อุบัติเหตุมิใช่เรื่องน่ายินดีหรือน่ามุงดูด้วยความอยากรู้อยากเห็น
แม้จะเกิดกับคนที่เราไม่รู้จัก
ก็ควรที่จะเห็นอกเห็นใจเขาและครอบครัวของเขา
ลองเอาใจเขามาใส่ใจเราว่า
หากเกิดกับคนที่เรารักหรือญาติพี่น้องของเรา เราจะรู้สึกอย่างไร
หากเขาประสบเหตุถึงแก่ชีวิต ควรแผ่เมตตาให้เขาได้ไปสู่สุคติ
ในฐานะเพื่อนมนุษย์อย่างน้อยนี้คือสิ่งหนึ่งที่เราสามารถทำได้
ขณะเดียวกันควรเอาเหตุการณ์ดังกล่าวมาเป็นเครื่องเตือนใจมิให้ประมาท
รวมทั้งเป็นกรณีศึกษาว่า มีความผิดพลาดหรือข้อบกพร่องอะไรบ้าง
ที่เราสามารถเรียนรู้จากเหตุดังกล่าว
เพื่อป้องกันมิให้เกิดขึ้นกับตัวเองและครอบครัวของเรา
ลองโยงให้ใกล้ตัวอีกนิดว่า
หากเหตุดังกล่าวเกิดขึ้นกับญาติพี่น้องของเราในวันข้างหน้า เราจะทำอย่างไร
เตรียมตัวเตรียมใจรับมือเหตุการณ์ดังกล่าวบ้างหรือยัง
และหากเขาต้องจากไปอย่างกะทันหันเช่นนั้น
เราคิดว่าเราได้ทำดีที่สุดกับเขาในขณะที่เขายังมีชีวิตแล้วหรือไม่
คนเป็นจำนวนไม่น้อยปล่อยเวลาให้ล่วงเลยไปโดยเปล่าประโยชน์
จนเมื่อคนรักจากไปอย่างกะทันหันเพราะอุบัติเหตุ
ถึงมาได้คิดและนึกเสียใจที่ไม่ได้ทำสิ่งที่ดีๆ ให้กับเขาเมื่อเขายังมีชีวิตอยู่
ทีนี้ลองพิจารณาต่อไปว่า
หากเหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นกับเราเอง เราจะทำอย่างไร
เตรียมตัวเตรียมใจแค่ไหนแล้ว หากมีอันถึงกับชีวิต
เราพร้อมจะไปหรือไม่ หรือยังเป็นห่วงอะไรอีกมากมายที่ยังคั่งค้างอยู่
ควรใช้ข่าวคราวเหล่านี้เป็นเครื่องเตือนใจ
ให้เร่งทำสิ่งสำคัญสำหรับตัวเองและผู้อื่นขณะที่ยังมีเวลา จนไม่มีอะไรค้างคาอีก
จะได้พร้อมจากไปทุกเมื่อ อย่านึกว่าอุบัติเหตุเหล่านี้จะไม่เกิดขึ้นกับเรา
การคิดเช่นนั้นนับว่าเป็นความประมาทอย่างหนึ่ง
โดย...พระไพศาล วิสาโล
"ฉลาดทำใจ" เครือข่ายพุทธิกา
