20957.แบกก้อนหิน (หลวงพ่อชา สุภัทโท)

ariyachon

“การปล่อยวาง” ความจริงมันหมายความอย่างนี้
อุปมาเหมือนเราแบกก้อนหินหนักอยู่ก้อนหนึ่ง
แบกไปก็รู้สึกหนัก แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรกับมัน
ก็ได้แต่แบกอยู่นั่นแหละ
พอมีใครบอกว่าให้โยนมันทิ้งเสียซิ
ก็มาคิดอีกแหละว่า
เอ๊ะ ! ถ้าเราโยนมันทิ้งเสียแล้ว
เราก็ไม่มีอะไรเหลือน่ะซิ
ก็เลยแบกอยู่นั่นแหละ ไม่ยอมทิ้ง

ถึงจะมีใครบอกว่า โยนทิ้งไปเถอะ
แล้วจะดีอย่างนั้น เป็นประโยชน์อย่างนี้
เราก็ยังไม่ยอมโยนทิ้งอยู่นั่นแหละ
เพราะกลัวแต่ว่าจะไม่มีอะไรเหลือ ก็เลยแบกก้อนหินหนักไว้
จนเหนื่อยอ่อนเพลียเต็มทีจนแบกไม่ไหวแล้ว ก็เลยปล่อยมันตกลง

ตอนที่ปล่อยมันตกลงนี่แหละ
ก็จะเกิดความรู้เรื่องการปล่อยวางขึ้นมาเลย
เราจะรู้สึกสบาย แล้วก็รู้สึกได้ด้วยตนเองว่า
การแบกก้อนหินนั้นมันหนักเพียงใด
แต่ตอนที่เราแบกอยู่นั้น
เราไม่รู้หรอกว่า การปล่อยวาง มันมีประโยชน์เพียงใด

บัวไฉน

สาธุ..เพราะแบกจึงหนัก วางได้เมื่อไหร่ สบายแฮ... :b39:

ariyachon

ขอบคุณที่ช่วยแก้ไข
ใส่รูป และเน้นข้อความให้ครับ
:b8:

หนอนน้อย

อนุโมทนาครับ
:b8:

คุณเพชร

อนุโมทนาค่ะ

เหมือนกับเพลง "ก้อนหิน ก้อนนั้น"

เคยมีใครสักคนได้บอกฉันมา ว่าเวลาใครมาทำกับเราให้เจ็บช้ำใจ
ลองไปเก็บก้อนหินขึ้นมาสักอัน ถือมันอยู่อย่างนั้นและบีบมันไว้
บีบให้แรงจนสุดแรง ให้มือทั้งมือมันเริ่มสั่น ใครคนนั้นยิ้มให้ฉัน ถามว่าเจ็บมือใช่ไหม
ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ได้เท่ากับเธอทำตัวของเธอเอง ให้เธอคิดเอาเอง ว่าชีวิตของเธอเป็นของใคร
ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ถ้าเธอไม่รับมันมาใส่ใจ ถูกเขาทำร้าย เพราะใจเธอแบกรับมันเอง
ใครมาทำกับเธอให้เจ็บหัวใจ ก็แค่ให้ก้อนหินก้อนนั้นให้เธอรับมา
เพียงเธอจับมันโยนให้ไกลสายตา หรือเธอปรารถนาจะเก็บมันไว้
หากยิ่งยอมยิ่งแบกไป หัวใจของเธอก็ต้องสั่น หากยังทำตัวแบบนั้น ถามว่าปวดใจใช่ไหม
ถูกเขาทำร้าย เพราะใจเธอรับไว้เอง ...

กฎการใช้บอร์ด

20957.แบกก้อนหิน (หลวงพ่อชา สุภัทโท)

ผู้ใช้งานขณะนี้


ทั่วไป เว็บธรรมจักร