วันเวลาปัจจุบัน 29 มี.ค. 2024, 05:40  



เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


กฎการใช้บอร์ด


รวมกระทู้จากบอร์ดเก่า http://www.dhammajak.net/board/viewforum.php?f=7



กลับไปยังกระทู้  [ 3 โพสต์ ]    Bookmark and Share
เจ้าของ ข้อความ
โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 ส.ค. 2019, 21:39 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
Moderators-2
Moderators-2
ลงทะเบียนเมื่อ: 05 มิ.ย. 2009, 10:51
โพสต์: 2758


 ข้อมูลส่วนตัว


รูปภาพ

ตั้งอยู่ในความเมตตา
หลวงพ่อกัณหา สุขกาโม
วัดแพร่ธรรมาราม อ.เด่นชัย จ.แพร่

:b50: :b49: :b50:

โลโกปัตถัมภิกา เมตตา - เมตตาเป็นธรรมเครื่องคํ้าจุนโลก

การภาวนา การปฏิบัติธรรม พระพุทธเจ้าท่านให้เราทุกท่านทุกคนตั้งอยู่ในความเมตตา เมตตาตนเองด้วยการนำตนเองประพฤติปฏิบัติธรรม เมตตาคนอื่นรักคนอื่น เพราะเราทุกคนล้วนมีความทุกข์ทางกาย ทุกข์ทางใจ ทุกข์ในการดำรงชีพ ทุกข์จากญาติพี่น้องวงศ์ตระกูล ทุกคนต้องได้รับความรักความเมตตาจากเรา ทุกท่านทุกคนต้องกลับมาดูตัวเองว่าตนเองมีเมตตาหรือยัง เพราะว่า “เมตตาธรรมเป็นเครื่องค้ำจุนโลก” ตัวเองก็ได้เป็นผู้ที่มีความสุขก่อนคนอื่น คนเราถ้าไม่มีเมตตามันมีความทุกข์มาก คนเราถ้าไม่มีเมตตา มองดูอะไรมันก็ขวางหูขวางตาไปหมด ใครทำอะไรก็ไม่ถูกอกถูกใจ


พระพุทธเจ้าที่ได้เป็นพระพุทธเจ้าก็เพราะท่านมีพระเมตตาธิคุณ มีพระกรุณาธิคุณ มีพระปัญญา พระบริสุทธิคุณ

ที่เราอยู่ในวัด อยู่ในครอบครัวของเรา อยู่ในที่ทำงาน หรือว่าเราอยู่ในที่ทุกหนทุกแห่ง ประการแรกต้องมาเริ่มต้นอยู่ที่เราต้องมีความเมตตา ที่เรามีชีวิตอยู่ได้ก็เพราะเราได้รับความเมตตาจากคุณพ่อคุณแม่ผู้มีพระคุณทั้งหลาย ทุกคนจึงจำเป็นต้องได้เจริญเมตตามากๆ ถ้าเรามีเมตตา ทุกๆ คนก็รักเรา สัตว์ต่างๆ นานาก็รักเรา พวกเพื่อนฝูงหมู่คณะรุ่นพี่รุ่นน้องก็รักเราหมด สิ่งที่ทุกคนต้องการในโลกนี้ก็คือความเมตตา แม้แต่พวกภูตผีปีศาจ พวกเทวดาเขาก็รักเคารพนับถือผู้ที่เมตตา

ดูตัวอย่างพระเทวทัตผู้ที่มีความโกรธ มีความพยาบาท ให้เขาปล่อยช้างตกมันให้มาทำร้ายพระพุทธเจ้า แต่ช้างไม่ทำร้ายพระพุทธเจ้าเลย กลับวิ่งมาแล้วก็มาหมอบลงที่พระบาท ถวายความเคารพพระพุทธเจ้า เพราะเหตุใด ? เพราะพระพุทธเจ้าท่านมีเมตตา

ความเมตตานี้จึงเป็นสิ่งที่สำคัญ ถ้าครอบครัวเรามีคนคนหนึ่งที่เป็นคนมักโกรธอารมณ์ร้อน เจ้าอารมณ์ โมโหร้าย ไม่มีความเมตตา ครอบครัวนั้นต้องได้รับความลำบากแน่นอน ตัวเราเองไม่มีเมตตา ตัวเราก็ลำบาก ในโลกนี้ใครบ้างจะมารักเรา ใครจะรักเรา นับถือเรา ถ้าเราไม่มีเมตตา

โลกนี้กำลังลุกร้อนเป็นไฟ เพราะสาเหตุที่สังคมไร้ความเมตตา ถ้าในครอบครัวก็เป็นครอบครัวแตกแยกบ้านแตกสาแหรกขาด มีปัญหาหย่าร้าง พ่อก็ไปทางหนึ่ง แม่ก็ไปทางหนึ่ง ลูกก็ไปทางหนึ่ง มันเป็นสิ่งที่อเนจอนาถ เป็นสิ่งที่ตกนรกทั้งเป็น ถ้าเป็นประเทศก็ทำแต่สงคราม มีการแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น แย่งเก้าอี้แย่งยศตำแหน่ง แบ่งพรรคแบ่งพวก มีการชุมนุม มีการเดินขบวนนั่งขบวน


ครั้งพุทธกาลพระภิกษุธรรมกถึกกับพระวินัยธรทะเลาะวิวาทกันเรื่องเพียงเล็กน้อย เกี่ยวกับเข้าไปในห้องน้ำแล้วเทน้ำจากภาชนะไม่หมด เอาเหลือไว้ พระวินัยธรก็บอกว่ามันไม่ถูก เดี๋ยวยุงมันจะมาไข่ เดี๋ยวลูกยุงจะเกิด อย่างนี้ไม่ถูก มันผิดพระวินัย ทางฝ่ายพระธรรมกถึกก็ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจไม่มีเจตนา ทะเลาะกันเป็นเรื่องใหญ่ ต่างคนต่างก็มีลูกศิษย์ลูกหาเยอะ พระพุทธเจ้าเมตตาบอกให้หยุดทะเลาะวิวาทกันถกเถียงกัน ก็ไม่ยอม

สุดท้ายพระพุทธเจ้าก็ทรงทรมานโดยปลีกหนีไปอยู่ป่า พวกช้างพวกลิงพวกสัตว์ป่านานาพันธุ์เขาก็มาถวายอุปัฏฐากพระพุทธเจ้า ชาวบ้านก็รู้ข่าวรู้เรื่องรู้ราวเข้าก็สไตรค์กันไม่ถวายอาหารบิณฑบาต สุดท้ายทีนี้มันหิว คิดได้ ถึงไปขอขมาพระพุทธเจ้า อาราธนาพระพุทธเจ้ากลับมา นี่มันก็สาเหตุจากไม่มีความเมตตานะ


การแตกแยกหรือว่าแตกความสามัคคีกัน ถือว่าเป็นบาปใหญ่บาปหนัก เป็นอนันตริยกรรม อนันตริยกรรมถือว่าเป็นบาปใหญ่ ห้ามสวรรค์ ห้ามมรรคผล ห้ามนิพพาน อนันตริยกรรมนี้สาเหตุมาจากความโกรธ ความพยาบาท ทิฐิมานะมาก เจ้าอารมณ์ มีอัตตามีตัวมีตนมาก

ถ้าเราไม่มีเมตตาปรานี จะเป็นเหตุเป็นปัจจัยนำความทุกข์ทั้งหลายทั้งปวงมาให้ตนเองและผู้อื่น เห็นไหมประเทศที่เขาทำศึกสงคราม ฆ่ากันเองภายในประเทศตายเป็นล้านๆ อย่างเช่นประเทศเขมร สาเหตุมาจากขาดความเมตตาแท้ๆ แบ่งพรรคแบ่งพวก คนอื่นเขาไม่มีความเห็นเหมือนเราฆ่ามันให้หมด ทั้งที่คนที่เราฆ่าก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเป็นญาติพี่น้องภายในประเทศของตัวเอง ทิฐิมานะนี้มันอันตรายมากจริงๆ นะ มันมีอัตตามีตัวมีตน

ในหลวงของเราท่านมีเมตตามากๆ ท่านถึงเหมาะสมที่จะเป็นพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ท่านไม่เคยแบ่งพรรคแบ่งพวกชนชาติศาสนา มีแต่ความรักความเมตตา

โอวาทขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ที่มาตรัสรู้ในโลกนี้ ก็ได้ตรัสพุทธภาษิตไว้ว่า “สัพพะปาปัสสะ อะกะระณัง คือ การไม่ทำบาปทั้งปวง” ให้ทุกคนตั้งอยู่ในความเมตตา การไม่คิดร้าย การไม่พูดร้าย การไม่ทำร้าย

ผู้ที่จะเป็นพระที่แท้จริง เป็นเณรแท้จริง เป็นแม่ชีแท้จริง ต้องเป็นผู้ที่เมตตา ถ้าเราต้องการเป็นอริยเจ้าต้องเจริญเมตตาให้มาก มันจะเป็นอริยเจ้าได้อย่างไร เพราะมันไม่มีเมตตาเสียเลย มีความเห็นแก่ตัวอย่างสุดๆ เมื่อเมตตาเราไม่มี สิ่งต่างๆ ที่มันเป็นคุณธรรมมันก็เกิดขึ้นไม่ได้ ถ้าเป็นพระ เป็นชี เป็นญาติโยม ทุกๆ คนต้องพากันเจริญเมตตา เพราะคนที่ไม่เจริญเมตตามันเครียด ชีวิตมันทั้งเคียดทั้งแค้น มันพยาบาท หัวใจมันมียักษ์ มีแต่มาร มีแต่ผี มีแต่มหาโจรอยู่ข้างใน


ความเมตตานี้จำเป็นมากที่ทุกคนจะต้องมี ดูตัวอย่างพระพุทธเจ้าท่านบำเพ็ญพระบารมี เมื่อครั้งเสวยชาติเป็นสุวรรณสามท่านก็เจริญเมตตามาก เลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่ตาบอดอยู่ในกลางป่าเขาลำเนาไพร มีสิงสาราสัตว์เป็นเพื่อน ไปที่ไหนมีสัตว์ป่านานาพันธุ์เต็มไปหมด จึงเป็นเหตุเป็นปัจจัยให้กษัตริย์ที่ล่าสัตว์ยิงด้วยลูกศร ด้วยความเมตตา ท่านไม่ได้โกรธไม่ได้อาฆาตพยาบาท ท่านตรัสว่า ใครหนอยิงเรา พ่อแม่เราตาบอดใครจะเลี้ยงดูอุปัฏฐาก ท่านไม่ได้พูดเรื่องเจ็บเรื่องปวด คิดถึงแต่พ่อแต่แม่ว่าใครจะอุปัฏฐากพ่อแม่ ผลที่สุดสุวรรณสามก็พ้นจากภัยอันตราย ลูกศรก็ไม่สามารถทำอันตรายได้ เพราะพลังแห่งความเมตตา

การเจริญเมตตาก็ต้องพยายามฝึกใจตัวเอง อย่าไปดูคนอื่น ให้ดูตัวเอง ให้เราคิดเสมอว่าเราตื่นขึ้นมานี้เราจะให้เมตตาแก่ใครบ้าง เราถือคติในใจว่าเราเกิดมาเพื่อเป็นผู้ให้ผู้เสียสละ มาละความเห็นแก่ตัว มาให้ความสุขตัวเองด้วยการเจริญเมตตา มาให้ความสุขคนอื่นด้วยการเจริญเมตตา ถ้าเราไปเพ่งโทษคนอื่นว่าคนนั้นทำดีทำไม่ดี ความคิดอย่างนี้มันไม่ถูก พระพุทธเจ้าท่านก็ปรับอาบัติ การมองเพ่งโทษคนอื่นต้องอาบัติ ถ้าเรามองดูคนอื่นเพื่อจะช่วยเหลือ เพื่อสงเคราะห์ เพื่ออนุเคราะห์ ถึงเป็นบุญเป็นกุศล

ทุกๆ คนที่มันมีปัญหาน่ะ ทั้งพระทั้งโยมมันไม่ใช่มาจากคนอื่น มาจากตัวเรานี้เอง ตัวเองจะพยายามไปเพ่งโทษไปแก้ไขคนอื่น มันจะไปแก้คนอื่นได้อย่างไร ตัวเองยังแก้ไขตัวเองยังไม่ได้ ถ้าเรามันมีปัญหาในใจ อย่าคิดว่าคนโน้นคนนี้ทำให้มีปัญหานะ มันเป็นความคิดเห็นผิด เป็นการเข้าใจผิด ในโลกนี้สิ่งภายนอกนี้มันไม่มีปัญหา จิตใจของเราต่างหากมันมีปัญหา มันหลง มันชอบไปดูดีดูชั่วดูผิดดูถูกของคนอื่น พระพุทธเจ้าท่านไม่ให้เราไปดูผิดดูถูกของคนอื่น “คนอื่นจะดีจะชั่วก็ช่างของเขา เราไม่เกี่ยว” นักปฏิบัติธรรม ถ้าไปดูผิดดูถูกของคนอื่น มันไม่ถูก “มันผิด !”

ผู้มีเมตตาต้องมองดูตนเอง แก้ไขตนเอง ถ้าเรามองข้างนอกฟุ้งซ่าน มุ่งไปตั้งแต่ภายนอก มันจะไปจัดการคนอื่น แก้ไขคนอื่น มันไม่ถูก มันต้องแก้ไขตนเองถึงจะถูก “มันจะแก้ไขภายนอกได้อย่างไร ตัวเองก็ยังเอาตัวเองไม่รอดอยู่แล้ว” คนเราถ้าไม่มองดูตัวเอง มันก็ไปว่าคนอื่นผิด เหมือนเจ้าของอาหารเก็บอาหารไว้ไม่ดี สุนัขมากิน ก็ไปตีสุนัขว่าสุนัขมันแย่ ที่แท้จริงเรามันแย่กว่าสุนัขเพราะเราเก็บอาหารไว้ไม่ปลอดภัย เรามันปัญญาสู้สุนัขไม่ได้ เราจะไปโทษสุนัขได้อย่างไร “คนที่ฉลาดเขาพยายามแก้ที่ตัวเองไม่ต้องไปแก้คนอื่น มันเสียเวลา”


สรุปแล้วปัญหาต่างๆ มันไม่ได้เกิดที่คนอื่น มันเกิดที่ตัวเรา เพราะเราเกิดมาก็ต้องพบเจอสิ่งต่างๆ เจอคนดีไม่ดี สารพัดที่จะเจอ เพราะเราเกิดมาก็ต้องมีปัญหาอย่างนี้ ถ้าเราไปโทษอย่างนั้น อย่างนี้ มันจะยุติธรรมเหรอ ?

ไม่ยุติธรรม...คนเรามันชอบว่าให้ผู้อื่นนะ ฝนไม่ตกก็ไปว่าให้ฝน ฝนตกมากก็ไปว่าให้ฝนอีก แดดไม่ออกก็ไปว่าให้แดด มันมีแต่ว่าให้คนอื่นทั้งนั้น ถ้าไม่ได้ว่าให้คนอื่นทั้งนั้น ถ้าไม่ได้ว่าให้คนอื่น ไม่ได้นินทาคนอื่นมันจะแน่นหน้าอก เพราะความเคยชินที่เราชอบไปแก้ไขคนอื่น

ปัญหาต่างๆ ที่มันมีเพราะเรามีความเกิด เมื่อเรามีความเกิดก็ต้องมีความแก่ความเจ็บความตาย มันก็เป็นกระบวนไปหมด มีปัญหาเยอะแยะมากมาย ถ้าเรามาทำตามใจของเรา ทำตามอารมณ์ของเรา ปัญหาต่างๆ มันก็เป็นของมันไปอย่างนี้ มันไม่มีวันจบ พระพุทธเจ้าท่านให้เราเจริญเมตตา เดินทางสายกลาง เอาศีล ๕ เป็นที่ตั้ง เอาศีล ๘ ศีลอุโบสถ ศีล ๒๒๗ เป็นที่ตั้ง เพราะศีลคือความบริสุทธิ์ผุดผ่อง ปราศจากความโลภความโกรธความหลง ทำให้เรามีทรัพย์สมบัติ มีอริยทรัพย์คือคุณธรรมนำเราเป็นพระอริยเจ้า

ต้องเดินตามอริยมรรค เราจะไปทำตามใจตามอารมณ์ตัวเองไม่ได้ เรานี้มันเป็นคนอารมณ์ร้อน เจ้าอารมณ์ เราเป็นคนอารมณ์ร้อนเหลือเกิน เผาทั้งตัวเอง เผาทั้งคนอื่น อย่างนี้ไม่ได้ มันต้องหยุดตัวเอง เหมือนองคุลีมาลวิ่งไล่ตามพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าแสดงอิทธิปาฏิหาริย์ให้องคุลีมาลวิ่งตามไม่ทัน องคุลีมาลก็บอกให้พระพุทธเจ้าหยุด พระพุทธเจ้าตรัสบอกว่า “เราหยุดแล้ว ตัวเธอนั้นยังไม่หยุด” องคุลีมาลตรัสว่าพระพุทธเจ้ายังไม่หยุด พระพุทธเจ้าตรัสว่าเราหยุดทำบาปทำกรรมเสียแล้ว องคุลีมาลนั่นแหละยังไม่หยุด องคุลีมาลได้สติ ท่านคิดได้เพราะว่าท่านมีปัญญา ท่านก็วางดาบไปกราบพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าก็เทศน์อบรมสั่งสอนให้เจริญเมตตา

พระพุทธเจ้าท่านก็ตรัสให้องคุลีมาลทราบว่า อดีตชาติองคุลีมาลเคยเป็นเต่าใหญ่อยู่ที่มหาสมุทร ช่วยเหลือเรือสำเภาที่กำลังอับปาง ที่มีคนนั่งมา ๙๙๙ คน เมื่อส่งคนสุดท้ายแล้ว คนที่เต่าช่วยเหลือนั้นก็พากันจับเต่าฆ่ากินเป็นอาหาร กรรมนั้นน่ะที่มันตามสนองในวาระสุดท้ายที่องคุลีมาลจะได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ จึงได้ฆ่าตัดเอานิ้วมือร้อยเป็นมาลัย นั่นก็เกิดจากแรงพยาบาทเหมือนกันนะ เพราะว่าอาจารย์คนที่สอนองคุลีมาลจะได้ดีจะเก่งกว่า ก็เลยหาวิธีที่จะให้เขาฆ่า ทางเจ้าหน้าที่บ้านก็จับองคุลีมาลประหาร

ความพยาบาทนี้มันรุนแรงนะ ผู้ที่มีโทสจริตมันต้องมาจากกรรมเก่า เมื่อรู้ตัวเองว่าตัวเองเป็นคนที่มีโทสจริต ต้องปรับปรุงแก้ไข ถ้าไม่แก้ไขไม่ได้ มันยิ่งกำเริบเสิบสานไปเรื่อย เราอย่าปล่อยให้เราเสียเวลานานเกิน ต้องหยุดตัวเอง เราจะเป็นคนตามอารมณ์ตัวเอง ตามความฟุ้งซ่านไม่ได้ มันเดือดร้อนทั้งตัวเอง เดือดร้อนทั้งคนอื่น


เราต้องหยุดมองดูหัวใจของตัวเอง ดูตัวอย่างพระพุทธเจ้าท่านมีเมตตาขนาดไหน ท่านมีความเมตตาอย่างไม่มีที่สุดไม่มีประมาณ เรามีตัวอย่างที่ดีๆ เราก็ต้องเอาตัวอย่าง ถ้าเรามาสวดมนต์บทแผ่เมตตา เราไม่มาเจริญเมตตาทางจิตทางใจ เมตตามันจะเกิดขึ้นได้อย่างไร เพราะอันนั้นมันเป็นหนังสือที่เขาพิมพ์มาให้เราสวดแผ่เมตตา เราเกิดมาตั้งแต่เด็ก ได้ยินผู้ใหญ่บอกว่าให้แผ่เมตตา เจริญเมตตา เราต้องน้อมมาปฏิบัติเข้าสู่จิตใจของเรา เพราะทุกคนในโลกนี้ล้วนแต่เป็นญาติพี่น้องกันทั้งหมด ไม่ว่าคนไม่ว่าสัตว์ ทั้งสัตว์ใหญ่เล็ก

ทุกวันนี้เรามองดูคนส่วนใหญ่ไม่พากันเจริญเมตตาเลย คนฉลาดเอาเปรียบคนที่ด้อยกว่า คนมีกำลังมากก็ทำร้ายคนมีกำลังน้อยกว่า ที่เราเรียนเราศึกษาส่วนใหญ่ก็เพื่อจะเอาเปรียบคนอื่น เพื่อให้มันเก่งมันฉลาดจะได้เอาเปรียบคนอื่น เพื่อจะได้อยู่สบายกินสบายนอนสบาย ไม่คำนึงถึงความยากลำบากของคนอื่น ทำอาชีพจากคนยากคนจน ชื่อว่ามันขาดความเมตตานะ

ชีวิตนี้สำคัญมาก ต้องเอาชีวิตมาเจริญเมตตา ดูตัวอย่างพระพุทธเจ้าที่ท่านส่งพระสาวกไปเผยแผ่พระพุทธศาสนา ท่านจงทำอย่างไร ? สาวกตรัสว่า ถ้าเขาว่าให้ก็ดีกว่าเขาตีพระเจ้าค่ะ เมื่อเขาตีเธอ เธอจะทำอย่างไร เมื่อเขาตีก็ยังดีกว่าฆ่าพระเจ้าค่ะ เมื่อเขาฆ่าเธอ เธอจะทำอย่างไร เมื่อเขาฆ่าก็ยังดีกว่าเราฆ่าเขาพระเจ้าค่ะ “นั่นแสดงถึงว่าท่านมีคุณธรรม ไม่มีตัวตน มีเมตตาที่แท้จริง”

เด็กๆ ที่เกิดมาได้รับความเมตตาจากคุณพ่อคุณแม่หรือผู้มีพระคุณทั้งหลาย เป็นผู้รับอย่างเดียว ไม่เคยเป็นผู้ให้ พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่ากตัญญูกตเวทีนี่เป็นคุณธรรมของคนดี เมื่อท่านให้เรา เราก็ต้องตอบแทนพระคุณของท่าน เราจะเป็นแต่ผู้รับอย่างเดียวไม่ได้

การตอบแทนพระคุณของพ่อแม่ เราจะตอบแทนด้วยวิธีใด การตอบแทนพระคุณของพ่อแม่ เราต้องเป็นคนดี เป็นคนเสียสละ ไม่ขี้เกียจขี้คร้าน ไม่ติดสุขติดสบาย ตั้งใจเรียนหนังสือ อ่านหนังสือ ท่องหนังสือ ไม่เอาโทรศัพท์ คอมพิวเตอร์ โน้ตบุ๊ก ไอแพด ไอโฟน ไปใช้ในทางบันเทิง ต้องเอาไปใช้ในการเรียนการศึกษา ในหน้าที่การงาน เพราะว่าทุกวันนี้เทคโนโลยีเขาสร้างมาเพื่อให้มนุษย์ของเราได้พัฒนาตัวเอง จะได้ไม่ยากลำบากเหมือนคนรุ่นเก่า มือถือของเรานี้ คอมพิวเตอร์ที่เราใช้เรียนหนังสือ อันนี้เป็นสิ่งที่ดีมากมีประโยชน์มาก แต่ถ้าเราใช้ไปในทางบันเทิง สิ่งเหล่านี้แหละมันจะทำร้ายเรา มันจะเป็นนรกหลุมเล็กหลุมใหญ่ ทำให้เราหลงทำให้เราติด วันหนึ่งก็อยู่กับพวกมือถืออยู่กับคอมพิวเตอร์อยู่กับอินเตอร์เน็ต อยู่แบบหลงงมงายแต่ไม่ใช่อยู่แบบคนฉลาดมีปัญญานะ

เวลานี้มันเป็นของจำกัด ถ้าเราเอาเวลานั้นๆ ไปใช้ทางบันเทิง ชื่อว่าเราทำผิด เรามีความผิด บาปกรรมมันจะมาถึงเราตอนที่เราเข้าห้องสอบ ความรู้ความสามารถของเราไม่มี เลยร้อนจิตร้อนใจ เครียดไปหมด มันกดดัน กำปากกาจนเหงื่อเต็มมือไปหมด เพราะอะไร ? เพราะว่าเราทำร้ายตัวเราเอง โดยไม่ทำตัวเป็นคนดีคนกตัญญูกตเวที นี้เอาเวลาไปใช้ในทางที่ไม่เกิดประโยชน์ คนเรามันต้องขยันมากๆ ขยันจริงๆ ขยันสม่ำเสมอ มีความสุขในการเสียสละละความเห็นแก่ตัว ต้องหยุดใจของตัวเองให้ได้ หยุดอารมณ์ให้ได้ อย่าวิ่งตามอารมณ์ อย่าวิ่งตามสิ่งภายนอก เห็นคุณค่าในประโยชน์ในกาลเวลาในการเรียนการศึกษา


ถ้าจิตใจของเรามันออกข้างนอกเยอะๆ จิตใจของเรามันจะสกปรก จิตใจของเรามันจะหยาบคาย มันจะไม่เป็นคนกตัญญูกตเวที มันจะชอบเถียงคุณพ่อคุณแม่ ผิดหรือถูกก็เถียงไว้ก่อน เวลาพ่อแม่ใช้งานก็เดี๋ยวก่อนเดี๋ยวก่อน ไปทำอย่างนั้นมันไม่ได้ ไม่ถูก การเถียงคุณพ่อคุณแม่ก็ถือว่ามันไม่ดีไม่ถูกต้อง มันเป็นบาปเป็นกรรม

กรรมที่เราเถียงพ่อเถียงแม่ เรามีลูกมีหลาน ลูกหลานมันก็เถียงเรามากกว่าเก่าอีก คนฉลาดเขาไม่เถียงคุณพ่อคุณแม่นะ เพราะคุณพ่อคุณแม่นี้ถือว่าเป็นผู้ประเสริฐ เป็นผู้มีพระคุณ ถึงท่านจะไม่รวย ถึงท่านจะเรียนไม่สูงไม่เก่ง แต่ท่านก็เลี้ยงดูเรามาได้ถึงเท่าทุกวันนี้ เราเกิดมาเรามีลมหายใจก็ถือว่าประเสริฐแล้ว ให้เรามาช่วยเหลือพ่อช่วยเหลือแม่ ช่วยเหลือญาติพี่น้องวงศ์ตระกูล ช่วยเหลือประเทศชาติบ้านเมือง เราต้องมีเมตตาต่อท่าน เพราะท่านก็แก่เฒ่าไปทุกวัน เราจะไปเถียงคนแก่มันจะถูกเหรอ มันจะดีเหรอ เพราะคนแก่มันชักลืมหน้าลืมหลัง บางทีกลัวเราไม่ได้ดี ไม่กี่นาทีก็มาพูดเรื่องเก่าอยู่นั่นแหละ เราต้องเป็นคนดีที่เสียสละ ต้องให้พ่อแม่มีความสุข ต้องให้พ่อแม่วางใจนะ

ถ้าเราเป็นคนดีเป็นคนเสียสละ ทุกอย่างมันดีหมด มันไม่ดีเป็นไปไม่ได้ ชีวิตของเราต้องก้าวไปด้วยความดี อย่าได้ไปท้อแท้อ่อนแอท้อถอยนะ ความดีเราต้องตั้งไว้ตลอดกาล ที่เราเถียงพ่อเถียงแม่ที่ผ่านๆ มา ให้แล้วๆ ไป คนเถียงพ่อเถียงแม่เรียกว่าคนไม่ดีคนไม่เก่ง มันต้องหยุดเถียงพ่อเถียงแม่ มันถึงจะเป็นคนประเสริฐ เป็นคนน่ารัก เราปฏิบัติอย่างนี้เขาเรียกว่าเป็นคนกตัญญูกตเวที นิสัยมันชอบเถียงนะ เถียงพ่อเถียงแม่ยังไม่พอยังไปเถียงพระพุทธเจ้าอีก ว่าพระพุทธเจ้าทำไมบัญญัติอย่างโน้นอย่างนี้ มีเหตุผลอะไร ทำแล้วได้อะไร คนมันจะเอาเนอะ เขาเรียกว่าคนขี้เกียจ ทำอะไรมันต้องหาเหตุผลอยู่นั่นแหละ จะทำวัตรสวดมนต์ก็ยังคิดนะว่านั่งสวดมนต์กับนั่งสมาธิ อันไหนมันจะได้บุญมากกว่า เรามันคิดอย่างนี้นะ เขาเรียกว่าคนขี้เกียจ ทำอะไรมันก็ดีหมดถ้าทำดี

พระพุทธเจ้าท่านให้ผู้ที่เป็นคุณพ่อคุณแม่ปู่ย่าตายายปฏิบัติธรรม ทำหน้าที่ของตนเอง เราเป็นปูชนียบุคคล เป็นบุคคลตัวอย่างเป็นแบบพิมพ์ ต้องมีศีลเป็นที่ตั้ง มีธรรมเป็นที่ตั้ง รู้จักไหว้พระสวดมนต์นั่งสมาธิ ไปอยู่วัดถือศีลภาวนา อย่าไปพูดมากบ่นมาก บ่นยิ่งกว่าพระสวดมนต์เก่งๆ เสียอีก ทำอย่างนั้นไม่ได้ พวกลูกๆ หลานๆ เขารำคาญ เราต้องเป็นผู้ใหญ่ใจดี รู้จักสรรเสริญลูก รู้จักชมลูกชมหลาน ว่าเขาดีอย่างนั้นเขาเก่งอย่างนั้น เขามีความสามารถ เขาฉลาด อย่าไปสาปไปแช่งเอาแต่ว่า เอาแต่ตำหนิ ทำอย่างนั้นไม่ได้ไม่ถูก แทนที่เด็กมันจะได้สติมีกำลังใจ มันกลับเสียกำลังใจ เราทำอย่างนั้นปฏิบัติอย่างนั้นมันไม่น่ารักไม่น่าเคารพนับถือนะ ต้องฝึกท่องพุทโธไว้เยอะๆ อย่าเอาแต่ “พุทโธ่ๆ” ไม่ได้นะ

ไปห่วงลูกห่วงหลานจนทุกข์ ห่วงจนมีความทุกข์ พระพุทธเจ้าท่านให้เราฝึกปล่อยฝึกวางนะ เราอยากให้เป็นอย่างโน้นอย่างนี้ มันก็ไม่เป็นเหมือนเราคิด เขาจะดีเขาจะชั่ว เขาจะรวยจะจน ก็เป็นเรื่องของเขา เราอย่าไปคิดมาก รู้จักปล่อย รู้จักวางเสียบ้าง เราอย่าไปคิดว่ามันปล่อยไม่ได้วางไม่ได้ พูดอย่างนั้นก็ไม่ถูก ก็เราไม่ปล่อยไม่วางมันจะวางได้อย่างไร ฝึกปล่อยฝึกวางไว้มากๆ นะ ฝึกหายใจเข้าสบาย ออกสบายไว้มากๆ นะ ฝึกหายใจเข้าสบายออกสบายไว้ เราพอใจในความแก่ของเรา พอใจในความไปไหนมาไหนไม่คล่องตัว เราก็พอใจ ถ้าเราไม่พอใจเราก็เป็นทุกข์ แม้แต่ร่างกายของเราเจ็บป่วยเป็นทุกข์เราก็ต้องพอใจนะ เพราะเราเกิดมาแล้วมันก็ต้องแก่ต้องเจ็บอย่างนี้แหละ แม้แต่เราจะตายก็ต้องพอใจในความตาย มันจะตายช้าก็ช่างมัน จะตายเร็วก็ช่างมัน เราต้องพอใจกับสิ่งที่มีสิ่งที่เป็นอยู่ ฝึกภาวนาไว้ให้มันชำนิชำนาญ ถ้าเราไม่ภาวนาไม่มีใครมาภาวนาให้เรานะ ตนแลเป็นที่พึ่งของตนนะ เรื่องจิตเรื่องใจ มันเป็นเรื่องของตัวเอง เราต้องปฏิบัติของเราเอง ทำแทนกันไม่ได้

ทรัพย์ภายนอกมันเป็นสิ่งที่เอาไปด้วยไม่ได้ ไม่ว่าเรารวยเท่าไหร่ก็เอาไปไม่ได้ นอกจากอริยทรัพย์คือศีลธรรม เราแก่แล้วถือว่าเวลาเราน้อยมากแล้ว เมื่อเวลามันน้อยอย่างนี้ เราก็ทำหน้าที่ของเราด้วยความตั้งใจ ด้วยความไม่ประมาท พระพุทธเจ้าท่านกว่าจะเสด็จดับขันธปรินิพพาน ท่านก็ได้มีเมตตาตรัสโอวาทครั้งสุดท้ายว่า “สังขารทั้งหลายมีความเสื่อมสิ้นเป็นธรรมดา ท่านทั้งหลายจงยังความไม่ประมาทให้ถึงพร้อมเถิด” ถ้าเรายังห่วงลูกห่วงหลาน ห่วงลาภยศสรรเสริญ แสดงว่าเราตั้งอยู่ในความประมาท


หวังว่าทุกท่านทุกคนจะได้น้อมนำเอาโอวาทจากองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่องค์พ่อแม่ครูบาอาจารย์เมตตาฝากมาให้พวกเราพากันประพฤติปฏิบัติ การบรรยายพระธรรมคำสอนวันนี้เห็นสมควรแก่เวลา

พระธรรมคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ที่องค์พ่อแม่ครูอาจารย์เมตตาให้นำมาบรรยาย
เช้าวันอังคารที่ ๒๙ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๕๕๕


:b8: :b8: :b8: คัดลอกเนื้อหามาจาก ::
หนังสือ สมบัติของพ่อ
หลวงพ่อกัณหา สุขกาโม เล่มที่ ๒


:b44: รวมคำสอน “หลวงพ่อกัณหา สุขกาโม”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=47448

:b44: ประมวลภาพ “หลวงพ่อกัณหา สุขกาโม”
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=38&t=37258


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 08 เม.ย. 2023, 10:24 
 
ภาพประจำตัวสมาชิก
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 02 มิ.ย. 2007, 13:49
โพสต์: 1012


 ข้อมูลส่วนตัว


Kiss :b8: :b8: :b8:

.....................................................
ทำความดีทุกๆ วัน


โพสที่ยังไม่ได้อ่าน เมื่อ: 10 ม.ค. 2024, 19:27 
 
ออฟไลน์
อาสาสมัคร
อาสาสมัคร
ลงทะเบียนเมื่อ: 17 ก.ย. 2012, 15:32
โพสต์: 2863


 ข้อมูลส่วนตัว


:b8: :b8: :b8:


แสดงโพสต์จาก:  เรียงตาม  
กลับไปยังกระทู้  [ 3 โพสต์ ] 

เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง


 ผู้ใช้งานขณะนี้

กำลังดูบอร์ดนี้: ไม่มีสมาชิก และ บุคคลทั่วไป 21 ท่าน


ท่าน ไม่สามารถ โพสต์กระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ตอบกระทู้ในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แก้ไขโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ ลบโพสต์ของท่านในบอร์ดนี้ได้
ท่าน ไม่สามารถ แนบไฟล์ในบอร์ดนี้ได้

ค้นหาสำหรับ:
ไปที่:  
Google
ทั่วไป เว็บธรรมจักร