พระพุทธเจ้าท่านสอนน้อยนิดเดียว
ไม่ได้สอนมากหรอก สอนให้เห็นใจของตนเท่านั้นแหละเป็นพอ
เรียนมากรู้มาก ถ้าไม่เห็นใจของตนเองแล้วละก็หมดเรื่อง
เรียนมากรู้มาก ส่งออกไปเลยไม่รู้ตัวว่า นั่นน้ำมันซัดไป
ผู้เรียนน้อย เรียนรู้ใจ ให้รักษาใจให้มั่นคงได้ก็เป็นพอแล้ว
จะพ้นจากความทุกข์ได้ก็เพราะใจ
คือเรารักษาใจของเราไม่ให้น้ำซัดไป
ถ้าหากเรารักษาใจได้จริงๆ จังๆ
จะให้มันโกรธก็ได้ จะไม่ให้มันโกรธก็ได้ จะอยู่เฉยๆ ก็ได้
ลองคิดดูเถอะ สบายใจไหม มันจะโกรธแล้วไม่โกรธ
มันจะสบายใจไหมละ หรือว่าไม่สบาย
ไฟไหม้เผาบ้านที่อยู่ของเรามันจะสบายที่ไหน
เอาชนะคนอื่นมันเป็นอย่างนั้นแหละ
ถ้าเอาชนะตนเองสงบนิ่งเฉยไม่มีโกรธ
มีแต่สบาย ทุกคนก็สบายไปหมด
ทำอะไรๆ ก็หาความสบายด้วยกันทั้งนั้นแหละ
หาเงินหาทองข้าวของสมบัติอะไรทั้งหมด หาความสบายทั้งนั้น
ทางโลกเขาว่า คนไม่รู้จักโกรธ คือ คนไม่มีจิตใจ อยู่เฉยๆ
มันจะมีดีอะไร อย่าไปเชื่อคำพูดของเขา จะเสียคน
เราเชื่อตัวของเราเองดีกว่า
กิเลสเหล่านี้ คือ โลภ โกรธ หลง เป็นต้น
ของเรามีเยอะแต่เราไม่เอามาใช้
เพราะมันทำให้ตนเองและคนอื่นเดือดร้อนเป็นทุกข์
เราไม่เอามาใช้ดีกว่า
: กิเลส วัดหินหมากเป้ง ๑๒ สิงหาคม ๒๕๒๕
: หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
