ลานธรรมจักร
http://www.dhammajak.net/forums/

สงบจากสุขทุกข์ (หลวงพ่อชา สุภัทโท)
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=7&t=27441
หน้า 1 จากทั้งหมด 1

เจ้าของ:  ลูกโป่ง [ 03 ธ.ค. 2009, 13:47 ]
หัวข้อกระทู้:  สงบจากสุขทุกข์ (หลวงพ่อชา สุภัทโท)

รูปภาพ

ทีนี้ในเรื่องการฟังธรรม ก็ให้ทำความเข้าใจว่าต้องไม่ปฏิเสธรับฟัง
ไม่เชื่อก็พิจารณาดู ไม่เชื่อก็ไม่ว่า เชื่อก็ไม่ว่า วางไว้ก่อน
เราจะรู้โดยให้เกิดปัญญา
อะไรทุกอย่างถ้าไม่มีเหตุผลเพียงพอในใจของเราเอง ก็ยังไม่ปล่อยวาง
คือว่า มีสองข้าง นี่ข้างหนึ่ง นี่ก็ข้างหนึ่ง
คนเรานั้นจะแอบเดินมาข้างนี้ หรือแอบเดินไปข้างนั้น
ที่เดินไปกลางๆไม่ค่อยเดินหรอก มันเป็นทางเปลี่ยว
เดี๋ยวรักก็ไปทางรัก พอชังก็ไปทางชัง
จะปล่อยการรักการชังนี้ไป มันเป็นทางเปลี่ยว มันไม่ยอมไป
เมื่อพระพุทธองค์ตรัสรู้ธรรมะ ทรงเทศน์เป็นปฐมเทศนาเลย
ตรงนี้ ทางหนึ่งมันเป็นทางสุขของกาม
ทางหนึ่งมันเป็นทางทุกข์ทรมานตน
สองอย่างนี้ไม่ใช่ทางที่สงบ
ท่านพูดว่าไม่ใช่ทางของสมณะ
สมณะนี้คือ ความสงบ สงบจากสุขทุกข์
ไม่ใช่มีความสุขแล้วมันสงบ ไม่ใช่มีความทุกข์แล้วมันสงบ
ต้องปราศจากสุขหรือทุกข์ มันจึงเป็นเรื่องสงบ
ถ้าเราทำอย่างนั้นแล้วมีความสุขใจเหลือเกิน
อันนี้ก็ไม่ใช่ธรรมะที่ดีนะ แต่เราต้องวางสุขหรือทุกข์ไว้สองข้าง
ความรู้สึกต้องไปกลางๆ เดินผ่านมันไปกลาง เราก็มองดู
สุขก็เห็นทุกข์ก็เห็น แต่เราไม่ปารถนาอะไร เดินมันเรื่อยไป
เราไม่ต้องการสุข เราไม่ต้องการทุกข์ เราต้องการความสงบ
จิตใจของเราไม่ต้องแวะไปหาความสุข
ไม่ต้องแวะไปหาความทุกข์
ก็เดินมันไปเรื่อยเป็นสัมมาปฏิปทา เป็นมรรคมีองค์แปด
มีสัมมาทิฐิ ความเห็นชอบเกิดขึ้นแล้ว
สัมมาสัมกัปปะ คือความดำริวิตกวิจาร มันก็ชอบทั้งนั้น
อันนี้เป็นสัมมามรรค เป็นมรรคปฏิปทา
ถ้าจะทำอย่างนี้ให้เกิดอย่างนั้น

ทีนี้เราได้ฟังเราก็ไปคิดดู ธรรมะทั้งหมดนี้ท่านต้องการให้ปล่อยวาง
ปล่อยวางจะเกิดขึ้นมานั้นต้องรู้ความเป็นจริง มันถึงจะปล่อยวางได้
ถ้าความรู้ไม่เกิดก็ต้องมีการอดทน มีการพยายาม มีการปฏิบัติธรรมอยู่
มันต้องใช้ทุนอยู่เสมอทีเดียว เรียกว่า ต้องปฏิบัติธรรม
แต่เมื่อรู้เห็นหมดแล้ว ธรรมะก็ไม่ได้แบกเอาไปด้วย
อย่างเลื่อยคันนี้เขาจะเอาไปตัดไม้
เมื่อเขาตัดไม่หมดแล้ว อะไรก็หมดแล้วเลื่อยก็เอาวางไว้เลย
ไม่ต้องไปใช้อีก เลื่อยคือ ธรรมะ
ธรรมะต้องเอาไปปฏิบัติเพื่อให้บรรลุมรรคผล
ถ้าหากว่ามันเสร็จแล้ว ธรรมที่มีอยู่ก็วางไว้ เหมือนเลื่อยที่เขาตัดไม้
ท่อนนี้ก็ตัด ท่อนนี้ก็ตัด ตัดเสร็จแล้วก็วางไว้ที่นี่อย่างนั้น
เลื่อยก็ต้องเป็นเลื่อย ไม้ก็ต้องเป็นไม้ นี่เรียกว่าถึงหยุดแล้ว
ถึงจุดของมันที่สำคัญแล้ว
สิ้นการตัดไม้ ไม่ต้องตัดไม้ ตัดพอแล้ว เอาเลื่อยวางไว้
การประพฤติปฏิบัติต้องอาศัยธรรมะ
ถ้าหากว่าพอแล้ว ไม่ต้องเพิ่มมัน ไม่ต้องถอนมัน
ไม่ต้องทำอะไร มันปล่อยวางอยู่อย่างนั้น
เป็นไปตามธรรมชาติอันนั้น
ถ้าไปยึดมั่นหมายมั่น สงสัยอันนี้เป็นอย่างนั้น มันอยู่ไกลเหลือเกิน
อยู่ไกลมากทีเดียว ยังเป็นเด็กๆอยู่ ยังเป็นเด็กอมมืออยู่นั่นแหละ
ทำอะไรไม่ถูกอยู่นั่น ไม่เอาแล้วอย่างนั้นมันเป็นทุกข์
ต้องดู ต้องดูออกจากจิตใจของเรา ดูมัน ปล่อยมัน
ดูว่ามันเกิดอะไรขึ้น ก็รู้ว่าอันนี้ไม่แน่
อันนี้เกิดไม่จริง อันนี้มันปลอม
ความจริงมันก็อยู่อย่างนั้น ที่เราอยากให้อันนั้นเป็นอันนี้
อันนี้เป็นอันนั้น นั่นไม่ใช่ทาง มันเป็นอยู่อย่างนั้น
ก็วางมันเสีย ความสงบเกิดขึ้นได้
เราข้ามไปข้ามมา มันไม่รู้เรื่อง ก็เป็นทุกข์ตลอดเวลา
หายสงสัยเสีย อย่าไปสงสัยมัน
เลิกมันเถอะ อย่าไปเป็นทุกข์หลาย
พอแล้ว ปล่อยวางมันเสีย (หัวเราะ)

หน้า 1 จากทั้งหมด 1 เขตเวลา GMT + 7 ชั่วโมง
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group
http://www.phpbb.com/