ความสงบนี้มี ๒ ประการ
คือ ความสงบอย่างหยาบอย่างหนึ่ง
และความสงบอย่างละเอียดอีกอย่างหนึ่ง
อย่างหยาบ นั่นคือ เกิดจากสมาธิที่เมื่อสงบแล้วก็มีความสุขแล้ว ถือเอาความสุขเป็นความสงบ
อีกอย่างหนึ่ง คือ ความสงบที่เกิดจากปัญญา นี้ไม่ได้ถือเอาความสุขเป็นความสงบ
"แต่ถือเอาจิตที่รู้จักพิจารณาสุขทุกข์เป็นความสงบ"
เพราะว่าความสุขทุกข์นี้เป็นภพเป็นชาติเป็นอุปาทานจะไม่พ้นจากวัฏฏสงสารเพราะติดสุขติดทุกข์
ความสุขจึงไม่ใช่ความสงบ ความสงบจึงไม่ใช่ความสุข
ฉะนั้นความสงบที่เกิดจากปัญญานั้นจึงไม่ใช่ความสุข
แต่เป็นความรู้เห็นตามความเป็นจริงของความสุขความทุกข์
แล้วไม่มีอุปาทานมั่นหมายในสุขทุกข์ที่มันเกิดขึ้นมา
ทำจิตให้เหนือสุขเหนือทุกข์นั้น ท่านจึงเรียกว่า
เป็นเป้าหมายของพุทธศาสนาอย่างแท้จริง
:หลวงปู่ชา สุภัทโท
http://www.nkgen.com/482.htm
