ภ า วิ โ น พ หุ ลี ก โ ต
พระอาจารย์ผั่น ปาเรสโก
วัดป่าหนองไคร้ อำเภอเมือง จังหวัดยโสธร
การปฏิบัติส่วนที่เป็นทางตรง
คือ การเพ่งกสิณภายในกายของตน
การเพ่งภายนอกเมื่อเกิดอุคคหนิมิตแล้ว
ส่งจิตตามไปก็ไปติดในอรูปฌานเท่านั้น
การเพ่งกสิณภายในเมื่อเกิดอุคคหนิมิตแล้ว
พิจารณาให้แยกคายเป็นปฏิภาคนิมิต จนเห็นกายตนชัดเจน
เห็นตามเป็นจริงเน่าเปื่อยผุพังไปตามธรรมชาติ
จึงถูกต่อหนทางอริยมรรค คือ เห็นอริยสัจจธรรม ๔ จริง
ผู้ใดมีกาย วาจา ใจ แต่ไม่เป็นกายของตนโดยสัจจธรรมของจริง
ก็เท่ากับมีกาย วาจา ใจ เปล่าประโยชน์...ไปเท่านั้น
ถึงเป็นนักบวชก็หัวโล้นเปล่าๆ วุ่นวายกันเปล่าๆ...
ให้พิจารณาสีมาในกาย น้อมเข้ามาเป็นโอปนยิโก
พิจารณาให้เท่าทันอารมณ์ทั้งหลายที่เกิดขึ้น
ทางตา ทางหู ทางจมูก จากลิ้น ทางกาย ทางใจ
ทำให้ยิ่งเป็น ภาวิโน พหุลีกโต
คือทำให้ยิ่งเจริญให้มากจนเพียงพอแล้ว
อันเป็นส่วนแห่งวิปัสสนาแก่กล้าพอก็ตัดสินตัวเจ้าของ ได้เอง
อุปมาเหมือนการตัดหวายให้หินหลุดลงสะดือสีมาฉะนั้น...
บุคคลถ้าขาดเสวนาส้องเสพกับนักปราชญ์บัณฑิตแล้ว
เป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์จริงๆ
ถึงแม้จะเจริญสมณธรรมก็ไม่เป็นไปเพื่อภูมิธรรมชั้นสูง
ถึงจะเป็นไปก็เพียงความรู้ความเห็นของตนขั้นสมาธิเท่านั้น...
ต้องนึกคิดใน มหาสติปัฏฐาน ๔
ผู้ที่ฟังธรรมเป็นย่อมได้ฟังธรรมอยู่ทุกเมื่อ
เพราะธรรมะปรากฏกึกก้องอยู่ทุกเมื่อ
คืออะไรก็ตามมากระทบสัมผัสกับจิตล้วนเป็นธรรมะทั้งสิ้น
แล้วโอปนยิโกน้อมเข้ามาสอบสอนตนด้วยตนเองฯ
ปัญญา แปลว่า รู้แจ้งแทงตลอดทะลุทะลวงไม่มีที่ปิดบัง
ก็คือ ย่อมรู้ในกองสังขารนี้เองฯ
จาก : หนังสือ “อาจาริยธัมโมทยาน” (หน้า ๑๘๘)
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=89&t=58339
(ที่มา : กว่าจะได้ธรรมมาสอนโลก เอาชีวิตแลกธรรม,
คณะผู้จัดทำพิมพ์แจกเป็นธรรมทาน มีนาคม ๒๕๕๓, หน้า ๓๘)
ประวัติและปฏิปทา “หลวงปู่ผั่น ปาเรสโก”http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=27571
ประมวลภาพ “หลวงปู่ผั่น ปาเรสโก”http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=38&t=42939