ป ฏิ บั ติ เ พื่ อ อ ะ ไ ร
ชยสาโรภิกขุ
วัดป่านานาชาติ อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี
"....ทัศนะของนักปฏิบัติ คือว่า
ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นธรรมะได้ถ้าเรามีสติ
ถ้าเรามีปัญญาเราไม่ลืมตัว
การที่เราจะแบ่งแยกว่าสิ่งนี้ดี สิ่งนั้นชั่ว
สิ่งนั้นโชคดี สิ่งนั้นโชคร้าย
เราจะไม่คิดอย่างนั้นอีกแล้ว
เราถือว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่มากระทบนั้นเป็นการท้าทายสติปัญญาของเรา
มองชีวิตเป็นการท้าทาย
ไม่ใช่ว่าไปประสบกับสิ่งที่น่ารัก
น่าชอบใจแล้วก็ดีใจหัวเราะ
แต่ว่าประสบกับสิ่งที่ไม่น่าปรารถนาก็ร้องไห้
อย่างนี้ชีวิตของเราก็ขรุขระไป ไม่มีที่สิ้นสุด
แต่ความราบรื่นเกิดขึ้น
ถ้าเราพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับความจริงอยู่เสมอ...."
"....ทำชีวิตให้เหมือนกับระฆัง ระฆังวัด
ระฆังวัดนี่สร้างประโยชน์ด้วยการกระทบ
พอมีอะไรมากระทบก็เอวัง !
มันก็ไพเราะ แล้วก็เกิดประโยชน์ด้วย
ไม่เคยมีระฆังที่ไหนบ่นว่า
มีการกระทบบ่อยแล้วตึงเครียด กดดัน
มีแต่ความภูมิใจว่าได้สร้างประโยชน์ให้มีการกระทบเถอะ
มันช่วยไม่ได้ที่จะไม่ให้มีการกระทบ
แต่ว่ากระทบแล้วเป็นอย่างไร นี่แหละเราช่วยได้
นี่แหละการปฏิบัติอยู่ที่ตรงนี้...."
(คัดลอกบางตอนมาจาก : "ปฏิบัติเพื่ออะไร" โดย ชยสาโรภิกขุ
ใน เพื่อนนอก เพื่อนใน, เสถียรธรรมสถาน จัดพิมพ์, พิมพ์ครั้งที่ ๘, พ.ศ.๒๕๔๗)
