คนที่ทำลายศาสนาได้นั้นมีเหมือนกัน แต่ไม่ใช่คนนอกศาสนา
เป็นคนในศาสนานี่เองเป็นผู้ทำลาย
พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า ไม่ใช่ธาตุ ดิน น้ำ ลม ไฟ
ที่จะทำลายศาสนาธรรมของพระพุทธเจ้า
แต่ว่า ภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา ผู้ไม่สนใจศึกษา ไม่สนใจปฏิบัติ
ไม่สนใจที่จะประกาศให้ผู้อื่นได้รู้ได้เข้าใจ นี่แหละคือผู้ที่ทำลายพระพุทธศาสนา
ทำลายตัวแท้ของพระพุทธศาสนา
ที่เขาทำลายโบสถ์ มันก็เป็นวัตถุ ขุดเจดีย์ก็เป็นวัตถุ
ตัดเศียรพระก็เป็นเรื่องวัตถุ ยังไม่ชื่อว่าเป็นผู้ทำลายพระพุทธศาสนาโดยแท้
แต่ถ้าเราเรียกตัวเองว่า พุทธบริษัทแล้วเราไม่ศึกษาให้เข้าใจ
ไม่ปฏิบัติในชีวิตประจำวัน ไม่ประกาศให้ผู้อื่นได้รู้ได้เข้าใจ
นั่นแหละคือตัวทำลายศาสนา
แต่ถ้าเราไปหลงมัวเมาในเรื่องเปลือก
ส่งเสริมให้คนอื่นยึดมั่นในเปลือกของพระพุทธศาสนา
ในพิธีรีตองต่างๆ ที่ไม่ใช่เนื้อแท้ของธรรมมะ
คนนั้นเป็นผู้รู้ทำลายพระพุทธศาสนา เป็นคนบาปในพระพุทธศาสนา
แต่ว่าทำลายด้วยความหลงผิด ด้วยความเข้าใจผิด
หรือเพราะไปติดในลาภสักการะอันตนจะได้มีจากสิ่งเหล่านั้น
ผู้นั้นชื่อว่าทำลายศาสนา เพราะทำให้คนไปยึดอยู่ในสิ่งนั้น
ทำให้คนเป็นเด็กอยู่ตลอดชีวิตตลอดชาติ
แต่เป็นเด็กทางวิญญาณนี่ร้ายเหลือเกิน โตแล้วแก่แล้ว ยังไม่ปล่อยวาง
แต่ว่าไปแสวงหาวัตถุติดในวัตถุ
อันนี้คือปัญหาที่เป็นอยู่ในปัจจุบันนี้โดยที่เราไม่รู้ตัว
ว่าเรากำลังทำลายสิ่งที่ถูกต้อง
ทำลายสิ่งที่มนุษย์ควรจะเข้าใจถึง แล้วจะได้พ้นไปจากความทุกข์
เราไม่คิดถึงเรื่องอย่างนั้น
เพราะลาภสักการะเป็นเครื่องหุ้มห่อจิตใจเมาอยู่ในเรื่องลาภสักการะเหล่านั้น
จาก : หนังสืออยู่ด้วยกันด้วยความรัก ฉบับประจำบ้านเรือน
(พระพรหมมังคลาจารย์ ปัญญานันทภิกขุ)
| ไฟล์แนป: |
|
DSC_0003.jpg [ 129.75 KiB | เปิดดู 3706 ครั้ง ] |
โมทนาด้วยนะครับ
