๑. ภัย คือ สิ่งที่น่ากลัว, อันตราย
๑.๑ ภัยภายนอก คือ ๑. อัคคีภัย ๒. อุทกภัย ๓. ราชภัย ๔. โจรภัย
๑.๒ ภัยภายใน คือ ๑. ชาติภัย ๒. ชราภัย ๓. พยาธิภัย ๔. มรณภัย
๒. การเห็นภัย คือ บุคคลได้เห็นสิ่งที่เป็นอันตรายมาสู่ตน เป็นมหาภัยร้ายกาจ
ของสัตว์โลก
๒.๑ ชรามรณภัย เป็นเหมือนเงาติดตามบุคคลไป
๒.๒ ชรามรณภัย ประดุจภูเขาศิลากลิ้งบดทับสัตว์โลกอยู่ตลอดเวลา ( พระพุทธเจ้าตรัสแก่
พระเจ้าปเสนทิโกศล ณ กรุงสาวัตถี ในปัพพโตปมสูตร )
๒.๓ ชรามรณภัยเป็นภัยที่ ไร้ผู้ต่อต้าน ราชา, ยาจก, นรก, พรม หรือทั้งสามภพ
๒.๔ ชรามรณภัยเป็นภัยที่ ไร้ยุทธภูมิรบ ไม่รู้จะรบกับใคร
๒.๕ ชรามรณภัยเป็นภัยที่ ไร้กลศึก ไม่อาจใช้ เล่ห์ กล มนต์ตรา คาถา ทรัพย์ การเจรจา
๒.๖ ชรามรณภัยเป็นภัยที่ ไร้กระบวนยุทธ ไม่มีตำราที่บอกวิธีจะเอาชนะได้
๓. ทางชนะของผู้แพ้ คือ เป็นทางออกของบุคคลผู้ถูกชรามรณภัยคุกคามตามติด
๓.๑ ไม่กลัวตาย เพราะมีสิ่งยึดเหนี่ยวคือ พระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง
๓.๒ เตรียมตัวตาย ด้วยการประพฤติธรรมให้เป็นปกติ ทางกาย วาจา ใจ
๓.๓ ตายก่อนตาย เป็นการยอมรับความจริง สละได้ทุกสิ่ง

“ ไม่มีคน...ที่ไหน...ใหญ่กว่าโลง ไม่มีโลง...ที่ไหน...ใหญ่กว่า เมรุ
ไม่มีเมรุ...ที่ไหน...ใหญ่กว่าไฟ ไม่มีไฟ...ที่ไหน...ใหญ่กว่า คน”

๔. การเห็นธรรม เป็นการเห็นความเป็นไปของชีวิตอยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริง
๔.๑ เห็นสัจจะแห่งชีวิต ( ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค )
๔.๒ มีจิตมั่นคงศรัทธาพระรัตนตรัย
๔.๓ ชีวิตไม่ตายเปล่า
๔.๔ เข้าถึงแก่นธรรม ( ความสงบ )

“ ผู้เห็นภัยได้เห็นธรรมนำชีวิต มีดวงจิตคิดตรงและคงมั่น
กอปรกุศลผลบุญคุณอนันต์ ไม่หวาดหวั่นภัยตายมาใกล้ตัว”