จงเป็นบัณฑิต ท่านเป็นผู้มีมลทินอันกำจัดได้แล้ว ไม่มีกิเลสเพียงดังเนิน จักไม่เข้าถึงชาติชราอีก"
จาก.....พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาบทธรรม
:b48:

........"ความโศกย่อมเกิดแต่ความรัก ภัยย่อมเกิดแต่ความรัก ,.ความโศกย่อมไม่มีแก่ผู้พ้นวิเศษแล้ว จากความรัก, ภัยจักมีแต่ไหน"
.....จาก ...พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาบทธรรม

:b48:

ศรีสมบัติ

......"น้ำในมหาสมุทรทั้ง ๔ มีประมาณน้อย, น้ำตาของคนผู้อันทุกข์ถูกต้องแล้ว เศร้าโศก มิใช่น้อย มีมากกว่าน้ำในมหาสมุทรนั้น,. แม่น้องหญิง เหตุไร เธอจึงประมาทอยู่เล่า?"
......จาก....พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาบทธรรม

:b48:

...."ดูก่อนพราหมณ์ แม่โคที่จะถูกเชือด ที่เขานำไปสู่ที่ฆ่า ย่อมก้าวเท้าเดินไปใกล้ที่ฆ่า ใกล้ความตาย แม้ฉันใด ชีวิตของมนุษย์ทั้งหลาย เปรียบเหมือนแม่โคที่จะถูกเชือด ฉันนั้นเหมือนกัน นิดหน่อย รวดเร็ว มีทุกข์มาก มีความคับแค้นมาก จะพึงถูกต้องได้ด้วยปัญญา ควรกระทำกุศล ควรประพฤติพรหมจรรย์ เพราะสัตว์ที่เกิดมาแล้ว จะไม่ตายไม่มี"
....จาก....พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย สัตตกนิบาต อรกานุสาสนีสูตร

:b42:

ศรีสมบัติ

......"ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ความเป็นทุกข์ ๓ อย่างนี้ ๓ อย่างเป็นไฉน? คือ ความเป็นทุกข์เกิดจากความไม่สบายกาย ๑ ความเป็นทุกข์เกิดจากสังขาร ๑ ความเป็นทุกข์เกิดจากความแปรปรวน ๑
...ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ความเป็นทุกข์ ๓ อย่างนี้แล"

.....จาก....พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค ทุกขตาสูตร
:b48:

......"ไม่นานหนอ กายนี้จักนอนทับแผ่นดิน กายนี้มีวิญญานไปปราศ อันบุคคลทิ้งแล้ว ราวกับท่อนไม้ ไม่มีประโยชน์ ฉะนั้น"

....จาก...พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาบทธรรม

:b43:

ศรีสมบัติ

......"สิ่งใดเกิดแล้ว มีแล้ว ปัจจัยปรุงแต่งแล้ว มีความทำลายเป็นธรรมดา ความปรารถนาว่า
ขอสิ่งนั้นอย่าทำลายไปเลยดังนี้ นั่นไม่เป็นฐานะที่จะมีได้"

จาก......พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาปรินิพพานสูตร

:b43:

.....พระผู้มีพระภาคตรัสว่า "ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ปุถุชนผู้ไม่ได้สดับอันทุกขเวทนาถูกต้องแล้ว ย่อมโศกเศร้า ร่ำไร รำพัน ทุบอกคร่ำครวญ ย่อมถึงความงมงาย เขาย่อมเสวยเวทนา ๒ อย่าง คือ เวทนาทางกาย เวทนาทางใจ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เปรียบเหมือนนายขมังธนู พึงยิงบุรุษด้วยลูกศร ยิงซ้ำบุรุษนั้นด้วยลูกศรดอกที่ ๒ อีก ก็เมื่อเป็นอย่างนี้ บุรุษนั้นย่อมเสวยเวทนาเพราะ ลูกศร ๒ อย่าง คือ ทางกาย และทางใจ"

จาก.....พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค สัลลัตถสูตร

:b42:

ศรีสมบัติ

....."ชีวิตของสัตว์ทั้งหลายในโลกนี้ ไม่มีเครื่องหมาย ใครๆ รู้ไม่ได้ ทั้งลำบาก ทั้งน้อย และประกอบไปด้วยทุกข์
.....สัตว์ทั้งหลายผู้เกิดแล้ว จะไม่ตายด้วยความพยายามอันใด ความพยายามอันนั้นไม่มีเลย แม้จะอยู่ได้ถึงชราก็ต้องตาย เพราะสัตว์ทังหลายมีอย่างนี้เป็นธรรมดา"

จาก.....พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต สัลสูตร

:b48:

......"ผู้ทำบาปเป็นปกติ ย่อมเศร้าโศกในโลกนี้ ละไปแล้วย่อมเศร้าโศก ย่อมเศร้าโสกในโลกทั้งสอง
เขาเห็นกรรมเศร้าหมองของตนแล้ว ย่อมเศร้าโศก เขาย่อมเดือดร้อน"

จาก......พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาบทธรรม

:b43:

...."บุคคลทำกรรมใดแล้ว ย่อมเดือดร้อนในภายหลัง เป็นผู้มีหน้าชุ่มด้วยน้ำตา ร้องไห้เสวยผลของกรรมใดอยู่ กรรมนั้นอันบุคคลกระทำแล้ว ไม่ดีเลย"
...."บุคคลทำกรรมใดแล้ว ย่อมไม่เดือดร้อนในภายหลัง เป็นผู้เอิบอิ่ม มีใจดี ย่อมเสวยผลของกรรมใด กรรมนั้นแล อันบุคคลทำแล้วเป็นกรรมดี"
....."คนพาลย่อมสำคัญบาปประดุจน้ำผึ้ง ตราบเท่าที่บาปยังไม่ให้ผล แต่เมื่อใดบาปให้ผล เมื่อนั้น คนพาลย่อมประสบทุกข์"

จาก....พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาบทธรรม

:b43:

ศรีสมบัติ

......."ผู้ชนะย่อมก่อเวร ผู้แพ้ย่อมนอนเป็นทุกข์ บุคคลละความชนะและความแพ้เสียแล้วจึงสงบระงับ นอนเป็นสุข"

จาก....พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค ปฐมสังคามวัตถุสูตร
:b48:

......"ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ทุกข์ ๓ อย่งนี้ ๓ อย่างเป็นไฉน ได้แก่ ทุกข์ คือ ราคะ ๑ โทสะ ๑ โมหะ ๑
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ทุกข์ ๓ อย่างนี้แล ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุควรเจริญอริยมรรค อันประกอบด้วยองค์ ๘ เพื่อรู้ยิ่ง เพื่อกำหนดรู้ เพื่อความสิ้นไป เพื่อละทุกข์ ๓ อย่างนี้แล"

จาก.....พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค นิฆสูตร

:b48:

....."การบวชก็ยาก การยินดีก็ยาก เรือนที่ปกครองไม่ดีให้เกิดทุกข์ การอยู่ร่วมกับบุคคลผู้เสมอกัน เป็นทุกข์ ผู้เดินทางไกล ก็ถูกทุกข์ติดตาม เพราะฉะนั้นไม่พึงเป็นผู้เดินทางไกล และไม่พึงเป็นผู้อันทุกข์ติดตาม"

จาก.....พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาบทธรรม

ศรีสมบัติ

......"ขันธ์ ๕ ชื่อว่าภาระ ผู้แบกภาระคือบุคคล การถือภาระเป็นเหตุนำมาซึ่งความทุกข์ ในโลก การวางภาระเสียได้เป็นสุข บุคคลวางภาระหนักเสียได้แล้ว ไม่ถือภาระอื่น ถอนตัณหาพร้อมทั้งมูลรากแล้ว เป็นผู้หายหิว ดับรอบแล้ว"

จาก...พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค ภารสูตร

:b48:

.....พระศาสดาตรัสกะนางกีสาโคตมีว่า "เธอเข้าใจว่า บุตรของเราเท่านั้นตาย, แต่ความตายนั้นเป็นธรรมยั่งยืนสำหรับสัตว์ทั้งหลาย,ด้วยว่า มัจจุราชฉุดคร่าสัตว์ทั้งหมด ผู้มีอัธยาศัยยังไม่เต็มเปี่ยมนั่นแลลงไปในสมุทรคืออบาย ดุจห้วงน้ำใหญ่ ฉะนั้น"

จาก....พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาบทธรรม

:b48:

........."ผู้มีปัญญา ย่อมไม่สำคัญด้วยรูปที่ได้เห็น เสียงที่ได้ฟัง หรืออารมณ์ที่ได้ทราบ ย่อมไม่ปรารถนาความบริสุทธิ์ด้วยทางอื่น ผู้มีปัญญานั้น ย่อมไม่ยินดี ย่อมไม่ยินร้าย ฉะนี้แล"

จาก....พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต ชราสูตร

ศรีสมบัติ

......."ธรรมทั้งหลายมีใจเป็นหัวหน้า มีใจเป็นใหญ่ สำเร็จแล้วด้วยใจ, ถ้าบุคคลมีใจร้าย พูดอยู่ก็ดี ทำอยู่ก็ดี, เพราะเหตุนั้น ทุกข์ย่อมไปตามเขา ดุจล้อหมุนไปตามรอยเท้าโค ผู้นำแอกไปอยู่ ฉะนั้น ธรรมทั้งหลาย มีใจเป็นหัวหน้า มีใจเป็นใหญ่ สำเร็จแล้วด้วยใจ ถ้าบุคคลมีใจผ่องใสแล้ว พูดอยู่ก็ดี ทำอยู่ก็ดี เพราะเหตุนั้น ความสุขย่อมไปตามเขา เหมือนเงาไปตามตัว ฉะนั้น"

จาก....พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาบทธรรม

:b39:

..........พระพุทธเจ้าทรงทราบบุคคลบางคน ในโลกนี้ ผู้มีจิตขุ่นมัวได้ ทรงพยากรณ์เนื้อความนี้แก่ภิกษุทั้งหลาย ในสำนักของพระองค์ว่า "ถ้าในสมัยนี้ บุคคลนี้พึงทำกาละไซร้ เขาพึงเข้าถึงนรก เพราะจิตของเขาขุ่นมัว เขาเป็นอย่างนั้น เหมือนถูกนำมาทอดทิ้งไว้ ฉะนั้น สัตว์ทั้งหลาย ย่อมไปสู่ทุคติ เพราะเหตุแห่งจิตขุ่นมัว นั้นแล"

จาก....พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อิติวุตตกะ ปุคคลสูตร

:b48:

....."กาลทั้งหลายย่อมล่วงไป ราตรีทั้งหลายย่อมผ่านไป ชั้นแห่งวัยย่อมละลำดับไป บุคคลเมื่อเห็นภัยนี้
ในมรณะพึงละอามิส(เครื่องล่อ,เหยื่อล่อ) ในโลกเสีย มุ่งสันติ (คือ พระนิพพาน) เถิด"

จาก....พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรคอัจเจนติสูตร

:b48:

ศรีสมบัติ

....."เหตุ ๖ ประการเหล่านี้ คือ การนอนตื่นสาย ๑ การเสพภรรยาผู้อื่น ๑ การผูกเวร ๑ ความเป็นผู้ทำแต่สิ่งหาประโยชน์มิได้ ๑ มีมิตรชั่ว ๑ ความเป็นผู้ตระหนี่เหนียวแน่น ๑ ย่อมกำจัดบุรุษเสียจากประโยชน์สุขที่จะพึงได้ พึงถึง, คนมีมิตรชั่ว มีมารยาทและโคจรชั่ว ย่อมเสื่อมจากโลกทั้งสอง คือ จากโลกนี้ และ จากโลกหน้า"

จาก....พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค สิงคาลกสูตร

:b42:

..........."ชนทั้งหลาย บางพวก ย่อมเข้าถึงครรภ์, ผู้มีกรรมอันลามกย่อมเข้าถึงนรก, ผู้มีกรรมเป็นเหตุแห่งสุคติย่อมไปสวรรค์, ผู้ไม่มี อาสวะ ย่อมปรินิพพาน"

จาก....พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาบทธรรม

:b43:

........"สังสาระนี้ กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้ สัตว์ผู้ไม่เคยเป็นมารดา โดยกาลนานนี้ มิใช่หาได้ง่ายเลย ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะว่าสังสาระนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้ ด้วยเหตุเพียงเท่านี้ จึงพอทีเดียวที่จะเบื่อหน่าย คลายกำหนัดเพื่อจะหลุดพ้น"

จาก.....พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย นิทานวรรค มาตุสูตร

:b48:

ศรีสมบัติ

......"ไม่ควรทำบาปด้วยวาจา ด้วยใจ และ ด้วยกาย อย่างไหนๆ ในโลกทั้งปวง ควรละกามทั้งหลายเสียแล้ว มีสติ มีสัมปชัญญะ ไม่ควรเสพทุกข์ อันประกอบด้วยโทษ ไม่เป็นประโยชน์"

จาก....พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค สมิทธิสูตร

:b48:

........พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า "ขึ้นชื่อว่าทุจริต แม้เพียงเล็กน้อย บุคคลไม่ควรทำ ด้วยความสำคัญว่า ชนพวกอื่นย่อมไม่รู้กรรมนี้ของเรา (ส่วน) สุจริตนั่นแหละ เมื่อคนอื่นแม้ไม่รู้ก็ควรทำ, เพราะว่า ขึ้นชื่อว่า ทุจริต แม้บุคคลปกปิดทำ ย่อมทำการเผาผลาญในภายหลัง, (ส่วน) สุจริตนั้น ย่อมยังความปราโมทย์ให้เกิดขึ้น"

จาก....พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาบทธรรม

:b42:

......."จริงอยู่ เมื่อบุคคลผู้ทุศีล นอนอยู่บนเตียงเป็นที่ตาย ฐานะที่ตนสมาทานกรรม คือ ความเป็นผู้ทุศีล ย่อมมาปรากฏ เขาลืมตาเห็นโลกนี้ หลับตาเห็นโลกหน้า , อบาย ๔ ย่อมปรากฏแก่เขาตามสมควรแก่กรรม ย่อมเป็นเหมือนถูกทิ่มแทงด้วยหอก ๑๐๐ เล่ม และเหมือนถูกลวกด้วยเปลวไฟ เขาพลางร้องครวญครางว่า ขอเถอะ ขอทีเถอะ ดังนี้ จนตาย ด้วยเหตุนั้น ท่านจึงกล่าวว่า หลงกระทำกาละ"

จาก.....ปรมัตถทีปนี อรรถกถาขุททกนิกาย อุทาน ปาฏลิคามิยสูตร

:b48:

ศรีสมบัติ

......."สัตว์โลกนี้ เป็นเหมือนคนตาบอด , ในโลกนี้น้อยคนนัก จะเห็นแจ้ง, นอยคนนักจะไปสวรรค์ เหมือนนกหลุดแล้วจากข่าย (มีน้อย) ฉะนั้น"

จาก......พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาบทธรรม

:b43:

..........พระผู้มีพระภาคตรัสกับภิกษุทั้งหลาย ว่า
"เพราะไม่เห็นอริยสัจจ์ ๔ ตามความเป็นจริง เราและเธอทั้งหลาย จึงได้ท่องเที่ยวไปในชาตินั้นๆ ตลอดกาลนาน, อริยสัจจ์ ๔ เหล่านี้ เราและเธอทั้งหลายเห็นแล้ว ตัณหาที่จะนำไปสู่ภพ ถอนขึ้นได้แล้ว มูลแห่งทุกข์ตัดขาดแล้ว บัดนี้ ภพใหม่ไม่มี"

จาก....พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค ปฐมวัชชีสูตร
:b48:

.........."จิตซึ่งตั้งไว้ผิดแล้ว พึงทำเขา(บุคคล) นั้น ให้เลวทรามยิ่งกว่า ความพินาศที่โจรเห็นโจร หรือคนจองเวรเห็นคนจองเวร กระทำ(ให้แก่กัน) นั้น(เสียอีก)"

จาก.....พระสุตตันตปิฏก ขุททกนิกาย คาถาบทธรรม

:b48:

ศรีสมบัติ

......."เมื่อโลกสันนิวาส อันไฟลุกโพลงอยู่เป็นนิตย์, พวกเธอยังจะร่าเริงบันเทิงอะไรกันหนอ? เธอทั้งหลาย ถูกความมืดปกคลุมแล้ว ทำไมจึงไม่แสวงหาประทีปเล่า?"

จาก....พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาบทธรรม

:b43:

........."บรรดามนุษย์ ชนผู้ถึงฝั่ง มีจำนวนน้อย ฝ่ายหมู่สัตว์นอกนี้เลาะไปตามตลิ่งอย่างเดียว, ก็ชนเหล่าใดแล ปรพฤติสมควรแก่ธรรมในธรรมที่เรากล่าวชอบแล้ว, ชนเหล่านั้น ล่วงบ่วงมารที่ข้ามได้ยากอย่างยิ่งแล้ว จักถึงฝั่ง"

จาก....พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ เมตตสูตร

:b48:

........"สัตว์อื่นไม่พึงข่มเหงสัตว์อื่น ไม่พึงดูหมิ่นอะไรๆ เขา ไมว่าในที่ใดๆ เลย ไม่พึงปรารถนาทุกข์แก่กันและกัน เพราะความกริ้วโกรธ เพราะความแค้น มารดาถนอมบุตรคนเดียวผู้เกิดในตน ด้วยชีวิต ฉันใด
พึงเจริญเมตตามีในใจไม่มีประมาณในสัตว์ทั้งปวง แม้ฉันนั้น"

จาก....พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ เมตตสูตร

:b48:

ศรีสมบัติ

........"มัจจา (ผู้มีความตายเป็นสภาพ) ผู้ที่มาเกิดแล้วจำจะต้องตาย ในโลกนี้ย่อมทำกรรมอันใดไว้ คือ บุญและบาปทั้งสองประการ อนึ่ง บุญและบาปนั้นย่อมเป็นของที่จะติดตามเขาไป ประดุจเงาติดตามตนไป ฉะนั้น เพราะฉะนั้น บุคคลพึงทำกัลยาณกรรมสะสมไว้เป็นสมบัติในปรโลก ด้วยว่า บุญทั้งหลาย ย่อมเป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลาย ในปรโลก"

จาก.....พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค ปิยสูตร

:b48:

......."ผู้มีปกติทำบาป ย่อมเดือดร้อนในโลกนี้ ละไปแล้วย่อมเดือดร้อน เขาย่อมเดือดร้อนในโลกทั้งสอง, เขาย่อมเดือดร้อนว่า กรรมชั่วเราทำแล้ว ไปสู่ทุคติ ย่อมเดือดร้อนยิ่งขึ้น"

จาก.....พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท

:b48:

......."เมื่อใด บัณฑิตย่อมเห็นด้วยปัญญาว่า ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา เมื่อนั้น ย่อมหน่ายในทุกข์ ความหน่ายในทุกกข์ นั่นเป็นทางแห่งความหมดจด"

จาก....พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาบทธรรม

:b43:

ศรีสมบัติ

........"ผู้ไม่เลี้ยงดูบิดามารดา ย่อมเดือดในภายหลังว่า เราสามารถพอที่จะเลี้ยงดูมารดาและบิดาผู้แก่เฒ่าชราได้ ก็ไม่ได้เลี้ยงดูท่าน
.......ผู้ไม่ทำตามโอวาทบิดา ย่อมเดือดร้อนในภายหลังว่า เราได้ดูหมิ่นบิดาผู้เป็นอาจารย์ สั่งสอน ผู้นำรสที่ต้องการทุกอย่างมาเลี้ยงดู
.......ผู้ไม่ประพฤติสุจริตธรรม ไม่เข้าไปนั่งใกล้สัตบุรุษ ย่อมเดือดร้อนในภายหลังว่า สุจริตธรรมที่ประพฤติแล้ว และสัตบุรุษอันเราไปมาหาสู่แล้ว ย่อมเป็นความดี แต่เมื่อก่อนนี้เราไม่ได้ประพฤติสุจริตธรรมไว้เลย"

จาก...พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก ชนสันธชาดก

:b48:

........"ข้อว่า ที่ลับในโลก ย่อมไม่มีแก่คนผู้กระทำบาปกรรม, ต้นไม้ที่เกิดในป่าก็ยังมีคนเห็น, คนพาลย่อมสำคัญบาปกรรมนั้นว่าเป็นความลับ, ข้าพเจ้าย่อมไม่เห็นที่ลับหรือที่ว่างเปล่าก็ไม่มีในที่ใดว่างเปล่า
ข้าพเจ้าไม่เห็นใคร ที่นั้นก็ย่อมไม่ว่างเปล่าจากตัวข้าพเจ้า"

จาก...พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก สีลวิมังสชาดก

......."ผู้มักพูดคำไม่จริง ย่อมเข้าถึงนรกหรือแม้ผู้ใด ทำแล้วกลับกล่าวว่าข้าพเจ้ามิได้กระทำ ชนทั้งสองพวกนั้นมีกรรมเลวทราม ละไปสู่โลกอื่นแล้ว ย่อมเป็นผู้เสมอกัน"

จาก....พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาบทธรรม

:b48:

กฎการใช้บอร์ด

34852.ธรรมเตือนใจ

ผู้ใช้งานขณะนี้