เ รี ย น รู้ ใ น ตำ ร า แ ล ะ รู้ จ ริ ง จ า ก ปั ญ ญ า
หลวงพ่อทูล ขิปฺปปญฺโญ วัดป่าบ้านค้อ จ.อุดรธานี
ขณะนี้ผู้ปฏิบัติไม่สนใจในการพิจารณาทางปัญญา
ไม่สนใจในการวิจัย วิเคราะห์ตรึกตรอง
ไม่ต้องคิดพิจารณาให้เสียเวลา
อยากรู้ธรรมะหมวดไหนก็ไปอ่านในตำราก็รู้ได้
อยากรู้เรื่องอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
ก็ไปศึกษาในตำราก็รู้ความจริงนี้ได้
การเรียนรู้ในตำราและรู้จริงจากปัญญา
จะมีความแตกต่างทางจิตใจ
เหมือนกับอาหารสำเร็จรูป
เราอยากรับประทานอาหารประเภทไหนก็ซื้อรับประทานอิ่มได้
ถ้าอาหารนั้นทำกับมือเราเองรับประทานเอง
ในความรู้สึกจะเกิดความพอใจในฝีมือเราเอง
ถึงร้านอาหารเขาเลิกไปก็ไม่เกิดความเดือดร้อน
เพราะเราทำอาหารรับประทานเองได้อยู่แล้วนี้ฉันใด
การอาศัยความรู้จากผู้อื่นยกยื่น ธรรมะให้ก็ฉันนั้น
ก็จะเป็นธรรมะที่ยืมจากผู้อื่นมารู้เท่านั้น
ถ้าผู้อื่นไม่อธิบายให้ ฟังก็จะนั่งซึมเซ่อเหม่อลอย
จะแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นกับตัวเองไม่ได้เลย
ถ้าเราฝึกสติปัญญาพิจารณาในหลักความเป็นจริงอยู่บ่อย ๆ
ใจก็จะเกิดความแยบคายในปัญหานั้น ๆ
ใจก็จะละจากความเห็นผิดได้
การภาวนาปฏิบัติก็จะก้าวหน้าไปด้วยดี
ไม่มีอุปสรรคขัดขวางให้เสียเวลาแต่อย่างใด
เหมือนกับได้โชเฟอร์ขับรถที่ดีมีฝีมือ
เราก็นั่งไปด้วยความปลอดภัย
ถ้าได้โชเฟอร์ขี้เมาก็จะพาให้เราตกคลองไปด้วย
ถ้าเรามีความชำนาญในการขับรถด้วยตนเองมีความมั่นใจในฝีมือตัวเอง
การดูเส้น ทางและอ่านป้าย รู้จักไฟเขียว ไฟแดง รู้กฎจราจร
การขับรถก็จะมีความปลอดภัย
ไปถึงจุดหมายปลายทางที่ต้องการนี้ฉันใด
การภาวนาปฏิบัติก็ฉันนั้น
ถ้าได้ครูอาจารย์ดีก็มีความโชคดีไป
ถ้าได้ผู้นำที่ไม่รู้อุบายปฏิบัติที่ถูกต้อง
ก็จะเป็นปัญหาในการปฏิบัติธรรมเป็นอย่างมากทีเดียว
ถ้าเราฝึกตนให้เป็นที่พึ่งของตนได้
สติปัญญาเราดีมีเหตุผลอย่างพอเพียง
จะไม่ต้องเสี่ยงต่อการภาวนาปฏิบัติธรรมแต่อย่างใด
ธาตุดินจึงเป็นหลักให้แก่ธาตุอื่น ๆ ให้รวมตัวอยู่ได้
เป็นธาตุที่แข็งแกร่ง ให้ธาตุนํ้า ธาตุลม ธาตุไฟ
ได้ทรงตัวเป็นรูป ถึงธาตุอื่นจะมีความสำคัญก็เป็น
เพียงธาตุประกอบกันอยู่ในธาตุดินนี้ทั้งสิ้น
ให้สังเกตดูว่าพระอุปัชฌาย์ให้กัมมัฏฐานแก่พระเณรที่บวชใหม่
ก็ให้กัมมัฏฐานห้าล้วนแล้วแต่เป็นธาตุดิน
เช่น เกศา ผม โลมา ขน นะขา เล็บ ทันตา ฟัน ตะโจ หนัง
ทั้งห้านี้มีอยู่ภายนอก สัมผัสด้วยตาได้
กัมมัฏฐานห้านี้มีอยู่กับทุก ๆ คน
การบอกกัมมัฏฐานห้าให้ผู้บรรพชาอุปสมบทนั้น
เป็นพิธีกรรมทางพุทธศาสนา บวชให้ถูกต้องตามพุทธ
ประเพณีที่สืบทอดกันมายาวนาน
เพื่อให้พระเณรได้นำไปพิจารณาด้วยปัญญา
ให้รู้เห็นในความสกปรกโสโครกของร่างกาย
ไม่ให้ใจเกิดความกระสันยินดี
ให้ใจเกิดนิพพิทาความเบื่อหน่ายคลายกำหนัดในกามคุณ
ให้พิจารณาด้วยปัญญา
ในกัมมัฏฐานห้าของตนเองและของผู้อื่น
ให้เป็นไปในสามัญลักษณะในความสกปรก โสโครกเหมือนกัน
ถ้ารู้เห็นเป็นไปตามความจริงอยู่อย่างนี้
ความยินดีที่อยากจะสัมผัสก็คลายออกจากใจไปได้
มองดูตัวเองและเห็นใคร ๆ ก็จะเป็นซากศพเคลื่อนที่ไปเสียทั้งหมด
ถ้านอนอยู่ร่วมกันก็เหมือนได้อยู่ในป่าช้าผีดิบ
ดูน่าสะอิดสะเอียน เบื่อหน่าย
ไม่มีความสวยงามไปตามโมฆบุรุษ
โมฆสตรีที่มืดบอดแต่อย่างใด
ความเข้าใจความเห็นเป็นอย่างนี้เรียกว่า สัมมาทิฏฐิ
ความเห็นชอบถูกต้องตามความเป็นจริง
แมลงผึ้งแสวงหาเกสร
แมลงวันแสวงหาของบูดเน่า
นักปราชญ์แสวงหาความจริง
ขณะนี้เราเป็นอะไรและแสวงหาอะไรกันแน่
ให้ดูใจเราก็แล้วกัน
(ที่มา : แนวทางปฏิบัติภาวนา โดย หลวงพ่อทูล ขิปฺปปญฺโญ
สำนักพิมพ์อมรินทริ์พรินติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน),
พิมพ์ครั้งที่ ๒ พฤษภาคม ๒๕๕๒. หน้า ๒๑๙-๒๒๑)
รวมคำสอน “หลวงพ่อทูล ขิปฺปปญฺโญ” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=72&t=42885
ประวัติและปฏิปทา “หลวงพ่อทูล ขิปฺปปญฺโญ” http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?f=13&t=42881
