คนเราเลือกเกิดได้

ลูกเอ๊ยหลานเอ๋ย ฟังนะลูก
เมื่อเราเกิดมาเป็นคน
ธรรมชาติของคนของจิตของใจ ก็อยากจะได้แต่สิ่งที่ดี ๆ
พยายามค้นหาแต่สิ่งที่ดี ๆ กันทั้งนั้น
ชีวิตของคนเรานะลูก อย่างพวกเอ็งทั้งหลายนี่ไปตลาด
เอ็งจะไปเลือกซื้อผักก็ดี ซื้อปลาก็ดี หรือซื้ออะไรก็ดี
ตามแต่ใจมันอยากจะซื้อ
พวกเอ็งทั้งหลายนี่ยังต้องเลือกของเสียไม่เอา เอาแต่ของดี
เพราะว่าใจเมื่อจิตของพวกเราทั้งหลาย
จะซื้อหรือว่าจะลงทุนทำอะไร ก็อยากได้ของดีกันทั้งนั้น


ถามว่า คนเรานั้นเมื่อเกิดมาเป็นคนอยากจะได้ของดี
อย่างสมมติถ้าเรามีเงินมาก ๆ
เราก็นำหรือสามารถใช้เงินทองนั้น
อย่างเราพอใจจะเลือกซื้อบ้านซื้อช่อง
ซื้อที่ดิน ซื้อรถซื้อรา ซื้อเรือ หรือซื้ออะไรก็แล้วแต่
เราอยากจะเลือกที่อาศัยตรงไหนก็ได้ที่เราอยากเลือก
เพราะเรามีเงินพอที่เราจะซื้อได้


ในทางโลกนั้นคนเราทั่วไปมักจะพูดกันว่า
คนเราเลือกเกิดไม่ได้แต่นักปราชญ์ทั้งหลายหรือผู้รู้จริงทั้งหลาย
จะพูดหรือจะบอก คนเราเลือกเกิดได้
ทำไมจึงพูดว่าคนเราเลือกเกิดได้
มันอยู่ที่ว่าเราจะสะสมบุญบารมีความดีไว้ได้มาก ไว้น้อยแค่ไหน
ถ้าเราสร้างสมบุญสร้างความดีเอาไว้มาก ๆ เราก็สามารถเลือกเกิดได้


ถ้าเราพยายามสร้าง พยายามสั่งสมทำไปเรื่อย ๆ
มันก็จะเป็นเครื่องพิสูจน์ได้แน่นอนว่า
ความดีที่เราทำนี้จะสั่งสม คือ เป็นบุญตามหน้าที่ที่สามของจิต
คือ จิตมีหน้าที่ ที่สะสมทั้งดีและทั้งไม่ดี
ถ้าเราสะสมแต่สิ่งที่ดี ๆ แล้วก็สามารถทำให้เราเลือกเกิดได้
คนทั่วไปไม่รู้เรื่อง หรือไม่เข้าใจจึงทำดีบ้าง ไม่ดีบ้าง
เปรียบเหมือนเรา ถ้าเป็นคนไม่รู้ ไม่มีสติ
เหมือนเราไปซื้อผักซื้อหญ้า สักแต่ว่าซื้อ
เราไม่คัดไม่ได้หยิบ ไม่ได้เลือก
เมื่อเรากลับมาถึงบ้านแล้ว มันอาจจะเจอสิ่งที่เน่ามาก็ได้


สำหรับคนที่ไม่รู้จริงนั้นมักจะยึดติดโน่นติดนี่
ถ้าคนที่รู้จริงแล้ว จะไม่ยึดติดในสิ่งเหล่านั้น
แต่จะมายึดติดในคุณงามความดี
เพราะองค์สมเด็จพระบรมครูตรัสว่า
การสะสมบุญย่อมนำสุขมาให้ บุญก็คือความดี


ที่หลวงปู่บอกว่าเราเลือกเกิดได้นั้นเพราะอะไร
เพราะว่าเมื่อเรามั่นใจในความดีที่เราทำ
เราไม่ท้อแท้แล้วเราพยายามรักษาคุณงามความดีเหล่านั้นไว้ให้ตลอด

เราทำชั่วก็มีอบายภูมิเป็นที่ไป

เรารักษาสิ้น ๕ ก็มีมนุษย์เป็นแดนเกิด

เราระลึกถึงทานทั้งหลายก็ดี
ระลึกถึงคุณงามความดีที่เราได้ทำขึ้น
โดยเรามีความละอายและเกรงกลัวต่อบาป ก็มีสวรรค์เป็นแดนเกิด


เราปฏิบัติจนจิตใจของเรามีความสุขสบาย ว่างมันก็เข้าสู่พรหมทั้งหลาย
ถ้าเราวางได้หมดทุกสรรพสิ่ง เราก็เข้าสู่นิพพาน


แต่สมมุติถ้าเรายังเข้าสู่พระนิพพานไม่ได้
เราต้องกลับมาเกิดเป็นมนุษย์ ต้องมาเกิดเป็นคนอีก
ถ้าเราเคยให้ทานมาในกาลก่อน หรือเราเคยรักษาศีลไว้ในกาลก่อน
หรือเราเคยเจริญภาวนาไว้ในกาลก่อน


สิ่งเหล่านั้นมันเป็นสิ่งที่แน่นอนที่จะติดตามใจของเรามา ทุกภพทุกชาติ
เพราะฉะนั้น ลูกเอ๊ยนักปราชญ์ทั้งหลายต้องเลือกทำดี ไม่เลือกทำชั่ว
เพื่อจะเลือกไปเกิดนะลูก ไม่ใช่เลือกเกิดไม่ได้


ที่มา... http://www.palungdham.com/t589.html