เมื่อลมฝนโชยมาบ่อยๆครั้ง พื้นดินก็ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำ
พืชพรรณไม้ดอกไม้ใบแห้งมาตั้งแต่ฤดูร้อน ก็กลับฟื้นตัวงอกงามขึ้นใหม่
ต่างแทงหน่อ แตกใบ สีสดเขียวสลอนไปหมด น่าดูน่าชม
พืชงอกงามเพราะได้น้ำ
ถ้าขาดน้ำไร้ฝนแล้วก็แห้งเหี่ยวอับเฉา
มีพืชอีกชนิดหนึ่ง ซึ่งต้องอาศัยน้ำเหมือนกัน
แต่เป็น “น้ำใจ” ไม่ใช่น้ำฝน
พืชที่ว่านี้ก็คือ พืชไมตรี นั่นเอง
พืชไมตรีก็เหมือนกับพืชทั่วๆไป เพราะต้องปลูกดุจเดียวกัน
ดังสุภาษิตพระร่วง “ปลูกไมตรีอย่ารู้ร้าง สร้างกุศลอย่ารู้โรย”
การปลูกไมตรีได้แก่ คิดหวังดี มุ่งดี ปรารถนาดี เพื่อผู้อื่นเป็นสุข
โดยเว้นจากการเบียดเบียน มุ่งร้ายเขา
ผู้ที่มีจิตเมตตา ย่อมมากด้วยไมตรี
ย่อมสามารถปลูกมิตรไว้รอบข้าง หรือทุกทิศ ทุกสถาน
จึงมีแต่ผู้รักใคร่นับถือ ไม่มีศัตรูมุ่งปองร้าย มีแต่ความเย็นกายเย็นใจ
อันเกิดจากพืชไมตรี ที่ตนปลูกไว้งอกงามแล้วให้ผลนั่นเอง
คัดลอกจาก...๕๐ คติธรรมจากแสงธรรม
โดย สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ (อุฏฐายี)
สมเด็จพระสังฆราช (องค์ที่ ๑๖)
